Sport.
Spis treści:
Ośrodek Bushido
Rybnicki Klub Taekwon-do Feniks-Arete
RKM ROW Rybnik
Aeroklub ROW
Reprezentacja Polski w akrobacji szybowcowej
MOSiR w Rybniku
Aeroklub
ROW
STRUKTURA I WŁADZE AEROKLUBU
Najwyższą władzą Aeroklubu jest Walne Zgromadzenie Członków, które
powołuje (na okres dwóch lat) ośmioosobowy Zarząd. Funkcję prezesa
sprawuje obecnie Olgierd Jeremiasz. Zastępcą prezesa jest Jerzy Makula.
Dyrektorem aeroklubu, a więc osobą odpowiedzialną za jego bieżącą
działalność, jest Ireneusz Kopeć. Główną funkcją zbierającego się zwykle
raz w miesiącu Zarządu jest nadzorowanie bieżącej działalności Aeroklubu
oraz wytyczanie celów na najbliższy okres.
Stowarzyszenie tworzą wszyscy (czynnie działający i opłacający składki)
członkowie poszczególnych sekcji wchodzących w skład Aeroklubu ROW:
- samolotowej
- szybowcowej
- spadochronowej
- balonowej
- modelarskiej.
Stowarzyszenie zrzesza obecnie około 150 osób.
Nowi członkowie zwykle rekrutują się z grona osób pragnących rozpocząć
szkolenie w ramach jednej z sekcji. Szkolenie zaczyna się kwalifikacyjnymi
badaniami lekarskimi, po których następuje cykl szkolenia teoretycznego (w
zimie) i praktycznego. Ukończywszy kurs, kandydaci ubiegają się o
akceptację Zarządu dla ich członkostwa w Stowarzyszeniu, która stanowi
formalny warunek przyjęcia. Członkostwo w stowarzyszeniu daje możliwość
czynnego uczestniczenia w życiu aeroklubu, w tym zwłaszcza korzystania ze
sprzętu, jakim klub dysponuje. Osoby spoza stowarzyszenia również mogą
korzystać ze sprzętu (jeśli mają do tego odpowiednie kwalifikacje), choć w
tym przypadku ponosi się znacznie większe koszty jego użytkowania. Roczna
składka członkowska wynosi 200 zł – jej charakter jest raczej
„symboliczny”, bowiem zaledwie w niewielkim stopniu pokrywa ona ogromne
koszty utrzymania sprzętu (w tym bardzo drogich remontów i niezbędnych
zakupów) oraz samych budynków stanowiących własność aeroklubu.
CZŁONKOWIE AEROKLUBU są
w różnym wieku i wywodzą się z różnych środowisk. Zjawiskiem jednak
zauważalnym w ostatnich latach jest wyraźne podniesienie średniej wieku
uczestników – rosnące koszty lotów oraz obowiązkowych szkoleń (mimo
znacznych dotacji ze strony aeroklubu) sprawiają, że coraz rzadziej stać
na nie ludzi bardzo młodych (ta grupa wyraźnie dominowała na przykład w
latach osiemdziesiątych); obecnie młodzież zaczynają „zastępować” osoby w
średnim wieku i ustabilizowanej sytuacji zawodowej.
Różna jest motywacja szkolących się w klubie osób – dominuje jednak to, co
w sporcie najważniejsze: pasja, ambicje sportowe, pragnienie osiągania
sukcesów i przekraczania kolejnych barier na drodze własnego rozwoju.
Motywacja ta jest powszechna zwłaszcza w przypadku amatorów szybownictwa.
W odniesieniu do adeptów pilotażu samolotów, sytuacja jest nieco odmienna
– olbrzymie jak na polskie warunki koszty nauki i pilotażu sprawiają, że
dominują często inne motywy: na przykład pragnienie uzyskania możliwości
szybkiego przemieszczania się, związanego z prowadzoną przez siebie
działalnością gospodarczą. Posiadanie własnego samolotu, zdolność do jego
samodzielnego prowadzenia i związane z tym oszczędności (zwłaszcza czasu)
dla menedżerów wielkich firm stanowi już samo w sobie wystarczające
uzasadnienie do podjęcia nauki w tym kierunku. W sumie osób czynnie
działających w szeroko rozumianym sporcie lotniczym i biorących regularnie
udział w zawodach (na różnym etapie szkolenia) jest w rybnickim aeroklubie
około 40.
SZKOLENIA
Podstawową funkcją Aeroklubu jest organizacja działalności sportowej
(lotniczej, szybowcowej, spadochronowej i balonowej). Temu celowi głównie
podporządkowany jest prowadzony w oparciu o aeroklub cykl szkoleń. Zajmują
się nimi etatowi instruktorzy (trzy osoby), którzy – wraz z kilkoma tzw.
instruktorami społecznymi – prowadzą również poszczególne sekcje
aeroklubu. Zakończone uzyskaniem odpowiedniego certyfikatu szkolenie
uprawnia do startów w zawodach sportowych organizowanych w Polsce i
zagranicą.
SEKCJE
Członkowie rybnickiej sekcji samolotowej obecnie raczej nie startują w
zawodach sportowych, choć do niedawna jeszcze akrobacje lotnicze
świętowały w Rybniku znaczące sukcesy. Wynika to przede wszystkim z braku
odpowiedniego (bardzo drogiego! – trzeba zaznaczyć) sprzętu koniecznego do
uprawiania tej dyscypliny. Zawodnicy sekcji spadochronowej biorą udział w
zawodach na celność oraz w tzw. „relativie” (skoki w czwórkach). Prężnie
działają sekcje balonowa i modelarska – zawodnicy startują w licznych
zawodach organizowanych dla tych właśnie dyscyplin sportu.
