Kościoły i parafie rzymskokatolickie
Kościoły i parafie rzymskokatolickie: Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa Parafia Matki Boskiej Bolesnej Parafia św. Teresy od Dzieciątka Jezus Parafia św. Brata Alberta Chmielowskiego Parafia św. Józefa Robotnika - O.O. Franciszkanie Parafia Bożego Ciała i św. Barbary Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. Wawrzyńca Parafia Matki Boskiej Częstochowskiej Kościółek Akademicki Wniebowzięcia NMP Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny Parafia św. Katarzyny i Matki Boskiej Różańcowej Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny
Kościół Ewangelicko-Augsburski Kościół Wolnych Chrześcijan Wspólnota Kościołów Chrystusowych Kościół Boży w Chrystusie - Chrześcijańska Społeczność "Winnica" Kościół Adwentystów Dnia Siódmego Świecki Ruch Misyjny "Epifania" Świadkowie Jehowy – Sala Królestwa HISTORIA PROTESTANTYZMU I ADWENTYZMU W RYBNIKU
Kościółek Akademicki Wniebowzięcia NMP - w kilku zdaniach
Kościółek Akademicki Wniebowzięcia NMP - więcej
Pewnie fundator
najstarszego kościółka w Rybniku, Mieszko I Platonogi, nie przypuszczał,
że jego fundację po dziewięciu wiekach przejmą studenci.
Za czasów duszpasterza Antoniego Stycha (1972-1975) młodzież uzyskała zgodę władz kościelnych i miasta by móc odprawiać mszę akademicką w kościółku w na górce.
By odprawić tam pierwszą mszę studenci musieli
wykarczować chwasty z dróżki od bramy do kościółka, a potem powalczyć z
pajęczynami i brudem i wstawić ołtarz. Na pierwszej mszy wokół ołtarza
modlitwę ,,Ojcze Nasz" odmawiało trzymając się za ręce - dziesięciu
studentów i ich duszpasterz. Z biegiem lat liczba ta się zwiększała.
Kolejni duszpasterze zrzeszali rybnickich studentów.
Duszpasterzami
akademickimi byli kolejno : ks. Oskar Tomas (1975-1977), ks. Józef Kaul
(1977- 1978), ks. Tadeusz Pietrzyk (1978-1981), ks. Stefan Nowok (1981-
1984), ponownie ks. Józef Kaul , ks. Dariusz Niesiobęcki (1993-1996), ks.
Zbigniew Mizia (1996-1999), następnie ks. Stefan Czermiński (1999-2002),
ks. Michał Anderko (2002-2005) , ks. dr Grzegorz Wita (2004-2006) i obecny
duszpasterz ks. dr Rafał Śpiewak. Od pierwszej mszy studenckiej w kościele akademickim minęło już 30 lat. Tamci studenci są już rodzicami dzisiejszych, ale chętnie do tego kościółka zaglądają widząc jak pięknieje. Piękny, surowy wystrój tego kościółka emanuje ciepłem na kolejne pokolenia młodzieży studenckiej. Jak dawniej tak i dziś słychać tam śpiew z akompaniamentem gitary i skrzypiec a przy ołtarzu jest kolejny ksiądz - duszpasterz akademicki, kochający studencką młodzież, będący z nimi w chwilach radosnych, poważnych, na górskim szlaku i w kręgu przy stole Pańskim w tym najstarszym wzmiankowanym w kronikach kościołem parafialnym na Górnym Śląsku. Tekst oraz zdjęcia udostępniła Pani Dorota Jajczyk dar.rybnik.net.pl
Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Rybnickiej Kuźni - katolicka parafia w dekanacie golejowskim, istniejąca od 22 marca 1981 roku. Kościół poświęcił abp Damian Zimoń w 1996 roku.
Parafia św. Józefa w Kłokocinie należy do archidiecezji katowickiej i dekanatu Boguszowice. Została erygowana 10 kwietnia 1977 roku przy drewnianym kościele, który został tu przeniesiony z miejscowości Nieboczowy. Później kościół ten trafił do Wojewódzkiego Parku Kultury i Wypoczynku w Chorzowie. Został odrestaurowany i poświęcony przez abpa Damiana Zimonia w 1997 roku. Na jego miejscu stanął nowy kościół, który poświęcił abp Damian Zimoń w 1994 roku.
1872 - z inicjatywy nauczyciela p. Śniechoty przystąpiono do budowy kaplicy, którą ufundował książę z Rud (darował 200 talarów i sześć tysięcy cegieł). Orzepowice należały do parafii Matki Bożej Bolesnej w Rybniku 1883 - ks. proboszcz Bolik poświęcił nową kaplicę i nowy budynek szkoły. Patronem kaplicy wybrano św. Floriana. W kaplicy mieszkańcy odprawiali nabożeństwa do Matki Bożej. 13 lipca 1975 - w przydrożnej kaplicy w Orzepowicach odprawiono pierwszą mszę św. Od tego czasu parafianie domagali się coniedzielnych mszy świętych, tym bardziej, że część parafian uczęszczała do kościoła w Rybniku, a część w Rybnickiej Kuźni. Przez dwa lata msze św. odbywały się w kaplicy przy drodze, w bardzo uciążliwych warunkach: ludzie narażeni byli na ruch uliczny, brakowało skupienia, kapłani nie mieli miejsca na przebieranie się w szaty liturgiczne itd. Następnie msze św. przeniesiono do domu pań Marii i Elżbiety Konsek, gdzie władze powiatowe zatwierdziły wcześniej jedno pomieszczenie na salki katechetyczne. Rozpoczęto zbiórkę ofiar na budowę kościoła składając je na ręce ks. proboszcza Eryka Twardzika. Ten jednak nie był zadowolony z tego, że Orzepowice chcą odłączenia od parafii w Rybniku. Tymczasem wyremontowano dom p. Konsek, która w całości przeznaczyła go na cele kościelne i przystosowano do odprawiania mszy świętych (oświetlenie, nagłośnienie itd.). Z ofiar parafian zakupiono tabernakulum, szaty liturgicze i inne potrzebne rzeczy. Ks. prob. Garus z Halemby ofiarował stacje Drogi Krzyżowej i organy. 15 sierpnia 1980 - do tworzenia parafii w Orzepowicach przydzielono ks. Czesława Cyrana. 1981 - rozpoczęto rozbudowę budynku tymczasowej kaplicy. Wystrój wnętrza zaprojektował i wykonał p. Kołodziejczyk, artysta rzeźbiarz z Chorzowa. Wyrzeźbił Krzyż Zbawiciela, figurę św. Floriana i namalował obraz św. Floriana. kwiecień 1982 - rozpoczęto budowę budynku probostwa, który oddano do użytku w maju 1983 roku. 1982 - rozpoczął działalność chór kościelny "Gloria". 2 października 1982 - pierwsza wizytacja kanoniczna ks. bpa Ordynariusza dr Herberta Bednorza. 4 grudnia 1983 - ks. proboszcz otrzymał zgodę władz administracyjnych miasta Rybnik na rozbudowę istniejącej kaplicy, a 6 maja 1985 r. otrzymał pozwolenie na budowę nowego budynku "kaplicy mszalnej". Pracami projektowymi zajął się mgr inż. Arch. Andrzej Mastej. 10 kwietnia 1986 - rozpoczęto prace przy budowie kościoła. Pracami kierował i nadzorował mgr inż. Arch. Antoni Nawrocki. 1987 - Peregrynacja Kopii Jasnogórskiego Obrazu w Orzepowicach. 1987 - budynek kościoła w stanie surowym przykryto dachem. 1988 - rozpoczęto prace przy elektryfikacji, radiofonizacji i tynkowaniu kościoła, a także przy zakładaniu ogrzewania i wykonania stolarki okiennej. Do końca roku oszklono okna, wykonano bazerię sufitową i wykonano chór. maj 1989 - ukończono posadzkowanie górnej części kościoła płytami granitowymi i marmurowymi oraz rozpoczęto wykańczanie wnętrza. 29 kwietnia 1990 - uroczystej konsekracji kościoła dokonał ks. bp. Damian Zimoń. 1992 - pod kierunkiem artysty z Katowic Zygmunta Brachmańskiego, który podjął się wystroju wnętrza - wykonano nowe oświetlenie w kościele. 23 października 1992 - podczas wizytacji kanonicznej ks. arcybiskup Damian Zimoń poświęcił nowo wybudowaną dzwonnicę i pierwszy dzwon. "Florian" waży 240 kg. 16 maja 1993 - po raz pierwszy zadzwonił drugi dzwon - "Urban" o wadze 400 kg. 2.10 -10.10.1993 - pierwsze misje święte w parafii prowadzone przez o. Arnolda OFM. grudzień 1993 - zawieszono trzeci, największy dzwon "Królowa Polski" o wadze 800 kg. 1996 - zakupiono nowe 46 głosowe organy elektronowe. 2000 - jako dar parafii na Rok Jubileuszowy założono nowe witraże wg projektu Z. Brachmańskiego. 28 czerwca 2003 - odbyło się pożegnanie odchodzącego na emeryturę księdza proboszcza Czesława Cyrana. 27 lipca 2003 - parafię przejął nowy proboszcz ks. Adam Łapuszek.
