Magdalena Ogórek

---

Życiorys

Magdalena Ogórek przyszła na świat 23 lutego 1979 roku w Rybniku. W tym mieście uzyskała wykształcenie w II Liceum Ogólnokształcącym im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego. W 2002 roku ukończyła studia magisterskie z zakresu historii na Uniwersytecie Opolskim, a rok później zdobyła dyplom z zakresu integracji europejskiej na Uniwersytecie Warszawskim. W 2005 roku kontynuowała naukę w European Institute of Public Administration w Maastricht. Swoje badania zakończyła w 2009 roku, kiedy to na Uniwersytecie Opolskim uzyskała stopień doktora po obronie pracy zatytułowanej „Beginki i waldensi na Śląsku i Morawach do końca XIV wieku”.

W roku akademickim 2010/2011 podjęła pracę jako adiunkt w Katedrze Stosunków Międzynarodowych w Wyższej Szkole Cła i Logistyki w Warszawie, gdzie została nauczycielką akademicką. Ponadto, pełniła rolę starszego wykładowcy w Małopolskiej Szkole Wyższej im. J. Dietla w Krakowie.

Działalność zawodowa i polityczna

Ogórek odbywała kilkumiesięczne staże oraz praktyki w Biurze Integracji Europejskiej w Kancelarii Prezydenta oraz Kancelarii Premiera. W swoim życiu zawodowym pracowała również w kancelarii prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego oraz w biurze informacyjnym rządu. W 2004 roku zaczęła pracę w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, gdzie przez dwa lata była częścią Departamentu Unii Europejskiej. Jako rzeczniczka prasowa Europejskiej Konferencji Ministrów Spraw Wewnętrznych, zyskała uznanie.

Po przerwie związanej z urlopem wychowawczym, wróciła do aktywności w Sojuszu Lewicy Demokratycznej. W latach 2008–2010 pracowała w klubie poselskim SLD. Pełniła także funkcję współpracowniczki przewodniczącego SLD Grzegorza Napieralskiego, zajmując stanowisko szefowej jego gabinetu. W 2010 roku została członkinią sztabu wyborczego w wyborach prezydenckich.

Jako nauczycielka akademicka, Ogórek bezskutecznie ubiegała się o miejsce w Sejmie w wyborach parlamentarnych w 2011 roku, startując z ramienia KW SLD w okręgu nr 31 (Katowice), gdzie zdobyła 3751 głosów. W tej samej kampanii była wspierana przez Aleksandra Kwaśniewskiego oraz Ryszarda Kalisza. Jej równoczesne promowanie się w Rybniku wzbudzało kontrowersje, związane z akcją „Twoje zdrowie – Twój wybór”, co wielu odbierało jako związek z kampanią wyborczą.

W latach 2012-2014, odbywała współpracę z Narodowym Bankiem Polskim, pełniąc funkcję konsultantki.

9 stycznia 2015 roku została zatwierdzona przez zarząd SLD jako kandydatka tej partii w wyborach prezydenckich, które odbyły się 10 maja tego samego roku. Udało jej się zdobyć 353 883 głosów, co dawało jej 5. miejsce z wynikiem 2,38% głosów ważnych. Po tych wyborach zakończyła swoje związki z SLD, pozostając polityczką bezpartyjną.

Kariera medialna

Ogórek miała okazję zagrać epizodyczne role w różnych produkcjach telewizyjnych oraz filmowych. Jej debiut miał miejsce w „Lokatorzy” (2002), a także w „Los Chłopacos” (2003) i „Czego się boją faceci, czyli seks w mniejszym mieście” (2003). W latach 2002–2014 występowała w serialu „Na dobre i na złe” jako pielęgniarka Magda. W 2014 roku prowadziła program „Atlas świata” w TVN24 Biznes i Świat.