AKROBACJA SZYBOWCOWA
Szczególną rolę w aeroklubie odgrywa - działający w ramach sekcji
szybowcowej - nurt akrobacji szybowcowej. Rybnik jest nie tylko polską
„kolebką” tej ciekawej dyscypliny, ale również nieformalną siedzibą jej
Kadry Narodowej. Pasjonaci akrobacji szybowcowej wywodzą się głównie z
Aeroklubu ROW, tutaj się szkolili i tutaj przygotowują się do startów w
zawodach na całym świecie. W Polsce nie ma innego ośrodka prowadzącego
zawodników akrobacji szybowcowej na podobnym poziomie – jest to bez
wątpienia ewenement nie tylko na skalę krajową! Piloci, którzy chcą
osiągnąć jakieś znaczące wyniki w tej dyscyplinie, muszą się oprzeć o
rybnicki aeroklub.
Wyrazem uznania dla osiągnięć rybnickiej akrobacji szybowcowej jest
powierzenie Aeroklubowi ROW organizacji Mistrzostw Europy, jakie odbędą
się w lipcu 2006 roku na gotartowickim lotnisku.
Innym, niejako równoległym nurtem w szybownictwie jest tzw. latanie na
przeloty szybowcowe (loty po wytyczonych trasach). W tej dyscyplinie
rybnicki aeroklub również notuje spektakularne sukcesy – ostatnio na
przykład Mistrzostwo Polski juniorów Marcina Szymury oraz wicemistrzostwo
Polski seniorów Marka Mrozka.
CYKL STARTÓW w dyscyplinach lotniczych różni się
nieco od większości sportów zespołowych – przede wszystkim nie obowiązuje
tu, charakterystyczny dla większości dyscyplin, podział na ligi krajowe. W
pewnym sensie odpowiednikiem pierwszej ligi (w przypadku żużla:
ekstraklasy) są Mistrzostwa Polski seniorów. Zawodnicy, którzy uzyskują
tam najlepsze wyniki, powoływani są następnie do Kadry Narodowej.
Analogiczna sytuacja występuje w odniesieniu do juniorów – którzy
niezależnie od swojej klasy wiekowej, mogą również startować w
mistrzostwach seniorów i walczyć z najlepszymi w swej dyscyplinie.
Odpowiednikiem „drugiej ligi” są zawody rangi krajowej, skąd najlepsi
dostają kwalifikacje do mistrzostw Polski.
Aeroklub ROW, jako całość, nie jest oczywiście ujęty w żadnym sportowym
rankingu (zawodnicy startują indywidualnie), nie mniej jednak, ze względu
na ogólny poziom wyszkolenia zawodników, ich osiągnięcia, niewątpliwie
można uznać, że należy do ścisłej polskiej – a w niektórych dyscyplinach,
jak na przykład w akrobacjach szybowcowych – nawet europejskiej czołówki.
SPECYFIKA KLUBU
Rybnicki aeroklub, w porównaniu do innych (około 50) polskich aeroklubów,
jest jednym z mniejszych, zwłaszcza jeśli chodzi o zajmowaną przestrzeń,
bowiem wykorzystywany pas startowy liczy niewiele ponad 600 metrów. Mimo
tych ograniczeń, jest jednym z najprężniej działających. Znamienne jest
przyznanie mu organizacji Mistrzostw Europy w 2006 roku przez światowe
władze sportu lotniczego i szybowcowego. O sile klubu decyduje w dużej
mierze jego kilkudziesięcioletnia tradycja (aeroklub istnieje od 1964
roku) oraz „szczęście” do wielkich sportowców, które określiły jego obecny
poziom (zwłaszcza takie „sztandarowe” postacie sportu lotniczego jak Jerzy
Makula). Duże znaczenie miało również to, że jako jeden z pierwszych
aeroklubów w Polsce podjął samodzielną aktywność gospodarczą, która
zapewniła mu stałe źródło finansowania i rozwoju. Należy zaznaczyć, że
tzw. działalność statutowa (sportowa) jest dotowana głównie z tego właśnie
źródła.
PLANY
Jednym z najważniejszych obecnie planów jest powstanie specjalistycznego
ośrodka szkoleń lotniczych, który funkcjonowałby w oparciu o rybnicki
aeroklub. Dzięki niemu baza szkoleniowa wzbogaci się o znacznie większe
niż obecnie zaplecze lokalowe, kadrę instruktorską, możliwość
„komputerowego” zdawania egzaminów itd. Realizacja tego ambitnego planu
zapewniłaby w dużej mierze samofinansowanie statutowej (sportowej)
działalności klubu. Powstanie ośrodka pozwoli na znaczne zwiększenie
liczby szkolonych obecnie osób (1-2 pilotów samolotowych oraz 8-10 pilotów
szybowców rocznie).
Innym planem jest uruchomienie szkoleń dla pilotów samolotów ultralekkich.
Klub planuje również pewne zmiany strukturalne – idące głównie w kierunku
pełnego usamodzielnienia się (również finansowego) poszczególnych sekcji.
Zwiastunem tego działania jest usamodzielnienie się sekcji balonowej,
która wzięła na siebie odpowiedzialność za posiadany sprzęt, w tym jego
remonty oraz niezbędne w tym kierunku inwestycje.
FINANSOWANIE
Aeroklub jest organizmem samofinansującym się. Pewne dotacje na
działalność sportową pochodzą z różnych instytucji, m.in. Urzędu
Marszałkowskiego i Urzędu Miasta Rybnika. Przeznaczone są one nie tyle na
bieżącą działalność klubu, co raczej na konkretne cele, organizowane
przedsięwzięcia (na przykład szkolenie dzieci i młodzieży). Zdecydowana
większość środków na działalność sportową pochodzi jednak z własnej
aktywności gospodarczej klubu – na przykład w 2004 udało się na ten cel
przeznaczyć blisko ćwierć miliona zł. Część z tych pieniędzy pochodzi z
opłat za szkolenia pilotów, pozostałe środki przynoszą remonty hydrauliki
siłowej dla kopalń (wykonywane w ciągu technologicznym istniejącym na
zapleczu lotniska), dzierżawa stacji benzynowej oraz kilka innych
przedsięwzięć gospodarczych.
MOCNE I SŁABE STRONY
Mocną stroną Aeroklubu jest zwłaszcza jego wieloletnia tradycja. Składają
się na nią między innymi rezultaty osiągane przez sportowców, którzy
wielokrotnie stawali na najwyższym podium w prestiżowych zawodach, w tym
mistrzostwach Europy i świata. O sile rybnickiego aeroklubu i jego pozycji
na sportowej mapie Polski decyduje również znakomita kadra instruktorów
(etatowych i społecznych), którzy szkolą młodych adeptów lotnictwa.