Kapłani 15 sierpnia 1980 - 28 czerwca 2003 - ks. proboszcz Czesław Cyran - budowniczy kościoła (obecnie na emeryturze)
28 sierpnia 2002 - 19
lipca 2009 - ks. kapelan szpitalny i wikary Marek Sówka (obecnie Proboszcz
Parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Bukowie - woj.śląskie)
od 27 lipca 2003 - ks. proboszcz Adam Łapuszek od 29 sierpnia 2009 - ks. kapelan szpitalny Jan Myśliwiec Kapłani pochodzący z parafii Ks. Paweł Tkocz - 1940 Ks. Prał. Kan. Franciszek Pacholski - 1965 Ks. Henryk Groborz - 1976 Ks. Andrzej Pacholski - 1979
Parafia św. Katarzyny i Matki Boskiej Różańcowej. Parafia św. Katarzyny i Matki Bożej Różańcowej w Rybniku Wielopolu - katolicka parafia w dekanacie golejowskim, istniejąca od 27 lutego 1977 roku przy drewnianym kościele przeniesionym w to miejsce z Gierałtowic.
Parafia Trójcy Przenajświętszej w Rybniku- Popielowie należy do dekanatu niedobczyckiego w archidiecezji katowickiej. Została utworzona 10 września 1969. Drewniana świątynia Pierwsze wzmianki o istnieniu wspólnoty kościoła pochodzą z XV w. Świątynia została wzniesiona przez księdza Marcina Strzałę. Drewniany kościółek pw. św. Anny został zbudowany w malowniczym otoczeniu wiekowych dębów, na wzgórzu pomiędzy Popielowem, a Radziejowem. Po wielu latach służby budynek wymagał wielu częstych napraw. W 1942 prawdopodobnie od uderzenia pioruna, zapalił się drewniany kościółek i spłonął doszczętnie. W międzyczasie zaprojektowano i zbudowano nowy, murowany kościół, który stoi do dnia dzisiejszego. Nowy kościół 25 maja 1933 ksiądz Józef Miczka dokonał poświęcenia placu budowy kościoła. Projekt kościoła wykonał inż. arch. Szymura z Knurowa. 3 października 1933 odbyła się uroczystość poświęcenia kamienia węgielnego. Pierwszą mszę świętą odprawiono z okazji Bożego Narodzenia w nowym, niewykończonym jeszcze kościele. Mieszkańcy Popielowa bardzo się cieszyli z nowej świątyni. Budowa trwała niespełna 14 miesięcy z pomocą wszystkich parafian. Dzień poświęcenia nowej świątyni był wielkim świętem dla lokalnej społeczności.
Parafia św. Jana Sarkandra w Rybniku Paruszowcu – parafia w dekanacie Rybnik w archidiecezji katowickiej. Została erygowana 1 stycznia 1990 roku. Pierwszym proboszczem parafii został ks. Henryk Groborz (zmarł 28 stycznia 2000 roku), który doprowadził do budowy kościoła. Poświęcił go abp Damian Zimoń 28 października 1998 roku. Obecnie proboszczem parafii jest ks. Rudolf Gniździa (od 2001 roku).
Parafia Matki Boskiej Częstochowskiej.
Pierwotnie Ochojec należał do parafii Matki Boskiej Bolesnej w Rybniku. Po usamodzielnieniu się w 1927 r. Golejowa, Ochojec wraz z Grabownią należał do tejże placówki duszpasterskiej. 1 I 1974 ks. biskup Herbert Bednorz mianował ustnie ks. Piotra Kuczmierczyka rektorem miejscowej kaplicy p.w. Matki Boskiej Częstochowskiej. W tej, wybudowanej w 1900 r. kaplicy nabożeństwa odprawiano dotąd sporadycznie. W 1974 r. rozpoczął się więc dla tego miejsca i mieszkańców Ochojca nowy ważny etap. 8 maja 1976 r. ks. bp Bednorz utworzył w Ochojcu samodzielną placówkę duszpasterską, niezależną już od Golejowa. 15 października 1980 rozpoczął posługę w Ochojcu ks. Henryk Kołodziej, najpierw jako rektor, a potem proboszcz erygowanej 29 III 1981 parafii. W latach 1982-1986 wybudowano probostwo z zapleczem katechetycznym. 27 VIII 1983 biskup katowicki Herbert Bednorz poświęcił w części katechetycznej budynku tymczasową kaplicę Matki Bożej Częstochowskiej. Tam do 1991 odprawiano Mszę św. W 1983 rozpoczęto budowę kościoła. Poświęcenia kościoła dokonał 24 VIII 1991 biskup katowicki Damian Zimoń. Projektantem kościoła i probostwa wraz z zapleczem katechetycznym był inż. Ditter Paleta. Współpracowała z nim inż. Barbara Schmidt. Konstruktorem był inż. Tadeusz Szczęsny. Projekt wystroju wnętrza opracował artysta plastyk Janusz Łęgowski. W latach 1996-1997 wybudowano dzwonnicę i zawieszono na niej trzy dzwony. W 1991 r. został założony w Ochojcu cmentarz, a w 2004 r. powstała przy kościele kaplica przedpogrzebowa. Od 29 lipca proboszczem parafii jest ks. Edward Nalepa.
Parafia Bożego Ciała i św. Barbary. Parafia Bożego Ciała i św. Barbary w Rybniku - Niewiadomiu - rzymskokatolicka parafia należąca do dekanatu niedobczyckiego w archidiecezji katowickiej, metropolii katowickiej. Została utworzona 3 października 1982 roku. Budowniczym kościoła parafialnego był ks. Władysław Kolorz. Historia parafii. Inicjatywa budowy kościoła. W czasie wizytacji parafii Radoszowy, do której należał Niewiadom, ks. Biskup Ordynariusz Herbert Bednorz odprawił Mszę św. na osiedlu Gustawa Morcinka w Niewiadomiu w mieszkaniu inwalidy p.Hajskiego. Wielu mieszkańców Osiedla było obecnych na tej Mszy św., gdyż do kościoła parafialnego w Radoszowach szczególnie dla osób starszych, odległość była dość znaczna. Jesienią 1975 roku z inicjatywy Ks. Lucjana Moronia została otwarta salka katechetyczne w prywatnym mieszkaniu. W bardzo trudnych warunkach lokalowych katechizacja trwała 3 lata. Na prośbę nowego proboszcza ks. Sylwestra Antosza Ks. Władysław Kolorz odprawiał Mszy św. przy osiedlu na podwórzu jesienią 1976 roku. Ilość uczestników tych Mszy św., chociaż były odprawiane pod gołym niebem, systematycznie wzrastała. Po I procesji Bożego Ciała na Osiedlu, prowadzoną prze Ks. Proboszcza Sylwestra Antosza i Ks. Jana Burka z Radoszów ustalono, że nowa parafia będzie pod wezwaniem Bożego Ciała i św. Barbary, co zostało zaakceptowane przez Ks. Biskupa Ordynariusza Herberta Bednorza dnia 8 maja 1978 roku. Zezwolenie władz na budowę kościoła. Na początku władze żądały likwidacji punktu sakralnego na podwórzu, gdzie odbywały się Msze św,. lecz po jakimś czasie sprawa ucichła. 22 lutego 1979 roku Ks. Biskup Herbert Bednorz utworzył w Niewiadomiu Stację Duszpasterską i od tego dnia też prowadzone są księgi parafialne. W maju 1979 roku odbyła się w Niewiadomiu pierwsza uroczystość komunijna oraz pierwsza Oaza Modlitwy. W sierpniu 1980 roku górnicy wysunęli postulat budowy kościoła w Niewiadomiu. W grudniu 1980 roku miało być pozwolenie na budowę kościoła, co jednak nie zostało dotrzymane. Górnicy oraz ks. Proboszcz zaczęli jeździć do Ks. Biskupa Ordynariusza i do Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach. W Urzędzie Wojewódzkim zapewniono delegacje górników, że Niewiadom otrzyma zezwolenie na budowę kościoła. Dziwnym zrządzeniem Opatrzności stało się to w czasie stanu wojennego. 14 sierpnia 1982 roku otrzymano zezwolenie na budowę cmentarza i kaplicy cmentarnej, a 28 lutego 1983 roku władze państwowe wydały pozwolenie na rozpoczęcie budowy kościoła. Budowa kaplicy cmentarnej. 