W mediach zaczęła się pojawiać przed 2015 rokiem, komentując zagadnienia związane z kierunkami jej kariery akademickiej. W 2016 roku zaczęła pisać dla konserwatywnego tygodnika „Do Rzeczy”. Prowadziła audycję w Polskim Radiu 24 pod tytułem „Utracone, odzyskane” (2017) oraz „W samo południe” w radiowej Jedynce w latach 2019-2023. Dodatkowo, prowadziła audycje w regionalnych stacjach Polskiego Radia, takich jak „Zagrabione”, „Suma tygodnia” oraz „Łoża prasowa” w Radiu Opole, a także „Mistrz i Magdalena” i „Express Warszawa – Koszalin” w Radiu Koszalin.

Ogórek współprowadziła program „W tyle wizji” w TVP Info od 3 listopada 2016 do 19 grudnia 2023. Od lutego 2017 roku prowadziła program „Studio Polska”, a po ustąpieniu Katarzyny Matuszewskiej, kontynuowała program do 7 marca 2020 wspólnie z Jackiem Łęskim. Od września 2017 roku była jedną z prowadzących „O co chodzi” w TVP Info. Również przez krótki okres współprowadziła program „Minęła dwudziesta”. W kolejnych latach produkowała „Raport Polityczny” oraz „Pakiet Wyborczy” w czasie wyborów prezydenckich w 2020 roku.

Od lipca 2020 roku ponownie prowadziła program „Minęła dwudziesta”, a od sierpnia 2020 roku do grudnia 2021 była współprowadzącą audycję „W kontrze” z Jarosławem Jakimowiczem. W maju 2022 roku rozpoczęła prowadzenie codziennego programu publicystycznego „Plan dnia”. W czerwcu 2023 roku prowadziła specjalne wydania „Wiadomości” w trakcie 60. KFPP w Opolu, a od czerwca do sierpnia 2023 roku była jedną z prowadzących program „Arena poglądów” w TVP1. Dodatkowo, współprowadziła program „Minęła 8”.

W wrześniu 2024 roku, zadeklarowała rozpoczęcie pracy w telewizji wPolsce24, gdzie prowadzi swój autorski program publicystyczny „Salon polityczny Magdaleny Ogórek”, a także współprowadzi programy „Polityka na deser” oraz „Kontra”. W przeszłości także współprowadziła „Poranek” oraz „Debatę po Wiadomościach”.

Kontrowersje

W lipcu 2017 roku, Magdalena Ogórek opublikowała na Twitterze kontrowersyjne wpisy dotyczące Marka Borowskiego, które były postrzegane jako wyraz antysemityzmu. Rada Etyki Mediów wydała oświadczenie, w którym stwierdzono, że w tych wpisach publicystka naruszyła zasady szacunku oraz tolerancji, posługując się antysemicką retoryką. W swym wpisie na forum społecznym zasugerowała rzekomą zmianę nazwiska na jedno o polskim brzmieniu, co w oczach krytyków było niewłaściwe.

W odpowiedzi, ówczesny prezes TVP Jacek Kurski skontaktował się z Ogórek, prosząc o wyjaśnienia dotyczące tych kontrowersyjnych postów. Biuro prasowe TVP jednak nie udzieliło informacji o ewentualnych konsekwencjach, jakie mogłyby spotkać dziennikarkę. W marcu 2018 roku jeden z jej wpisów trafił na wystawę „Obcy w domu” w warszawskim Muzeum Historii Żydów Polskich „Polin”, w której zestawiono przejawy antysemityzmu z 1968 roku oraz przykłady współczesnego języka nienawiści. W obliczu wystawy, Ogórek zapowiedziała pozew o ochronę dóbr osobistych przeciwko Dariuszowi Stoli, dyrektorowi Muzeum „Polin”. Tyczący się tej sprawy wyrok sądu pierwszej instancji umorzył postępowanie, jednak dziennikarka postanowiła się odwołać.