Słabszą stroną, a raczej problemem, z jakim aeroklub musi nieustannie się
zmagać, jest brak odpowiednich funduszy, które zapewniłyby mu niezbędne
inwestycje oraz szybszy rozwój, odpowiedni do ogromnego potencjału kadry
instruktorskiej i umiejętności zawodników. Pewnym problemem jest także
konieczność powiązania działalności sportowej z gospodarczą – status
stowarzyszenia, jaki klub posiada, nie ułatwia bynajmniej skutecznej
aktywności w tym obszarze. Znajduje to przełożenie na trudniejsze
uzyskiwanie gwarancji bankowych w przetargach, negocjowanie warunków
ubezpieczeń – mimo, że w dziedzinach, w jakich stowarzyszenie się
wyspecjalizowało, działa z powodzeniem już kilkanaście lat i wśród
odbiorców swoich usług wyrobiło sobie znakomitą markę.
SUKCESY, WYBITNE
POSTACIE AEROKLUBU
„Sztandarową” postacią rybnickiego aeroklubu i jego najlepszą „wizytówką”
jest niewątpliwie JERZY MAKULA, wielokrotny mistrz świata, Europy i
Polski, prawdziwa sława polskiego lotnictwa.
Do tego ekskluzywnego grona należy również zaliczyć wielu innych wybitnych
sportowców:
- Tadeusz Mężyk, wielka postać rybnickiego i polskiego lotnictwa
szybowcowego, utytułowany reprezentant Polski, obecnie również trener
Kadry Narodowej i jednocześnie instruktor aeroklubu, który wyszkolił
liczną rzeszę akrobatów szybowcowych
- Ireneusz Boczkowski, szef wyszkolenia aeroklubu, reprezentant Polski w
akrobacji szybowcowej.
W ostatnim czasie do tego grona dołączają kolejne „pokolenia” pilotów,
wśród których wymienić można takie nazwiska, jak:
- Krzysztof Brząkalik, wicemistrz świata
- Marek Mrozek, Mistrz Polski seniorów w przelotach szybowcowych
- Marcin Szymura, wielka nadzieja rybnickiego aeroklubu, w 2005 roku
Mistrz Polski juniorów.
Wielkie sukcesy odnotowuje rybnicka sekcja modelarska, która wkrótce –
podobnie jak ich koledzy z akrobacji szybowcowej - również tworzyć będzie
Polską Kadrę Narodową.
HISTORIA AEROKLUBU,
WAŻNIEJSZE DATY
1927- Powstanie w Rybniku Ligi Ochrony Powietrznej i Przeciwgazowej, przy
której zorganizowano Koło Lotnicze.
1928 - Wybudowanie pierwszego hangaru oraz zakup pierwszego szybowca "Kocynder".
Rozpoczęto szkolenie lotnicze. Wojna i okres okupacji przerywają
rozpoczętą działalność lotniczą.
1946 - Powołanie w Rybniku Ligi Lotniczej. Reaktywowano działalność
modelarni.
1959 - Powołanie Społecznego Komitetu Organizacyjnego Aeroklubu z
naczelnym dyrektorem Rybnickiego Zjednoczenia Węglowego, prof. dr inż.
Jerzym Kucharczykiem na czele.
1963 - Zakończono budowę płyty lotniska, a w rok później wznoszenie
hangaru na terenie udostępnionym przez KWK "Jankowice". W listopadzie
zapada uchwała Zarządu Głównego Aeroklubu PRL, powołująca z dniem
01.01.1964 Aeroklub Rybnickiego Okręgu Węglowego jako samodzielnej
jednostki.
HISTORIA I OSIĄGNIĘCIA AEROKLUBU ROW W LATACH 1927 - 1995
ROK |
W Y D A R Z E N I A |
1927 |
Powstanie w Rybniku
Ligi Ochrony Powietrznej i Przeciwgazowej przy której zorganizowano
Koło Lotnicze. |
1928 |
Wybudowanie
pierwszego hangaru oraz zakup pierwszego szybowca "Kocynder".
Rozpoczęto szkolenie lotnicze. Wojna i okres okupacji przerywają
rozpoczętą działalność lotniczą. |
1946 |
Powołanie w Rybniku
Ligi Lotniczej. Reaktywowano działalność modelarni. |
1959 |
Powołanie
Społecznego Komitetu Organizacyjnego Aeroklubu z naczelnym dyrektorem
Rybnickiego Zjednoczenia Węglowego z prof. dr inż. Jerzym
Kucharczykiem na czele. |
1963 |
Zakończono budowę
płyty lotniska, a w rok później wznoszenie hangaru na terenie
udostępnionym przez KWK "Jankowice".
W listopadzie zapada
uchwała Zarządu Głównego Aeroklubu PRL, powołująca z dniem 01.01.1964
Aeroklub Rybnickiego Okręgu Węglowego jako samodzielnej jednostki. |
01.01.1964 |
Powołanie Aeroklubu
Rybnickiego Okręgu Węglowego jako 36 aeroklubu regionalnego. |
18.01.1964 |
Inauguracja
Społecznego Komitetu Rozwoju Lotnictwa w ROW. SKRL-ROW powstał w
miejsce zlikwidowanego Społecznego Komitetu Organizacyjnego Aeroklubu. |
1965 |
Engelbert Stebel na
Mistrzostwach Polski Modeli Latających w Żarach zdobył tytuł
wicemistrza Polski. |
1966 |
styczeń - I Walne
Zgromadzenie Aeroklubu ROW.
czerwiec - Rajd
dziennikarzy i pilotów.
lipiec - Engelbert
Stebel modelarz A. ROW pobił rekord Polski w przelocie otwartym.