18-25 kwiecień 1982 roku rozpoczęło się wykopywanie dołów i gaszenie ogromnych ilości wapna do budowy kaplicy cmentarnej. Przy budowie kaplicy pracują parafianie - mężczyźni i kobiety - prace codziennie trwają do późnych godzin nocnych. Sierpień - trwa praca przy zakładaniu cmentarza t. j. Ogrodzenia siatką oraz budowa i betonowanie alejek. Trwają również prace przygotowawcze do rozpoczęcia budowy kaplicy. Zaś we wrześniu rozpoczęła się budowa kaplicy cmentarnej. Cmentarz zostaje ukończony do 1 listopada. Poświęcenie kamieni węgielnych. 10 października 1982 roku w Rzymie zostaje poświęcony przez Ojca św. Jana Pawła II kamień węgielny pod budowę kościoła. Kamień z czarnego marmuru został zawieziony do Rzymu przez delegację. Praca przy budowie kaplicy zostaje wstrzymana na czas zimy. 14 marca 1983 roku rusza praca przy budowie świątyni. 5 kwietnia 1983 roku rozpoczęto wykopywanie dołów pod ławy fundamentów kościoła. Zaś z dniem 1 maja 1983 roku po skończeniu stawiania fundamentów części katechetycznej rozpoczęto stawianie murów. 16 maja 1983 roku ks. Biskup Janusz Zimniak poświęca cmentarz, kaplicę cmentarną i plac budowy. Rozpoczęcie budowy kościoła. 29 maja 1983 roku rozpoczynają się wykopy pod główny segment kościoła. W sierpniu 1983 roku poprzedzone żmudną pracą stolarzy, cieśli i zbrojarzy rozpoczyna się 3-dniowy całodzienne betonowanie dolnych ścian i stropu dolnego kościoła. Jesienią zakładane zostają stropy nad segmentami B i C oraz dachy. Trwa wykopywanie fundamentów pod dzwonnicą, stawianie ściany zachodniej kościoła, rozszałowanie stropu i prace zabezpieczające pod ziemią. Latem 1984 rozpoczyna się kolejny rok budowy świątyni: betonowanie poziomu chóru aż do schodów wejściowych oraz długotrwałe rusztowanie pod ramy dachu. Parafia zaczyna swą działalność. Dzięki wielkiej frekwencji parafian pracujących przy budowie zaczynają funkcjonować: zakrystia, kancelaria, biblioteka, sanitariaty oraz salki katechetyczne. 7 Października 1984 roku zostają poświęcone salki katechetyczne przez wikariusza Generalnego Ks. Biskupa Józefa Kurpasa. 30 października 1984 roku kończą się prace rozszałowaniem dachu. Później trwa jeszcze stawianie ściany szczytowej zachodniej kościoła, murowanie wschodniej ściany, tynkowanie, krycie dachu kościoła, nakrywanie go deskami potem papą. 20 grudnia 1984 roku zamontowano duży krzyż metalowy na szczycie dachu kościoła. Budowa dzwonnicy. W kwietniu 1985 roku rozpoczęto stawianie dzwonnicy. Trzeba jednak pomyśleć o dzwonach - zostają wykonane 3 dzwony: najmniejszy "Zygmunt", średni "Barbara" i największy "Dobry Pasterz". Rozpoczyna się teraz zakładanie okien górnych w kościele. Wstawiono drzwi. Trwają prace z zakresu małej architektury. Trwa zakładanie posadzki z łomu marmurowego, betonowanie posadzek w pomieszczeniach koło kościoła oraz prace wykończeniowe. W lutym 1986 roku wznowiono prace na budowie. Artysta rzeźbiarz wykonuje już ołtarz dla świątyni z marmuru i brązu. Rzut ołtarza przedstawia ręce Chrystusa łamiącego Hostię. Między marcem a majem 1986 roku trwają dalsze prace: zadaszenie dzwonnicy, malowanie korytarzy i klatek schodowych, zakładanie balustrad, przywieziono tabernakulum (na drzwiach płaskorzeźba - ręka Chrystusa).Zamontowano ołtarz. 10 czerwca 1986 zostaje zamontowany krzyż na dzwonnicy. Układane zostają posadzki w kościele i płyty na placu przed kościołem. Montowanie zostają okna w dzwonnicy. Wmurowanie kamienia węgielnego. 7 grudnia 1986 roku przyjeżdża ksiądz Biskup - Senior Herbert Bednorz celem wmurowania kamienia węgielnego i aktu erekcyjnego, poświęcenia nowej zakrystii, kaplicy dla matek z małymi dziećmi. W kwietniu 1987 roku trwają ostatnie prace przy oświetleniu kościoła, malowaniu stolarki, wstawianiu ławek, porządkowaniu budowy itp.. Poświęcenie kościoła. 12 kwietnia 1987 roku Niedziela Palmowa wielkim dniem parafii - poświęcenie i konsekracja świątyni. Popołudniem zgromadziły się przed kościołem wielkie rzesze wiernych. Nie tylko cały Niewiadom w komplecie, ale również wielu ludzi z sąsiednich, a nawet dalszych parafii przybyło, aby cieszyć się. Czekając na Ks. Biskupa Ordynariusza Damiana Zimonia odmawiano Różaniec Św.. na przyjazd Ks. Biskupa rozkołysał się jak dotąd jedyny jeszcze niewielki dzwon. Na progu kościoła Ks. Biskupa powitały niewiadomskie kobiety chlebem i solą, zaś mistrz budowy - p. Leopold Kołodziej wręczył Ks. Biskupowi klucze kościoła. W czasie Mszy św., którą koncelebrował Ks. Biskup Ordynariusz Damian Zimoń, Ks. Dziekan Gerard Wengierek i Ks. Proboszcz Władysław Kolorz budowniczy kościoła włożono w ołtarz relikwie św. Inocentego i Placyda.
Historia parafii
rozpoczyna się właściwie w momencie, kiedy jeszcze nikt nie planował jej
powstania. W 1982 roku mieszkańcy Niewiadomia uzyskali pozwolenie na
budowę domu katechetycznego według projektu inż. Adama Lisika. Prace nad
budową były gorliwie wspierane, przez ówczesnego proboszcza - księdza
Huberta Wieczorke. (teren ten należał wtedy do parafii NSPJ w
Niedobczycach). W trakcie budowy zrodziła się myśl o tym, aby część
obiektu wykorzystać, jako kaplicę, gdyż do parafialnego kościoła było
daleko. Władze PRL zorientowały się w tych działaniach dopiero wtedy, gdy
3 września 1984 roku biskup Herbert Bednorz poświęcił budynek, a ks.
Franciszka Otrembę ogłosił administratorem - w istocie proboszczem
administratorem. Rozpoczęła się inwigilacja, wezwania na komendę,
wyznaczono eksperta, który nakazał zmiany: ściągi dachu, zasypanie piwnic.
Na szczęście okazało się, że budynek nie przekracza dozwolonych 600 m2, a
piwnice zostały uratowane. W tym czasie ks. Franciszek mieszkał na
probostwie w Niedobczycach, a do niewiadomskiej kaplicy przyjeżdżał
celebrować Eucharystię (2 w niedzielę, 1 w dni powszechne) Parafię
erygowano 19 stycznia 1986 roku. Jako pierwsza w diecezji otrzymała
wezwanie Miłosierdzia Bożego. Obraz Jezusa Miłosiernego przywieziono z
samych Łagiewnik. Wystrój wnętrza zaprojektował Stanisław Konarzewski, a
wykonały Maria Konarzewska z córką.
Kilka informacji na
temat parafii:
Parafia pw. Chrystua Króla w Rybniku Golejowie - katolicka parafia w dekanacie golejowskim, istniejąca od 28 maja 1957 roku.
Parafia św. Barbary w Boguszowicach Osiedlu - jedna z parafii należących do archidiecezji katowickiej. Została erygowana 25 lipca 1978 roku. Kościół parafialny poświęcił abp Damian Zimoń w 2000 roku.
Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rybniku-Niedobczycach
Z dzielnicy Niedobczyce
pochodzi kilka znanych i ważnych osobistości. W tutejszej parafii urodził
się i wychował aktualny arcybiskup Damian Zimoń.