W lutym 2019 roku, Sąd Okręgowy w Warszawie potwierdził decyzję sądu niższej instancji, oddalając pozew Ogórek. W tym samym miesiącu, podczas odcinka programu W tyle wizji, komentując sprawę Elżbiety Podleśnej, razem z Rafałem Ziemkiewiczem w sposób negatywny podważyła jej kompetencje oraz bezstronność jako psychoterapeutki. Przeciwko nim rozpatrywana była sprawa podnoszona przez Podleśną o zniesławienie, która w 2019 roku zakończyła się umorzeniem.

We wrześniu 2021 roku, Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia przywrócił sprawę Podleśnej do rozpatrzenia po jej skardze na umorzenie. W grudniu 2022 roku, sąd nałożył na dziennikarzy grzywny w wysokości 10 tysięcy złotych dla każdego. Oskarżeni postanowili się odwołać od wyroku, a w maju 2023 roku, sąd drugiej instancji potwierdził wyrok sądu pierwszej instancji. W sierpniu 2023 roku minister sprawiedliwości oraz prokurator generalny Zbigniew Ziobro złożył skargę nadzwyczajną do Sądu Najwyższego, który jednak odmówił wstrzymania wykonania wyroku. W grudniu 2023 roku Ogórek oraz Ziemkiewicz zostali ułaskawieni przez prezydenta Andrzeja Dudę.

We wrześniu 2021 roku, w trakcie programu W tyle wizji, Ogórek stwierdziła, że pseudonim posłanki Iwony Hartwich brzmi „żywa gotówka”. Z tego powodu, ze względu na brak reakcji na polubowne wezwania do przeprosin, Hartwich wniosła pozew do warszawskiego Sądu Rejonowego. W listopadzie 2023 roku, sąd oddalił powództwo, nakazując zwrot kosztów sądowych poniesionych przez Ogórek.

Życie prywatne

Magdalena Ogórek przez długi czas była w związku małżeńskim z Piotrem Mochnaczewskim, z którym zdecydowała się na wspólne życie aż do listopada 2021 roku. Para doczekała się córki, Magdy, która przyszła na świat w 2005 roku.

Wyniki wyborcze

W kontekście wyborów, Magdalena Ogórek zyskała znaczące doświadczenie, które odzwierciedlają wyniki jej kampanii wyborczej. Oto zestawienie najważniejszych informacji dotyczących wyborów, w których uczestniczyła.

Rok wyborów	Nazwa komitetu		Organ prowadzący	Okręg wyborczy	Uzyskany wynik
2011	_	Sojusz Lewicy Demokratycznej	Sejm VII kadencji	nr 30	3 751 (1,42%)
2015	_	KW Kandydatki na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Magdaleny Ogórek	Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej	_	353 883 (2,38%)

Publikacje

Oto zestaw publikacji autorstwa Magdaleny Ogórek, które odzwierciedlają jej wkład w historię oraz badania nad różnymi tematami.

• – Polscy templariusze. Mity i rzeczywistość, Warszawa: Interwest, 2005, ISBN 83-89845-10-5 (ISBN nadany przez wydawcę jest nieprawidłowy). Recenzje: Dariusz Wybranowski, „Przegląd Zachodniopomorski” 21 (2006), z. 1, s. 244–253; Sławomir Majoch, portal historyczny „Szlak templariuszy”; dział: Recenzje,
• – Beginki i waldensi na Śląsku i Morawach do końca XIV wieku (praca doktorska), Racibórz: Wydawnictwo i Agencja Informacyjna WAW Grzegorz Wawoczny, 2012, ISBN 978-83-62608-28-7. Recenzje: Paweł Kras, „Roczniki Historyczne” 79 (2013), s. 238–243; Edyta Pluta, „Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka”, t. 69, z. 4 (2014); Jarosław Szymański, „Kwartalnik Historyczny” CXXII (2015/1), s. 171–178,
• – Magdalena Ogórek: Lista Wächtera – generał SS, który ograbił Kraków. Warszawa: Zona Zero, 2017. ISBN 978-83-948743-2-2,
• – Magdalena Ogórek: Kat kłania się i zabija. Fronda, 2021. ISBN 978-83-8079-658-4. Brak numerów stron w książce.

---

Oceń: Magdalena Ogórek

---