Aeroklub ROW zostaje
wyróżniony za największą ilość wyszkolonych pilotów. |
1967 |
Teofil Sikora i
Engelbert Stebel modelarze z A. ROW zostają powołani do reprezentacji
Polski na Mistrzostwa Świata Modeli Latających w Pradze. |
1968 |
Paweł Czerny na
Mistrzostwach Polski Modeli Latających w Krośnie zdobywa tytuł
wicemistrza Polski. |
1969 |
Paweł Czerny zostaje
powołany do reprezentacji Polski na Mistrzostwa Świata Modeli
Latających w Austrii. |
1971 |
Powstaje sekcja
spadochronowa. |
1973 |
Na XXXVIII
Mistrzostwach Polski Modeli Latających w Lesznie w kategorii Juniorów
Zbigniew Paweł wywalczył tytuł mistrza Polski. |
1976 |
Aeroklub ROW został
odznaczony złotą odznaką "Zasłużony dla Rybnika". |
1979 |
Kierownikiem
Aeroklubu ROW zostaje ppłk pil. Tadeusz Dłużyński. |
1980 |
Powstaje sekcja
lotniowa.
Wacław Gojny zdobywa
tytuł Szybowcowego Mistrza Śląska. |
1981 |
Irena Szwedek
wygrywa Spadochronowe Mistrzostwa Polski Juniorek.
Marek Chmiel zdobywa
tytuł Szybowcowego Mistrza Śląska a Wiesław Lepich tytuł wicemistrza.
W Ogólnopolskich
Zawodach w Akrobacji Samolotowej organizowanych przez A. ROW zwycięża
Wacław Gojny, drugie miejsce zajmuje klubowy kolega Jerzy Makula.
Na Mistrzostwach
Polski w Akrobacji Samolotowej w Rzeszowie Stanisław Słobodzian
zdobywa pierwszy w historii A. ROW tytuł Mistrza Polski, wicemistrzem
Polski zostaje Marek Chmiel. |
1982 |
Marek Chmiel i Jerzy
Makula w składzie trzy osobowej reprezentacji Polski biorą udział w
Mistrzostwach Świata w Akrobacji Samolotowej w Wiedniu. |
1983 |
Od 1981r. członkami
kadry narodowej w akrobacji Samolotowej są następujący piloci A. ROW:
Bednorz Marian, Chmiel Marek, Gojny Wacław, Makula Jerzy, Mężyk
Tadeusz, Słobodzian Stanisław i Szufa Marek.
Marek Chmiel zdobywa
tytuł wicemistrza Polski w organizowanych przez A. ROW Mistrzostwach
Polski w Akrobacji Samolotowej.
Rybnicka ekipa w
składzie: Chmiel Marek, Makula Jerzy, Mężyk Tadeusz oraz Stanisław
Słobodzian reprezentują barwy Polski na Mistrzostwach Krajów
Socjalistycznych w Akrobacji Samolotowej w Wilnie |
1984 |
Szybowcowym
wicemistrzem Polski Juniorów w klasie Club zostaje Eugeniusz Szkucik.
Irena Szwedek
zostaje drugą wicemistrzynią Polski na rozgrywanych w Kielcach
Spadochronowych Mistrzostwach Polski.
Eugeniusz Szkucik
zdobywa złoty medal i tytuł Szybowcowego Mistrza Śląska podczas XV
Mistrzostw Śląska. |
1986 |
A. ROW jest
gospodarzem Międzynarodowych Zawodów o memoriał Andrzeja Abłamowicza.
Alina Orczykowska
zajmuje pierwsze miejsce w Ogólnopolskich Zawodach Spadochronowych
Kobiet w Zielonej Górze. |
1987 |
Jacek Zimoń wygrywa
Szybowcowe Mistrzostwa Śląska a jego kolega klubowy Ireneusz Wuwer
zajmuje II m-ce.
Na Mistrzostwach
Świata w Akrobacji Szybowcowej rozgrywanych w Bielsku-Białej tytuł
wicemistrza zdobywa Andrzej Tomkowicz, a Tadeusz Mężyk zajmuje VI
miejsce. Drużynowo reprezentacja Polski wywalcza złoty medal. |
1988 |
Do władz naczelnych
A. PRL weszli: Jerzy Kuczera i Tadeusz Dłużyński.
A. ROW jest
gospodarzem XXXII Spadochronowych Mistrzostw Polski
Marcin Szulecki Sr.
na szybowcu Jantar-1 wykonuje przelot o długości 742km, najdłuższy w
historii A.ROW.
Witold Tendera,
Zbigniew Durczok i Henryk Szendzielorz na Mistrzostwach Europy
Modelarstwa Kosmicznego w Rumuni, reprezentując barwy narodowe,
zdobywają tytuł wicemistrzów Europy, a W. Tendera indywidualnie
zdobywa wicemistrzostwo Europy. |
1989 |
do kadry narodowej
zostali powołani następujący członkowie A. ROW: akrobacja samolotowa:
Marek Chmiel, akrobacja szybowcowa: Mężyk Tadeusz, Tomkowicz Andrzej,
modelarstwo: Szendzielorz Henryk, Tendera Witold, Durczok Zbigniew,
spadochroniarstwo: Małgorzata Szymanowska.
Marek Chmiel wygrywa
Ogólnopolskie Zawody w Akrobacji Samolotowej rozgrywane w
Inowrocławiu.
Eugeniusz Cofalik
zdobywa tytuł Mistrza Świata na rozgrywanych w Argentynie
Mistrzostwach Świata w Modelarstwie Lotniczym |
1990 |
styczeń - odbywa się
Walne Zgromadzenie na którym przeprowadzono wybory nowych władz.
maj - w
organizowanych przez A.ROW Międzynarodowych Zawodach Modeli
Kosmicznych, w klasie S8E H. Szendzielorz zajmuje I m-ce a Marian
Pieczka II, w klasie S8club H. Szendzielorz I m-ce a Zbigniew Durczok
m-ce II.
podczas Mistrzostw
Świata Modeli Kosmicznych w Kijowie W. Tendera i H. Szendzielorz w
klasie S8E zostają wicemistrzami świata.