Od 1966 roku w parafii niedobczyckiej przebywają Siostry Służebniczki NMP Niepokalanie Poczętej. Siostry pracują przy parafii, w zakrystii, katechizują, prowadzą grupę Dzieci Maryi oraz zajmują się posługą charytatywną. Parafia wydaje gazetkę parafialna pt. "Serce". 23 listopada 1997, w Uroczystość Chrystusa Króla, został wydany dekret abpa Damiana Zimonia, w sprawie dostosowania struktur kościelnych na terenie archidiecezji katowickiej do zachodzących w naszym regionie zmian administracyjnych, urbanistycznych i demograficznych. Między innymi powstał dekanat Niedobczyce. Dekret wszedł w życie 1 stycznia 1998. Duszpasterze W parafii pracuje Proboszcz ks. Stanisław Kołodziej, Proboszcz Senior ks. Hubert Wieczorke i dwóch wikarych, księża: Grzegorz Hawel i Adam Kiedrzyn.
Parafia św. Teresy od Dzieciątka Jezus - parafia rzymskokatolicka w Chwałowicach, w dekanacie Rybnik w archidiecezji katowickiej.
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1305 r. Pierwotnie obszar parafii należał do parafii rybnickiej, a w 1899 r. został przyłączony do Jankowic Rybnickich. Pod koniec XIX wieku, dzięki wybudowanej kopalni zaczęła szybko wzrastać liczba ludności. Nabożeństwa odprawiano w kopalnianej cechowni, a następnie w powiększonej kaplicy. Parafia została erygowana 1 sierpnia 1925 r. Obecny kościół św. Teresy od Dzieciątka Jezus wzniesiono w latach 1926-1928 wg projektu wykonanego w Przedsiębiorstwie Budowlanym J. Rossola z Rybnika. Poświęcenia dokonał ks. infułat Wilhelm Kasperlik 7 października 1928 r. Współczesny wystrój wnętrza przeprowadzony w l. 1964-1965 jest autorstwa rzeźbiarza Zygmunta Brachmańskiego. Parafia dziś Na terenie parafii znajduje się wybudowana w 1895 r. kaplica Matki Bożej Różańcowej, która w 1964 r. została przejęta przez Kościół Polskokatolicki. w 1992 roku wróciła ona do parafii macierzystej. W 1991 roku parafia wybudowała Dom Parafialny, a w 1996 - kaplicę pogrzebową. Arcybiskup Damian Zimoń ustanowił kościół parafialny w Chwałowicach - sanktuarium św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Proboszczowie ks. Paweł Wycisło (1925-1926) ks. Jan Śliwka (1926-1939) Ks. Engelbert Październy (substytut 1941-1950, administrator 1950-1959) Ks. Henryk Rothkegel (1959-1976) Ks. Antoni Bartoszek (1977-1988) ks. Teodor Suchoń (od 1988)
Kościół p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. Wawrzyńca
Kościół z 1717 roku.
Obiekt zbudowany jest na rzucie krzyża greckiego, z okazałą wieżą słupową
od strony chóru i dwoma dobudówkami pełniącymi funkcję zakrystii i
kruchty.
Historia
Parafia
Kościoły
Brakuje właściwie
informacji na temat pierwszego kościoła w Boguszowicach , jego kształtu
można się domyślić na podstawie danych z sprawozdań wizytacyjnych z XVII
wieku. Kościół ten pod wezwaniem św. Wawrzyńca, poświęcony był dodatkowo
św. Marcinowi. Stał na wzgórzu w centralnej części Boguszowic. Świątynie
tą grożącą zawaleniem w 1717 roku zastąpił nowy również drewniany kościół
pod tym samym wezwaniem. Świątynia ta na początku XX wieku okazałą się za
mała, co skłoniło parafian do budowy nowego kościoła, przy czym drewniana
budowla z rangą kościoła zabytkowego na terenie parafii stała do 1975
roku, kiedy to została przeniesiona do Ligockiej Kuźni. Budowa nowej
świątyni zlokalizowana była wtedy jeszcze na skraju wsi. Rozpoczęto ją w
1929 roku. W roku 1935 nowa murowana świątynia była zdatna do użytku, w
tym też roku została poświęcona. Konsekrowana została podczas wizytacji w
1960 roku. Proboszczowie 1909 – 1922 – ks. Józef Janitzek 1922 – 1927 – ks. Józef Kulig 1927 – 1942 – ks. Karol Długaj 1942 – 1990 – ks. protonot. apostolski Edward Tobola 1990 – 1991 – ks. Stefan Sprot 1991 – 2003 – ks. Stanisław Gańczorz 2003 – ks. Krzysztof Błotko, nadal
Historia parafii Lata 70-dziesiąte ubiegłego wieku to nagły rozwój górnictwa na terenie Ziemi Rybnickiej. Proces ten zaowocował silnym rozwojem budownictwa mieszkalnego i sprowadzaniem z całej Polski nowych rąk do pracy w kopalniach naszego regionu. Na terenie zielonej dzielnicy Maroko w Rybniku wybudowano w szybkim tempie osiedle na 20 tys. mieszkańców. Pierwsze bloki zasiedlono pod koniec lat 70-dziesiątych. Zgodnie z wytycznymi rządzącej partii komunistycznej nie pomyślano o potrzebach religijnych mieszkańców. Ks. Biskup Ordynariusz Herbert Bednorz od początku starał się o pozwolenie na budowę świątyni dla nowego osiedla. Po jego otrzymaniu w 1980 roku ks. Henryk JOŚKO został mianowany wikariuszem w parafii Matki Boskiej Bolesnej w Rybniku z poleceniem budowy kościoła na osiedlu "Nowiny" oraz zorganizowania tam nowej placówki duszpasterskiej. Odrębne duszpasterstwo prowadzono tu od stycznia 1981. Katechizacja odbywała się w przygotowanych salkach w blokach mieszkalnych. Mszę św. sprawowano pod zadaszeniem na poświęconym placu.
27 maja 1986 roku biskup ordynariusz Damian Zimoń poświęcił trzy dzwony. Jeden z dzwonów ufundowany został przez górników naszej parafii, którzy w dniu swego święta złożyli na ten cel ofiary. Pozostałe dwa dzwony otrzymaliśmy z Bredy w Holandii dzięki staraniom siostry Józefiny wielkiej dobrodziejki naszej parafii. Dzwony otrzymały imiona św. Jadwigi, św. Barbary i św. Józefa. Na największym z nich jest wyryta dewiza: "Bonus sum et oves voco omnes in hoc sacro loco "co znaczy: "dobry jestem i owce wołam wszystkie do tego świętego miejsca" W dniu 10 IX 1987. Ks. Henryk Jośko, proboszcz parafii św. Jadwigi w piśmie do Prezydenta Miasta Rybnika wyraził gotowość wybudowania przez parafię przedszkola dla niepełnosprawnych i przekazania gotowego i wyposażonego budynku na własność miasta. Prace budowlane rozpoczęto 15 VI 1988. Poświęcenia nowo zbudowanego ,,Ośrodka Rehabilitacji dla Dzieci Niepełnosprawnych Ruchowo i Umysłowo'' dokonał 1 IX 1990 biskup katowicki dr Damian ZIMOŃ. W tym też dniu oddano Ośrodek miastu. W wydanym ,,Testimonium'' Biskup Katowicki napisał m.in.: ,,Na powstanie tego "Ośrodka" złożyły się ofiary z zakładów pracy, a także "wdowi grosz", złożony z woli tworzenia dobra przez tych, którzy nieraz sami potrzebują pomocy. Wyposażenie zaś "Ośrodka", to w większości wynik współdziałania Caritas Freiburg z Komisją Charytatywną Episkopatu Polski''.