Podczas Mistrzostw
Polski Modeli Kosmicznych rozgrywanych w Grudziądzu w klasie S8E tytuł
mistrza Polski zdobywa W. Tendera, II m-ce zajmuje H. Szendzielorz.
wrzesień - na
stanowisko dyrektora A.ROW zostaje powołany mgr inż. Leon Starzyczny
Na terenie lotniska
zostaje wybudowana stacja paliw. |
1991 |
08.05 - w wyniku
zderzenia ze szczytem góry Klimczok, rozbiciu ulega samolot Zlin 142,
piloci wychodzą z wypadku cało.
na Szybowcowych
Mistrzostwach Polski Juniorów w Lesznie Olgierd Jeremisz zajmuje VII
m-ce.
podczas Szybowcowych
Mistrzostw Śląska Ireneusz Wuwer zdobywa tytuł II wicemistrza.
sierpień - na
Mistrzostwach Europy w Modelarstwie Kosmicznym rozgrywanych w Bułgarii
Zbigniew Durczok zajmuje III m-ce a drużynowo zajmujemy II m-ce.
wrzesień - w
rozgrywanych w Rybniku Mistrzostwach Polski Modeli Kosmicznych w
klasie S8E nasi zawodnicy zajmują kolejno miejsca: I - Zbigniew
Durczok, II - Witold Tendera, III - Marian Pieczka. |
1992 |
Aerolub ROW zakupuje
drugiego AN-2 o znakach SP-AMM
czerwiec - na naszym
lotnisku zostają rozegrane XXI Szybowcowe Mistrzostwa Śląska, bierze w
nich udział sześciu pilotów naszej sekcji, najlepszy wynik uzyskuje
Kopeć Ireneusz zajmując V miejsce.
w Międzynarodowych
Mistrzostwach Niemiec w Akrobacji Szybowcowej Tadeusz Mężyk zajmuje V
m-ce.
wrzesień - na
Mistrzostwach Polski Modeli Sterowanych Mechanicznie, Franciszek
Kańczok zajmuje I m-ce.
październik - w
Międzynarodowych Mistrzostwach Polski w Modelarstwie Kosmicznym S8E
nasi zawodnicy zajmują wszystkie miejsca na podium w następującej
kolejności: I Witold Tendera, II Zbigniew Durczok, III Marian Pieczka.
październik -
podczas rozgrywanych w Rumunii Mistrzostw Europy Modeli Swobodnie
Latających, Eugeniusz Cofalik zajmuje II miejsce. |
1993 |
startując na
Mistrzostwach Świata w Akrobacji Szybowcowej rozgrywanych w Holandii w
klasyfikacji indywidualnej tytuł II wicemistrza wywalczył Tadeusz
Mężyk a wraz z kolegami z drużyny zajęli I miejsce
w Okręgowych
Zawodach Szybowcowych III ligi w Częstochowie, IV m-ce zajął Kopeć
Ireneusz
w Okręgowych
Zawodach Szybowcowych III ligi w Ostrowie Wlkp, III m-ce zajął Fizia
Lucjan |
1994 |
czerwiec - w Rybniku
rozegrane zostają Międzynarodowe Mistrzostwa Polski w Akrobacji
Szybowcowej, nasi piloci zajęli odpowiednio miejsca: I Makula Jerzy,
II Tomkowicz Andrzej, IV Mężyk Tadeusz.
lipiec - podczas
XXII Szybowcowych Mistrzostw Polski Juniorów rozgrywanych w Lesznie,
Kopeć Ireneusz w kl. CLUB i Ziobro Tomasz w kl. STD. wywalczyli tytuły
wicemistrzów Polski, a Jeremisz Olgierd i Vogel Daniel zajęli
odpowiednio VI i X m-ce.
wrzesień - we
Włoszech rozegrane zostają II Mistrzostwa Europy w Akrobacji
Szybowcowej, złoty medal wywalczył Makula Jerzy a srebrny Tomkowicz
Andrzej, w klasyfikacji drużynowej reprezentacja Polski wywalczyła
złoty medal.
podczas
Spadochronowych Mistrzostw Polski w akrobacji zespołowej RELATIV nasza
drużyna skoczków zajęła III m-ce.
w rozgrywanych w
Radomiu Mistrzostwach Polski w Akrobacji Samolotowej Marek Chmiel
zdobywa złoty medal i tytuł Mistrza Polski. |
1995 |
podczas XXVII
Mistrzostw Polski w Akrobacji Samolotowej nasi zawodnicy Ireneusz
Wilgucki i Marcin Ganczarczyk startujący w grupie B zajęli kolejno II
i III m-ce.
lipiec - na
rozgrywanych w Ostrowie Wlkp. VI Mistrzostwach Polski w Akrobacji
Szybowcowej złoty medal wywalczył Makula Jerzy a Tadeusz Mężyk medal
srebrny.
sierpień -
skoczkowie A.ROW w akrobacji zespołowej RELATIV WORK zajęli III m-ce
na Spadochronowych Mistrzostwach Polski.
wrzesień - w VI
Mistrzostwach Świata w Akrobacji Szybowcowej w Fayence, Jerzy Makula
zdobywa tytuł wicemistrza świata, a w składzie J. Makula, M. Hernik,
A. Tomkowicz reprezentacja Polski zdobywa srebrny medal. |
do góry
MOSiR
w Rybniku
Miejski Ośrodek Sportu
i Rekreacji w Rybniku został powołany w 1975 roku.
Przedmiotem jego
działania jest organizacja i prowadzenie działalności w zakresie sportu i
rekreacji. Do szczególnych zadań należy m. in.:
- organizowanie zawodów i imprez sportowych i rekreacyjnych
- tworzenie, utrzymywanie oraz udostępnianie bazy sportowo-rekreacyjnej
- administrowanie obiektami i urządzeniami sportowo-rekreacyjnymi
- świadczenie usług z zakresu sportu i rekreacji
- organizacja wypoczynku letniego dla dzieci i młodzieży
MOSiR zatrudnia obecnie 74 pracowników. Pierwotną jego siedzibą był
Ośrodek w Kamieniu obejmujący hotel "Olimpia", kamping nr 200 oraz
kąpielisko z przyległymi terenami. W późniejszym czasie do struktur MOSiR
włączone zostały: Stadion Miejski w Rybniku, Kąpieliska "Ruda" i
Chwałowice, Kryta pływalnia, hala widowiskowo - sportowa w Boguszowicach
wraz z kompleksem boisk, boiska w Niedobczycach, Chwałowicach, Ochojcu.
Pierwszym Dyrektorem MOSiR był pan Wiktor Golisz, któremu udało się
stworzyć w Kamieniu bazę dla piłkarskiej kadry narodowej. W latach 1990 -
1997 Dyrektorem był Józef Śliwka, który zapoczątkował szereg imprez,
kontynuowanych do dziś, z których najpopularniejszą i znajdującą
największy oddźwięk w środowiskach sportowych z całej Polski jest Bieg
Niepodległości, który znajduje coraz więcej zwolenników i miał już 8
edycji. w 2002 r. w Biegu wzięło udział ponad 700 zawodników. W 1993 roku
odbyły się również pierwsze półkolonie charytatywne, które potem
przerodziły się w organizowane w Dobie na Mazurach letnie obozy dla
rybnickich dzieci.
Od roku 1993 zapraszamy również młodzież z Ukrainy na wakacje,
jednocześnie pomagając w budowie i ukończeniu Polskiego Domu Parafialnego
w Iwano-Frankowsku. Pomoc ta trwa nadal, a dzieci od 5 lat przyjeżdżają do
Polski rok w rok dwukrotnie na obozy mazurskie i śródroczny pobyt szkolny
do Rybnika. Cała działalność zwrócona na Ukrainę i Litwę jest
charytatywna. Są to działania kładące nacisk na wzajemną wymianę
doświadczeń - nawiązywanie przyjaźni i podejmowanie wspólnych działań na
rzecz dzieci i młodzieży.
Obecnym Dyrektorem MOSiR od 1998 roku jest mgr Rafał Tymusz, który
kontynuuje rozpoczętą przez poprzedników działalność, wprowadzając
jednocześnie do kalendarza imprez wiele nowych pozycji uatrakcyjniających
ofertę wypoczynku i rekreacji dla mieszkańców Rybnika.
Najbardziej popularnymi i cyklicznymi imprezami rekreacyjno-sportowymi
organizowanymi przez MOSiR są:
- Bieg Niepodległości
- Rynek Basket
- Ferie zimowe na sportowo
- Rybnicka Amatorska Liga Koszykówki
- Rybnicka Amatorska Liga Piłki Nożnej Halowej
- Rajdy rowerowe z MOSiR-em.
do góry
Reprezentacja Polski w akrobacji szybowcowej
Kadra składa się z sześciu osób startujących we
wszystkich międzynarodowych zawodach w akrobacji szybowcowej – z
mistrzostwami Europy i świata na czele.
Wszyscy reprezentanci Polski w tej dyscyplinie sportowej są członkami
Aerolubu ROW.
Aeroklub ROW stanowi
nieoficjalne polskie centrum akrobacji szybowcowej. Tutaj znajduje się
odpowiednie zaplecze do szkoleń i treningów – inne osoby czynnie
uprawiające tę dyscyplinę, chcąc nie chcąc, muszą przyjeżdżać do Rybnika i
korzystać z wiedzy trenerów oraz tutejszej bazy – głównie
specjalistycznych szybowców i samolotów do holowania.
Znaczenie rybnickiego ośrodka szkoleniowego znacznie przekracza granice
Polski, często w Rybniku pojawiają się zawodnicy z wielu krajów
Europejskich (Niemcy, Holandia, Irlandia), a także z USA i Japonii. Adepci
lotnictwa szybowcowego trenują tutaj pod okiem szkoleniowców oraz
„mistrza” (w cudzysłowie i dosłownie) Jerzego Makuli – to głównie jego
nazwisko i sportowa sława przyciąga z różnych zakątków świata rzesze
pasjonatów tej formy akrobacji.
Skład reprezentacji
narodowej w akrobacjach szybowcowych (podobnie zresztą dzieje się w innych
dyscyplinach lotniczych) ustalany jest na podstawie wyników osiąganych w
mistrzostwach Polski (tradycyjnie pierwsza szóstka przechodzi
automatycznie do kadry).
Reprezentację Polski
tworzą obecnie:
- Jerzy Makula (pięciokrotny mistrz świata!)
- Małgorzata Margańska
- Krzysztof Brząkalik
- Lucjan Fizia
- Stanisław Makula
- Michał Ombach
Trenerem kadry jest Tadeusz Mężyk.
Kadra z roku na rok
„starzeje się”, mistrzowie od dawna są niepokonani i nic nie zapowiada w
najbliższym czasie „rewolucji” na tym polu - umiejętności reprezentantów
rosną, podobnie zresztą jak zdobywane na zawodach doświadczenie sportowe.
Tym samym rośnie również dystans dzielący ich od zawodników młodszego
pokolenia - mimo wielkiego talentu i pasji, czeka ich jeszcze sporo lat
pracy, aby swoim poziomem wyszkolenia dorównać mistrzom.
W 2005 roku na
mistrzostwach świata w Moskwie kadra Polski wywalczyła drugie miejsce na
podium (pierwsze ustąpili gospodarzom). Wbrew pozorom, nie traktuje się
tego, jako wielkiego sukcesu (w każdej innej dziedzinie sportu tak właśnie
by było – wyobraźmy sobie na przykład polskich piłkarzy zdobywających
wicemistrzostwo świata!). W przypadku akrobatów szybowcowych, srebrny
medal (zdobyty drużynowo oraz indywidualnie przez Jerzego Makulę) stanowi
raczej swego rodzaju... "wpadkę" rybnickich lotników - ponieważ od wielu
lat regularnie zajmują najwyższe miejsce na podium tych prestiżowych
zawodów.
Cykl przygotowań do
zawodów odbywa się w formie treningów i szkoleń prowadzonych na terenie
Aeroklubu ROW. Do imprezy tej rangi, jak mistrzostwa Europy czy świata
zawodnicy muszą odbyć około stu lotów ćwiczeniowych – wyjątkiem jest tutaj
Jerzy Makula, którego umiejętności osiągnęły już taki poziom, że osobiste
przygotowanie wymaga zdecydowanie mniejszej ilości treningów.