Ks. Henryk Jośko został mianowany dziekanem dekanatu Rybnik-Centrum na 6 lat 8.08.1990 roku i wybrany na kolejną kadencję w 1996 roku. W uznaniu zasług otrzymał nominację w kwietniu 1995 roku na Honorowego Kanonika Kapituły Metropolitalnej w Katowicach. Ks. Kanonik Henryk Jośko zmarł 7 lutego 1997 roku w Rybniku. Odszedł do wieczności w 50 roku życia i w 25 roku kapłaństwa. Został pochowany 11 lutego 1997 roku przy kościele pod wezwaniem św. Jadwigi Śląskiej w Rybniku. Liturgii pogrzebowej przewodniczył Metropolita Katowicki Ksiądz Arcybiskup Damian Zimoń. Drugim proboszczem w historii parafii został zamianowany dekretem Ks. Arcybiskupa Damiana Zimonia z dniem 22 lutego 1997 r. Ks. Franciszek SKÓRKIEWICZ dziekan dekanatu siemianowickiego i proboszcz parafii św. Antoniego Padewskiego w Siemianowicach Śl.. Dnia 8 września 1997 r. przeżywaliśmy Peregrynację Matki Bożej w Obrazie Jasnogórskim. W czasie powitania Ks. Proboszcz kreśląc program pracy wypowiedział następujące słowa: "Matko Ukochana minął czas budowy naszego parafialnego kościoła. Przed nami etap upiększania i czas budowy królestwa Twego Boskiego Syna Jezusa Chrystusa w naszych sercach". Z ważniejszych prac gospodarczych kontynuujących dzieło pierwszego proboszcza to: ufundowanie organ elektronicznych-49 głosowych w 1998 roku, malowanie kościoła i wymiana okien na aluminiowe w szczycie w 2000 roku, wyłożenie całego obejścia kościoła kostką w latach 2000 i 2001, urządzanie dolnego kościoła od 2001 roku oraz wymiana dachu kościoła w 2003 roku. Ufundowanie 2 obrazów: "Miłosierdzia Bożego" i "św.Jadwigi, Królowej w 2005. Następnie w 2007 r. wyłożenie marmurem włoskim poziomych płaszczyzn w prezbiterium i montaż balustrad ze stali nierdzewnej. Rok 2008 to drugie malowanie kościoła górnego i dolnego w kolorach pastelowych przez firmę p.Tadeusza Krysiaka z Nakła Śl. i wymiana okien w fasadzie kościoła na aluminiowe, 3 z nich są uchylne oraz odnowienie elewacji fasady-prace te wykonała firma p. Bogusława Jarzyny z Rybnika. Zakup organ do dolnego kościoła-firmy "Alhorn". Ufundowanie obrazu MBNP 18.10.2008 namalowanego przez rybnickiego artystę plastyka p.Krzysztofa Dublewskiego i poświęcenie 22.10.2008 przez Bpa Gerarda Bernackiego. Z duchowej budowy to: Misje Parafialne od 1 do 8 kwietnia 2001 roku prowadzone przez oo.Misjonarzy św.Wincentego a Paulo oraz wprowadzenie w 1998 roku w każdy piątek Nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego. Ks. Proboszcz Franciszek Skórkiewicz został zamianowany dziekanem dekanatu Rybnik 18.01.1998 roku oraz ponownie wybrany na drugą kadencję i zatwierdzony przez Ks.Arcybiskupa 14.10.2003 r. W Wielki Czwartek 20 kwietnia 2000 r. Ks. Proboszcz otrzymał nominację papieską na Kapelana Jego Świątobliwości, czyli prałata. Księgi metrykalne: chrztów od 1981, małżeństw od 1981, zmarłych od 1982 Kronika parafialna: od 1997 Ulice należące do parafii: 9 Maja, Bohaterów Westerplatte, Broniewskiego, Brzozowa, Budowlanych, Bukowa, Chabrowa, Daleka, Dąbrówki, Energetyków, Floriańska, Gajowa, Generała Bema, Generała Janke-Waltera, Generała Pułaskiego, Głucha, Graniczna, Grunwaldzka, Hibnera od 7 i od 8, Kardynała Kominka, Kawalca, Księdza Ściegiennego, Mahoniowa, Mieszka I, Moniuszki, Obrońców Rybnika, Orzepowicka, Osiedle Krakusa, Pilarczyka, Piownik, Platanowa, Popiela, Raciborska od 86, Stalmacha, Świętego Józefa, Topolowa, Tuwima, Wandy, Wawelska, Wieczorka, Wierzbowa, Winklera, Wyspiańskiego, Zawiszy Czarnego, Zebrzydowicka 19-149 i 24-128b, Zielona, Żołędziowa, Żytnia. Liczba mieszkańców (stan rzeczywisty) : 21.200, katolików -21.040 Odpust: niedziela po 15 października Wieczna adoracja: 17.VIII
Księża pochodzący z
parafii: Copyright by Parafia św. Jadwigi w Rybniku
Kaplice, które istniały lub istnieją na terenie miasta: Kaplica św. Zbawiciela Sanctissimi Salvatoris - Zbudowana przez Norbertanki na terenie zamku rybnickiego w XII wieku. Kaplica św. Urbana na "Górce rybnickiej" od XV (?) . Na pamiątkę po zwycięskiej bitwie z husytami. Kaplica św. Jana Chrzciciela. Powstała ok.1650 ufundowana przez Ferdynanda Leopolda Oppersdorfa pana na Rybniku przy szpitalu dla kobiet na ulicy Rudzkiej. Była to kaplica drewniana 4,5 x 15 m z małą dzwonnicą. Została rozebrana w 1796 r. Kaplica św. Katarzyny ze Sieny. Powstała ok. 1660 - prywatna kaplica na zamku rybnickim Jana Bernarda Prażmy - pana na Rybniku. Była drewniana 3,5 x 3,5 m. Rozebrano ją w 1809 r. Kaplica św. Jana Nepomucena na rynku. Powstała w latach1758 - 1823. Była to kaplica dla radnych dołączona do ratusza. Znajdowała się tu drewniana figurka św. Jana. Kaplica św. Antoniego. Stała na zbiegu ulic Żorskiej i Mikołowskiej (1823 - 1907).„Zanim wybudowano ‘Nowy Kościół’ figurka św. Antoniego znajdowała się w małej kaplicy mniej więcej tam, gdzie obecnie biegną wielkie schody do kościoła. Figurka ta jest naprawdę cudowna! Ja i wiele innych osób wymodliło sobie przed nią wiele łask. Zbierający się tutaj liczni ludzie, wśród nich i ja, modlili się, by znalazł się ktoś, kto by zbudował na wzgórzu przy skrzyżowaniu ul. Mikołowskiej z Żorską wielki kościół św. Antoniemu w podzięce za otrzymane za Jego wstawiennictwem od Pana Boga łaski.” Kaplica przy szpitalu św. Juliusza. Została wzniesiona w 1894 r. Kaplica przy szpitalu na ulicy Rudzkiej. Kaplica - kostnica przy szpitalu Juliusz (park sztywnych). Kaplica w szpitalu dla psychicznie i nerwowo chorych.
Parafia pw. św. Brata Alberta w Rybniku-Kamieniu Powstanie parafii
Budowa kościoła
Kaplica mieszcząca
się w domie katechetycznym była niewielka, tak więc misją księdza od
początku była budowa nowej świątyni. Już w styczniu 1990 r. zaczęto
kupować materiały budowlane na przyszły kościół. Opracowanie projektu
przyszłego kościoła i probostwa zlecono mgr inż. Antoniemu Czernowowi z
Tychów. 23 kwietnia 1990 r. Komisja ds. Architektury i Sztuki Sakralnej
zatwierdziła projekt. W tym samym miesiącu Urząd Miasta w Rybniku
zatwierdził plan realizacyjny budowy, a 9 lipca wydał pozwolenie na
budowę. Prace budowlane rozpoczęto 26 lipca 1990 r. W pierwszym roku zaplanowano doprowadzenie obiektu do stanu zerowego. Prace wykonywali miejscowi murarze pod kierunkiem pana Henryka Piechy. W połowie października pierwszy etap prac budowlanych został zakończony. W roku 1991 wyciągnięto mury kościoła i probostwa. W międzyczasie ksiądz arcybiskup Damian Zimoń 1 lipca 1991 r. ustanowił Kamień jako parafię samodzielną pw. św. Brata Alberta. Od tej pory parafia posiada osobowość prawną. Rok 1992 to dalsze intensywne prace przy budowie kościoła. Przybytek został w całości zadaszony, zamontowano też okna. We wrześniu zostały zakończone prace nad montowaniem wieży. W roku 1993 przeprowadzone zostały zewnętrzne prace tynkarskie. Na sufit kościoła przybito też boazerię. 19 października 1993 r. po uroczystej mszy św. koncelebrowanej, której przewodniczył ks. biskup Gerard Bernacki, został wmurowany w filar kościoła kamień węgielny, poświęcony przez Ojca Świętego Jana Pawła II w Rzymie
W następnym roku,
15 marca, odbyła się uroczystość poświęcenia dzwonów. Mają one następujące
imiona: Poświęcenie kościoła Po czterech latach budowy, nadeszła chwila poświęcenia kościoła. Konsekracji świątyni dokonał ksiądz arcybiskup Damian Zimoń 3 września 1994 r. W uroczystości uczestniczyło ponad 40 księży i 4 tysiące wiernych. Peregrynacja W dniach 14-15 września 1997 r. odbyła się w parafii peregrynacja kopii obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. Uroczyste przyjęcie Królowej Polski odbyło się we wspaniałej oprawie i przy licznym udziale parafian. Obraz niesiony był do kościoła przez delegacje różnych stanów: strażaków, matki, młodzież, nadzwyczajnych szafarzy Eucharystii oraz ojców, którzy ustawili obraz na wyeksponowanym tronie. Kaplica przedpogrzebowa W 2000 roku oddano do użytku kaplicę przedpogrzebową. Wybudowano ją tuż przy domie katechetycznym i połaczono ją z nim przewiązką, aby tworzyły jedną bryłę architektoniczną. W środku znajdują się 3 komory - pomieszczenia na sarkofagi oraz sala na gromadzenie się wiernych na modlitwy za zmarłego. Organy 25 kwietnia 2006 roku ksiądz arcybiskup Damian Zimoń poświęcił organy piszczałkowe sprowadzone z niemieckiej parafii. Organy służą nie tylko uświetnieniu liturgii. W parafii odbyło się wiele koncertów organowych. Parafia w liczbach W latach 1990-2006, w kościele: udzielono 550 dzieciom chrztu, zawarto 235 małżeństw, odbyło się 446 pogrzebów. Obecnie na terenie parafii mieszka około 2850 osób.