Zaplecze techniczne
tworzą 3 szybowce akrobacyjne:
- FOX - dwuosobowy (własność Aeroklubu Polskiego)
- Swift - jednoosobowy (własność Aeroklubu Polskiego)
- FOX solo - jednoosobowy (prywatny) na którym startują: J. Makula i S.
Makula
Treningi kadry odbywają
się głównie na terenie rybnickiego aeroklubu. Co pewien czas organizowane
są grupowe wyjazdy do innych miejsc – na przykład ośrodka lotniczego na
górze Żar (nad zalewem żywieckim). Nie praktykuje się tego zbyt często,
ponieważ podobny wyjazd pociąga za sobą ogromne koszty, które nadmiernie
napinają i tak skromny budżet zespołu. Nie wszyscy zawodnicy biorą udział
w treningach jednocześnie – zresztą w przypadku mieszkających obecnie w
Warszawie (choć regularnie wracających do Rybnika) Jerzego Makuli i
Małgorzaty Margańskiej, nie byłoby to możliwe.
Trenerem odpowiedzialnym za szkolenia, rozwój i utrzymanie znakomitej
formy rybnickich pilotów jest Tadeusz Mężyk; podkreślić jednak należy, iż
umiejętności, jakie obecnie reprezentują jego podopieczni osiągnęły taki
poziom, że trener znajduje się tutaj w prawdziwie komfortowej sytuacji –
zawodnicy w dużej mierze szkolą się sami i poprzez przykład, udzielane
sobie nawzajem uwagi doskonalą swe umiejętności.
Podstawowym problemem,
z jakim boryka się kadra jest brak odpowiedniego samolotu do holowania.
Loty na akrobacje zaczynają się z wysokości 1200 metrów – i na ten pułap
trzeba szybowiec wyprowadzić. Samoloty, którymi obecnie dysponuje rybnicki
aeroklub zużywają na to około 15-20 minut. Aeroklub posiada bardzo dobry
samolot ZLIN 526 Ml, czeski płatowiec wyposażony w znakomity amerykański
silnik, który potrafi szybowiec wyholować na wymaganą wysokość w granicach
6 minut (trzykrotnie szybciej!); problem w tym, że maszyna od dłuższego
czasu jest remontowana i będzie przygotowana do lotów dopiero na wiosnę
2006 roku.
Olbrzymie koszty
związane z uprawianiem akrobacji szybowcowej: sprzęt, holowanie
(pojedynczy hol wyceniony jest na 150 złotych – a przypomnijmy: do
poważnych zawodów konieczne jest odbycie setki lotów treningowych!)
sprawiają, że jest to niewątpliwie sport bardzo elitarny – w Polsce
czynnie uprawia go około 20 osób (na świecie kilkaset). Koszt szybowca
służącego do akrobacji liczony jest w dziesiątkach tysięcy dolarów (w
Europie najczęściej spotyka się sytuację, kiedy to kilku zawodników kupuje
go na „na spółkę”). Nieliczne osoby stać na opłacenie cyklu przygotowań,
niektórych sponsorują macierzyste aerokluby – w przypadku zawodników
rybnickich, znaczącego wsparcia udziela tutaj Aeroklub ROW, korzystając z
podejmowanej przez siebie działalności gospodarczej na zapleczu lotniska.
Problemy finansowe częściowo łagodzą szkolący się w Rybniku (na własny
koszt oczywiście) piloci zagraniczni. Zarobione na tym polu pieniądze
przelewane są na szkolenia zawodników polskich.
Inicjatorem stworzenia
ośrodka akrobacji szybowcowej w Rybniku był Jerzy Makula. W 1984 roku,
wraz z kilkoma innymi pilotami, postanowił czynnie zająć się sportem
szybowcowym. Wspólnie udało im się sprowadzić do Rybnika pierwsze szybowce
akrobacyjne, które wówczas nie cieszyły się najlepszą opinią, ponieważ nie
nadawały się raczej do bardziej popularnych wśród pilotów przelotów
szybowcowych. Porozumiano się w tej sprawie z jednym z ośrodków
zajmujących się sportami szybowcowymi w Niemczech (wówczas RFN), który
odstąpił im taki właśnie sprzęt. Po wykonaniu niezbędnych remontów, można
już było z nich korzystać – i tak zaczęła się „era akrobacji szybowcowych”
w rybnickim aeroklubie, które z czasem stały się w pewnym sensie jego
„wizytówką”.
Starty w ramach
akrobacji szybowcowej składają się z sześciu lotów w trzech konkurencjach:
- wiązanka dowolna (zawodnik sam ją sobie układa)
- wiązanka znana (układa ją komisja akrobacji, natomiast zawodnicy dostają
ją na kilka miesięcy przed zawodami, tak aby mieli odpowiednio długi czas
na przygotowanie się do jej wykonania)
- wiązanka nieznana (którą zawodnik dostaje 24 godziny przed lotem – nie
ma więc możliwości przygotowania się do niej).
Pojedynczy lot (po odczepieniu od samolotu holującego) trwa około 4
minuty.
Wyrazem uznania dla
osiągnięć rybnickich pilotów szybowcowych oraz całego aeroklubu jest
powierzenie Rybnikowi organizacji Mistrzostw Europy w akrobacji
szybowcowej, jakie odbędą się w lipcu 2006 roku.
do góry
RKM ROW
Rybnik
W 1930 roku z
istniejącego koła motocyklistów narodził się w Rybniku sport żużlowy pod
szyldem "Rybnicki Sport Motocyklowy".