HISTORIA PROTESTANTYZMU I ADWENTYZMU W RYBNIKU
Wraz z Bytomiem i
Raciborzem, Rybnik stanowi trzon najstarszych miast na Górnym Śląsku które
prawa miejskie uzyskały najpóźniej w XIII w. chociaż grodami były już na
długo wcześniej.
Od końca XVI w.
nauki Marcina Lutra o odnowie i reformacji kościoła zaczęły się pojawiać
także we wszystkich miastach górnośląskich będących wówczas pod wpływem
kultury i języka niemieckiego. Prawdopodobnie od samego początku
protestantyzm miał swoich zwolenników także w Rybniku. Świadczyć o tym
mogą chociażby pojawiające się od I połowy XVI w. wśród mieszkańców miasta
nie używane wcześniej imiona biblijne, takie jak: Estera, Rebeka, Dawid,
Jeremiasz, Abraham czy Aaron nadawane przy chrzcie przez niektórych
rybniczan, a niespotykane wcześniej. Kronikarz Edward Anders stwierdził,
że w Rybniku istniał już wtedy zbór protestancki, którym kierował pastor
Kissowius. Jednak prawdziwym przełomem w rozwoju protestantyzmu na terenie
Rybnika było powstanie domu inwalidów wojennych pruskiej armii co miało
miejsce w 1788 r. W zdecydowanej większości byli oni wyznania
protestanckiego. To wydarzenie przyczyniło się do szybkiej budowy kościoła
ewangelickiego który istnieje do dzisiaj przy ul. Miejskiej. Spis ludności
z 1910 r. informuje, że w grupie 11656 rybniczan było: 1132 ewangelików
tj. około 10% wszystkich mieszkańców z których 1104 uważało się za Niemców
zaś 28 za Polaków.
Kościół ten
zainicjował swoją działalność na ziemiach polskich w 1888 roku. Pierwsze
zbory (odpowiedniki parafii w kościele katolickim i ewangelickim) na
Śląsku zaczęły powstawać już na początku XX wieku. Na Ziemi Rybnickiej
pierwsze informacje o adwentystach pochodzą z pierwszych lat po I Wojnie
Światowej z miejscowości Osiny (obecnie dzielnica Żor). Dzięki pracy
misyjnej pastorów: Kunica i Kulesy na tym terenie chrzest przyjęło kilka
rodzin.
W latach 70. zbór
był już na tyle liczny, że spotykanie się w mieszkaniach stawało się coraz
bardziej utrudnione. Zaczęto poszukiwać jakiegoś lokalu lub budynku, który
można by adaptować na miejsce zgromadzeń. Dzięki pozytywnemu nastawieniu
ówczesnych władz miasta i zaangażowaniu wielu członków, a także
administracji naszej diecezji w Krakowie, udało się dokonać zamiany
mieszkania jednej ze zmarłych członkiń na parter budynku przy ul.
Wodzisławskiej 19a w dzielnicy Smolna. Miało to miejsce w 1978 roku. Rok
później budynek opuścili ostatni lokatorzy i cały przeszedł w użytkowanie
kościoła.
Budynek był w
kiepskim stanie technicznym wymagającym sporych nakładów finansowych aby
doprowadzić go do stanu użyteczności. Musiano dokonać też wielu przeróbek
wewnątrz tak aby można wygospodarować główne pomieszczenie nadające się na
nabożeństwa. Według ówczesnych planów rozwoju miasta większość budynków w
tej okolicy miała być w przyszłości wyburzona pod budownictwo
wielorodzinne, także nasz budynek. W tym przypadku jednak planów tych nie
zrealizowano, a kościół nasz znajduje się do dnia dzisiejszego w tym samym
miejscu, w spokojnej okolicy otoczony w przeważającej mierze budynkami
jednorodzinnymi.
Parafia Ewangelicko-Augsburska w Rybniku – parafia Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP, diecezji katowickiej. Historia Początki ewangelicyzmu na ziemi rybnickiej sięgają czasów Reformacji. Po początkowym rozkwicie nastała jednak kontrreformacja, i w 1629 r. ostatni ewangelicki duchowny, ks. Kissovius został zmuszony do opuszczenia Rybnika. Legalna działalność Kościoła stała się możliwa dopiero po 1742 roku, gdy Śląsk przeszedł we władanie pruskie. Liczba ewangelików w Rybniku i okolicach zaczęła znowu wzrastać w drugiej połowie XVIII w.
W 1796 r. ów pierwszy, drewniany kościół uległ spaleniu. Szybko jednak został odbudowany i odnowiony. Z niewielkimi przeróbkami służył następnie rybnickim ewangelikom aż do 1853 r. Jednak w tymże roku drugi pożar spowodował takie zniszczenia, że już nie było możliwości odbudowy i postanowiono wybudować w jego miejsce nowy kościół. Wówczas powstała istniejąca do dziś murowana, otynkowana świątynia. Strop kościoła jest drewniany, okna półkoliste, ołtarz ambonowy, empory wsparte na czworobokowych filarach. Klasycystyczny wystrój pochodzi jeszcze z czasów budowy kościoła. W ołtarzu obecnie znajduje się kopia obrazu Bernarda Plockhorsta "Chrystus i syn marnotrawny", wykonana w drugiej połowie XIX wieku. Neoromańska wieża został dobudowana do budynku kościoła w 1875 r. W związku ze swym przeznaczeniem rybnicki kościół zwany był "Kościołem Inwalidów" lub - w związku z osobą fundatora - kościołem Fryderyka Wilhelma. Początkowo rybniccy ewangelicy administracyjnie związani byli z parafią w Żorach. Usamodzielnienie parafii nastąpiło po wybudowaniu nowego kościoła, czyli w 1853 r. Podczas ostatniej wojny, w styczniu 1945 r. na rozkaz komendy wojskowej ks. Christian Schwencker – ostatni przedwojenny duchowny, musiał opuścić Rybnik. Wkrótce po zakończeniu działań wojennych opiekę nad parafią przejął ks. radca Edward Romański, później długoletni radca Konsystorza, a także autor poezji ewangelickiej. Służył on w Rybniku przez prawie 40 lat. Po nim przez trzy lata w Rybniku pracował ks. Piotr Mendroch, a później przez półtora roku ks. Waldemar Szajthauer. Od lutego 1989 r. proboszczem parafii był ks. ppłk Zbigniew Kowalczyk. Po jego przejściu w 2002 r. do służby w duszpasterstwie wojskowym, proboszczem parafii został ks. Mirosław Sikora.
Parafia św. Józefa - O.O. Franciszkanie
Kiedy w siedem dni po
wypędzeniu okupanta, w pierwsze święto Wielkanocy 1945 roku, ksiądz przy
ołtarzu zaintonował "Chrystus zmartwychwstan jest", kościół "zatrząsł się"
od potężnego śpiewu wiernych. Było to bowiem równoznaczne z oczekiwanym
zmartwychwstaniem naszej Ojczyzny, zniewolonej przez pięć i pół roku.
Kościół nasz był już od 1941 roku kościołem parafialnym, a parafia
Franciszkanów obejmowała dzielnicę Smolna, wraz z osiedlem "Maroko" i
Zamysłów.
Z początkiem roku 1960
odebrano klasztorowi część pomieszczeń zajmowanych w latach poprzednich na
potrzeby niższego seminarium, wprowadzając do nich kilka klas żeńskiego
Liceum Medycznego. Pomieszczenia te zwolniono w latach 80-tych po
wybudowaniu, w obrębie nowego szpitala, obiektów szkolnych dla Liceum
Medycznego. W 1971 roku, za o. gwardiana Kornela Czecha OFM i o.
proboszcza Kasjana Pudliszewskiego OFM, dokonano odnowienia i modernizacji
wnętrza kościoła. Przebudowano boczne ołtarze, pozostawiając z nich tylko
postacie centralne. Zmieniono również obramowania stacji drogi krzyżowej.
10 lipca 1949 roku
zmarł w Opolu o. Kolumban Sobota OFM, pierwszy gwardian klasztoru
rybnickiego. o. Kolumban urodził się 6.05.1881 r. w Gostomi koło Prudnika
na Opolszczyźnie. Święcenia kapłańskie przyjął 22.06.1907 roku. Po
pierwszej wojnie światowej, czując się Polakiem, przeszedł z prowincji
wrocławskiej Franciszkanów, która znalazła się w granicach Niemiec, do
nowotworzącej się prowincji śląsko-wielkopolskiej. o. Kolumban Sobota OFM
dwukrotnie, łącznie przez 6 lat, był gwardianem klasztoru w Rybniku.
Został pochowany na cmentarzu zakonnym w Katowicach-Panewnikach. Na podstawie opracowania Longina Musiolika: "Nasza Mała Ojczyzna. Kronika Gminy Smolna od 1907 roku dzielnicy Rybnika"
Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny w Rybniku - Zamysłowie
Od 8.XII.1976 w kaplicy
tej odprawiano co niedzielę Mszę Świętą dla osób starszych i chorych. 1.V.1983 roku erygowana została w Zamysłowie Parafia, wydzielona z terenu parafii św. Józefa Robotnika w Rybniku.
Kościół i parafia pw. Matki Bożej Bolesnej, tzw. stary kościół
Kościół był murowany, z
drewnianą wieżą. Na początku wystrój stanowiły sprzęty przeniesione z rozebranego kościoła NMP. Po kilku latach sporządzono nowy wystrój, który częściowo przetrwał do dziś. Obecny wystrój kościoła według wymogów Soboru Watykańskiego II wykonany został w 1965. W tej świątyni został ochrzczony ks. Franciszek Blachnicki.
HISTORIA PARAFII KRÓLOWEJ APOSTOŁÓW.
Myśl utworzenia nowej placówki duszpasterskiej w Rybniku istniała już od
1949 roku, a mówiono o tym nawet wcześniej.
Więcej o Bazylice św. Antoniego Decyzja o budowie kościoła zapadła 20 IV 1903.Projekt sporządził Ludwik Schneider. Budowę prowadził ks. prob. Franciszek Brudniok. Prace wstępne rozpoczęto 14 IX 1903, kamień węgielny został poświęcony 13 VI 1904. Wieże kościoła zostały poświęcone 29.VIII 1907 a uroczystość poświęcenia nowego Kościoła odbyła się 29 września 1907r. w Święto św. Archaniołów, a konsekrowany przez biskupa wrocławskiego Adolfa Bertrama 30 IX 1915.
Wskutek eksplozji dynamitu na dworcu kolejowym w Rybniku 22 VI 1921 kościół doznał poważnych uszkodzeń. Również działania wojenne w 1945 znacznie zniszczyły kościół. 14 X 1959 spłonęła północna wieża kościoła. Zniszczone też wtedy zostały organy. Kościół św. Antoniego z Padwy był pomyślany jako miejsce, gdzie miały się odbywać uroczystości gromadzące wielką ilość wiernych, których nie był w stanie pomieścić kościół parafialny Matki Bożej Bolesnej. Nowe potrzeby duszpasterskie sprawiły, że 1 II 1952 przy kościele św. Antoniego ustanowiona została samodzielna kuracja, a 28 V 1957 parafia. Wystrój prezbiterium dostosowany do odnowionej liturgii zaprojektował architekt Krystian Laske z Katowic. 23 VI 1993 papież Jan Paweł II nadał kościołowi św. Antoniego tytuł bazyliki mniejszej. Bazylika ta była jednym z kościołów Wielkiego Jubileuszu Roku 2000.
KALENDARIUM
3.02.1823 - mieszkańcy
Rybnika za pośrednictwem magistratu zwracają sie do proboszcz Michała
Schneidera koniec lata 1828 – zostaje zakończona budowa kapliczki p.w. św. Antoniego w Rybniku u zbiegu ulic Mikołowskiej i Żorskiej 8.03.1861 – proboszczem parafii Matki Boskiej Bolesnej Rybniku zostaje ks. Edward Bolik 1868 – pierwsze zamiary przebudowy kapliczki na większą 26.12.1868 – Jan Dudzik z Grabowi składa pierwszą ofiarę na przebudowę kapliczki 10.05.1897 – z inicjatywy ks. Proboszcza E. Bolika zawiązuje się komitet d.s. budowy nowej większej kapliczki 12.05.1897 – pierwsze zasiedzenie nowego komitetu 23.05.1897 – Jan Kamyczek podpisuje akt sprzedaży parceli pod budowę kaplicy pocz. Października 1898 – ks. E. Bolik podejmuje samodzielnie decyzje o rozpoczęciu budowy kaplicy koniec października 1898 – z kurii wrocławskiej nadchodzi nakaz o wstrzymaniu nielegalnejbudowy 16.09.1899 – w Rybniku umiera proboszcz Edward Bolik 17.09.1899 – administracja rybnickiej parafii zostaje tymczasowo powierzona ks. Teodorowi Weinholdowi 19.04.1900 – proboszczem parafii Matki Boskiej Bolesnej w Rybniku zostaje ks. Dr Franciszek Brudniok 20.04.1903 – zarząd parafii wysyła do Kurii Biskupiej prośbę o wydanie zezwolenia na budce nowego kościoła 2.05.1903 – podczas wizytacji ks. Biskup sufragan Henryk Marx stwierdza zasadność budowykościoła. Wkrótce potem nadchodzi z Wrocławia od kardynała Georga Koppa zezwolenie na budowę 1903 – architekt urzędu rejencyjnego w Opolu – Ludwig Schneider (1854-1943) sporządza projekt kościoła św. Antoniego 14.09.1903 – (w święto Podwyższenia Świętego Krzyża) ROZPOCZĘCIE BUDOWY KOŚCIOŁA pod kierownictwem Georgia Wentzlika 18.09.1903 – budowa fundamentów pod filary i wieże 2.10.1903 – budowa fundamentów pod prezbiterium 6.10.1903 – budowa fundamentów pod bocznymi filarami 15.10.1903 – budowa fundamentów pod lewą krzyżową nawę 14.05.1904 – zakończone zostaje sklepienie okien. Jednocześnie trwa budowa murów i filarów. 13.06.1904 – (w święto Antoniego Padewskiego) POŚWIĘCENIE KAMIENIA WĘGIELNEGO 1.08.1904 – rozpoczynają się prace przy konstrukcji dachu 15.10.1904 – trwają prace ukończeniowe przy zasklepieniu bocznych naw I połowa sierpnia 1905 – na wieżach zostają zamontowane zegary firmy Jana Mannhardt z Monachium 23.05.1905 – trwają prace przy budowie wież 22.08.1905 – na wieżach zostają zamontowane krzyże 29.08.1905 – zostają poświęcone krzyże na wieżach 30.10.1905 – trwają prace zakończeniowe przy wykładaniu posadzki. Jednocześnie zostaje usunięte tymczasowe ogrodzenie placu budowy 18.11.1905 – ZAKOŃCZENIE BUDOWY koniec 1905 – Helena i Geogr. Nowakowie fundują główny ołtarz w stylu gotyckim 1906-1907 – w pracowni rzeźbiarskiej Carla Buhla z Wrocławia powstaje ołtarz główny 1906 – zostaje uporządkowany plac budowy i rozpoczyna się urządzanie wnętrza kościoła 13.06.1906 – Towarzystwo Mężów Katolickich funduje roratnik na 54 świece 6.07.1906 – od kardynała Georga Koppa nadchodzi zezwolenie na benedykcję (błogosławieństwo) dzwonów 7.10.1906 – poświęcenie dzwonów 21.01.1907 – parafia uzyskuje policyjne zezwolenie na użytkowanie budowli 22.05.1907 – poświęcenie organów zbudowanych wg. Projektu Ludwiga Schneidera przez firmę Schlag i syn 6.09.1907 – ze starej kapliczki zostaje uroczyście przeniesiona do kościoła figura św. Antoniego 19.09.1907 – magistrat w Rybniku wydaje zezwolenie na rozbiórkę kapliczki 27.09.1907 – w relikwiarzach wykonana przez firmę Wilhelma. Rauschnera w Fuldzie umieszczone zostają cząstki św. Krzyża oraz św. Św. Jacka, Jadwigi, Franciszka i Klary 29.09.1907 – (w święto Michała Archanioła) – POŚWIĘCENIE KOŚCIOŁA 1907 – firma Rauschera wykonuje mosiężny relikwiarz, który umieszczony zostaje pod mensą ołtarza głównego. głównego w tym samym roku w bawarskiej pracowni rzeźbiarskiej w Oberamargau wykonany zostaje tron biskupi z płaskorzeźbami św. Cecylii i figurami św. Św. Piotra i Pawła oraz neogotyckie stacje Drogi Krzyżowej W pracowni J. Baumeistera we Wrocławiu wykonana zostaje neogotycka chrzcielnica, umieszczona z lewej strony prezbiterium. W pracowni rzeźbiarskiej Adolfa Albina powstają gotyckie konfesjonały początek 1908 – ks. F. Brudniok funduje kandelabry wykonane z czarnego granitu przez firmę Potthoff 8.03.1908 – stacje drogi krzyżowej wykonane w Oberammergau w Bawarii zostają poświęcone przez O. Ksawerego Zgoliła 1911 – w Regensburgu w pracowni Augustyna Jagera powstaje ołtarz ku czci Matki Bożej Różańcowej, który ustawiony zostaje z prawej strony transeptu 1911 - z prawej strony nawy głównej zamontowana zostaje ambona wykonana przez rzeźbiarza Carla Buhla z Wrocławia 30.09.1915 - KONSEKRACJA KOŚCIOŁA - kard. Adolf Bertman 22.06.1921 - godz. 18.30 - eksplozja 4 wagonów z dynamitem na rybnickim dworcu kolejowym poważnie uszkadza dach, okna i organy. Remont organów niezwłocznie przeprowadza firma Klimosz-Duerschlag 22.07.1923 - administracje parafialną przejmuje nowy proboszcz - ks. Tomasz Reginek 10.02.1926 - w szpitalu św. Juliusza w Rybniku umiera emerytowany proboszcz - ks. dr Franciszek Brudniok początek września 1927 - w Rybniku przy kościele św. Antoniego powstaje Rybnicki Chór Męski z prezesem dr Feliksem Białym i pod batutą Samulowskiego 21.07.1928 - zakończenie porządkowania placu wokół kościoła 1931 - O. Emil Drobny wydaje monografie pt. :"Kościół św. Antoniego w Rybniku" z okazji25-lecia istnienia świątyni. W tym samym roku w kościele odbywają się uroczystości z okazji – 25-lecia kościoła - 40-lecia encykliki "Rerum novarum" - 700-lecia śmierci św. Antoniego Padewskiego 24.02.1931 - ks. Tomasz Reginek obejmuje funkcję dziekana dekanatu rybnickiego czerwiec 1931 - zakończona zostaje budowa bocznego ołtarza ku czci Chrystusa Króla przez rybnickiego rzexbiarza Pawła Kajzera maj 1932-czerwiec 1933 - trwa malowanie wnętrza kościoła przez Pawła Kajzera z Rybnika i Michała Rzydka z Raciborza lato 1932 - główny ołtarz kościoła otrzymuje przywilej "privilegium altaris" 17-18.06.1933 - w kościele odbywają sie uroczystości z okazji: - Dnia Katolickiego w Rybniku – upamiętniająca Roku Świętego - wielkiego odpustu rybnickiego - obchodów 500-lecia odparcia husytów z pod murów miasta Rybnika grudzień 1936 - dzięki staraniom kościelnego Grabca kościół otrzymuje szopkę betlejemską wykonaną przez rzeźbiarza Ludwika Konarzewskiego z Istebnej 1938 - przed kościołęm zostaje wystawiony kamienny krzyż dłuta rybnickiego rzeźbiarza-kamieniarza - Pawła Botóra 8.01.1939 - w wieku 80 lat umiera kościelny Franciszek Chrószcz - współzałożyciel Stowarzyszenia Alojzjanów, przełożony Najświętszego Serca Jezusowego oraz III Zakonu św. Franciszka. Dzięki jego staraniom powstał ołtarz ku czci Chrystusa Króla, figury w ołtarzu głównym, stacje Męki Pańskiej i kamienny krzyż przed kościołem. 18.06.1939 - w ramach uroczystości 25-lecia kapłaństwa ks. T. Reginka zostaje poświęcony przez biskupa Stanisława Adamskiego nowy budynek parafialny przy kościele Matki Boskiej Bolesnej 29.08.1939 - bp Stanisław Adamski mianuje ks. T. Reginka okręgowym wikariuszem na parafie ziemi rybnickiej na wypadek uniemożliwienia kontaktów z Kurią Diecezjalną w przypadku działań wojennych 4.12.1939 - ks. T. Reginek za zgoda ordynariusza opuszcza kraj i wyjeżdża do USA 1939-1945 - po wyjeździe z kraju ks. T. Reginka (4.12.1939) działalność duszpasterską obejmuje ks. Franciszek Klimza, jako substytut (zastępujący prawowitego proboszcza) styczeń-marzec 1945 - walki na rybnickim froncie doprowadzają do zniszczeń okien kościoła, poszycia duchowego, uszkodzenia wież, a także do znacznej dewastacji wnętrza kościoła. 24-25.01.1949 - po napiętnowaniu polityki rządu PRL w przedmiocie nauczania religii, a także, po bezpodstawnym oskarżeniu o współpracę z formacją NSZ ks. prob. Józef Garus zostaje aresztowany na 6 miesięcy 18.09.1949 - do Kurii Diecezjalnej w Katowicach zostaje wysłana petycja 25.000 parafian dotycząca rozdzielenia parafii rybnickiej 1950-1951 - firma mistrza malarskiego Jana Wilka odnawia malaturę naścienną wnętrza kościoła 13.03.1950 - proboszczem parafii Matki Boskiej Bolesnej zostaje ks. Adam Bieżanowski 16.06.1950 - parafia rybnicka zostaje rozdzielona na 2 parafie: Matki Boskiej Bolesnej i św. Antoniego Padewskiego. Proboszczem nowej parafii zostaje ks. Adam Bieżanowski, zaś jego miejsce w parafii MBB obejmuje ks. Józef Smandzich 17.06.1951 - w kościele św. Antoniego zostaje zorganizowany pierwszy parafialny odpust. Po procesji figura św. Antoniego zostaje umieszczona w ołtarzu głównym 10.02.1952 - parafia św. Antoniego zaczyna funkcjonować jako samodzielna jednostka duszpasterska - kościół zostaje podniesiony do rangi kuracji 1.12.1955 - ks. A. Bieżanowski odchodzi do Ligoty koło Bielska 5.12.1955 - ks. Franciszek Klizma zostaje mianowany kuratusem kuracji św. Antoniego 22.12.1956 - Kuria Diecezjalna podejmuje decyzję o tymczasowym administrowaniu parafią ks. Sylwestra Durczoka 16.01.1957 - ks. Sylwestrowi Durczokowi zostają przekazane agendy parafialne 28.05.1957 - parafia zostaje erygowana, uznając status tzw. parafii nieusuwalnej, zaś ks. Sylwester Durczok zostaje proboszczem 9.06.1957 - ks. T. Reginek formalnie rezygnuje z probostwa w Rybniku 20.08.1957 - ks. S. Durczok zostaje mianowany dziekanem 14.10.1959 - w wyniku pożaru zostaje spalona lewa północna wieża, pokrycie dachowe, organy, a także zniszczona zostaje malatura wnętrza kościoła 18.11.1962 - zostają poświęcone nowe organy 1963 - ks. T. Reginek zostaje uhonorowany tytułem pronotariusza apostolskiego z prawem noszenia infuły 20.02-31.12.1966 - w kościele uroczyście obchodzone są uroczystości związane z 1000-leciem chrztu Polski październik 1969 – na podstawie Dekretu Biskupa Ordynariusza z dnia25.10.1969r. zostaje powołane Duszpasterstwo Akademickie 1970 - do ołtarza bocznego w tylnej części prawej nawy wstawiony zostaje obraz Matki Boskiej Częstochowskiej w miejsce Piety, którą przekazano do kościoła Matki Boskiej Bolesnej. W miejscu tym stał zniszczony w 1945r. ołtarz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy 16.01.1972 - podczas uroczystości z okazji 15 rocznicy proboszczowania ks. dziekana S. Durczok zostaje podniesiony przez biskupa Herberta Bednorza do godności prałata 23.12.1973 - w Aachen (RFN) umiera ks. Franciszek Klizma 27.01.1974 - w Oleśnie umiera ks. Tomasz Reginek 13.06.1975 - w Rybniku umiera ks. prob. Sylwester Durczok 22.08.1975 - proboszczem parafii św. Antoniego zostaje ks. Alojzy Klon opracował: Stanisław Kuś.
|