Założycielem, a
zarazem pierwszym prezesem tego klubu został nieżyjący już mgr Zdzisław
Bysiek, młody aptekarz znający języki obce, który organizując w Rybniku
sport żużlowy wzorował się na wiadomościach zaczerpniętych z czasopisma
angielskiego ,,Speedway". Pierwszymi zawodnikami tego klubu byli: wspomniany
już wyżej mgr Zdzisław Bysiek, Józef Draga, Mieczysław Mydlak, Eryk
Pierchała - jeżdżący na motocyk1ach ,,Ariel" 500 ccm, inż. Jan Kidoń i
Ryszard Kopiec, na maszynach,,Norton" 350 ccm, Karol Tomanek i Edward
Wrocławski, na motorach ,,Ariel" 350 ccm, Hubert Jung -,,Rudge" 350 ccm,
Józef Janyga, -,,Praga" 250 ccm, Józef Musiolik -,,Royal" 350 ccm oraz Józef
Stallmach - junior jeżdżący na motocyklu ,,Ariel" 500 ccm. Początki rozwoju
w Rybniku speedway'a były trudne, z powodu braku toru żużlowego,
postanowiono organizować zawody indywidualne latem na placu targowym, na
każdorazowo przygotowanym torze o długości około 200 metrów, przy czym bandę
ochronną stanowiły worki (tylko na wirażach) wypełnione piaskiem. Natomiast
w okresie zimowym urządzano zawody na zamarzającym stawie ,,Ruda", gdzie
długość toru wynosiła około 300 metrów Bandy ochronnej nie zrobiono gdyż
publika stała na brzegu stawu ANGIELSKIE WZORY Publiczności podobały się
jedne i drugie zawody, toteż chętnie na nie przychodziła. W imprezach tych,
oprócz rybniczan brali udział również obcy zawodnicy, jak Baron, Myga i
bracia Gayerowie z Bielska-Białej. Natomiast rybniczanie uczestniczyli w
podobnych imprezach w Bytomiu, Chorzowie, Mysłowicach i innych miastach,
gdzie również raczkował sport żużlowy i organizowano podobne zawody. Spośród
rybnickich żużlowców wyróżniali się w tym okresie techniką jeździecką i
bojowością: Józef Dziura, Zdzisław Bysiek i Edward Wrocławski, który w 1937
roku zdobył ,,Zloty Kask". Organizacja imprez oraz zasady startu zawodników
odbywały się według wzorów angielskich. Uczestnicy startowali na własnych
motocyklach i we własnym ekwipunku sportowym. Szybkość zawodników mierzona
była przez sędziów stoperami wg kategorii maszyn a wyniki zapisywane do
protokółu. Wybuch II wojny światowej przerwał działalność Rybnickiego Klubu
Motocyklowego. * * * Wznowienie nastąpiło dopiero w Latach 1946-47. Do czasu
powrotu z Wojska Polskiego prezesa klubu mgr. Byśka co nastąpiło w roku
1947, prezesami tego klubu byli kolejno mgr inż. Franciszek Kozubski i Eryk
Pierchała. Kierownictwo Rybnickiego Klubu Motocyklowego stanęło wobec
problemu, jak zdobyć środki materialne na przebudowę bieżni lekkoatletycznej
na tor żużlowy - na stadionie przy ulicy Gliwickiej oraz na zakup motocykli
żużlowych - ,,Martinów", produkowanych w Anglii. Bieżnia lekkoatletyczna
była zbyt wąska na tor żużlowy o przepisowych wymiarach i aby ją poszerzyć,
trzeba było zbudować długi i głęboki mur oporowy, wzdłuż starego koryta
rzeki ,,Ruda", Co połączone było z wysokimi kosztami i brakiem deficytowych
materiałów: cementu, kamienia, żwiru i stali. W tym celu kierownictwo klubu
nawiązało kontakt z dyrekcją Przedsiębiorstwa Budownictwa Przemysłowego w
Rybniku, a w szczególności z pracownikiem technicznym tego przedsiębiorstwa,
ofiarnym i bardzo operatywnym działaczem sportowym Janem Konstantym, z
którego inicjatywy w kilka lat później zbudowano w Krakowie - Nowej Hucie
tor żużlowy i założono klub pod nazwą,,Wanda" BUDOWLANI.
W 1948 roku po
przejęciu klubu przez Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego w Rybniku
zmieniono nazwę klubu na Klub Sportowy BUDOWLANI Rybnik (w 1948 roku w
rozgrywkach ligowych drużyna występuje pod nazwą RKM (Budowlani Rybnik).
W roku 1948
Przedsiębiorstwo Budowlane przejęło Rybnicki Klub Motocyklowy i nadało mu
nazwę ,,Klub Sportowy Budowlani - Sekcja Motorowa Rybnik", a następnie
wielkim nakładem kosztów zbudowano prawidłowy - na ówczesne czasy tor
żużlowy. Kierownikiem tej sekcji motorowej został wspomniany już Jan
Konstanty, a zawodnikami byli: Eryk Pierchała, Bolesław Rybka, Jan Sanecznik,
Ludwik Draga, Jan Paluch, Paweł Dziura, Józef Wieczorek, Robert Nawrocki,
Emil Spyra, Marian Philipp, Stanisław Siemek, Joachim Maj i inni. Był to
okres pierwszych powojennych osiągnięć rybnickiego sportu żużlowego. Eryk
Pierchała zdobył w roku 1947 tytuł mistrza Polski, Ludwik Draga w 1948 r.
tytuł mistrza Polski, a Emil Spyra w 1951 roku tytuł wicemistrza Polski.
W roku 1951 po zmianie
kierownictwa w/w Przedsiębiorstwa Budowlanego, które zostało powołane do
budowy Nowej Huty w Krakowie rybnicką sekcję żużlową przejął Klub Sportowy
,,Ryf" przy Rvbnickiej Fabryce Maszyn w Rybniku, którego prezesem był mgr
inż. Ludwik Peist, ówczesny dyrektor tej fabryki. W roku 1954 rybnicką
sekcję żużlową przejęło Terenowe Koło ZS ,,Górnik", istniejące przy dyrekcji
Rybnickiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego w Rybniku, kt6re następnie
zmieniło nazwę na Rybnicki Klub Sportowy „Górnik". Na skutek reorganizacji
polskiego sportu żużlowego przez powołaną do życia Główną Komisję Sportową
PZM w Warszawie - ówczesny sport żużlowy został podzielony na trzy sekcje w
skali krajowej. W wyniku tego podziału rybnicki klub żużlowy znalazł się w
II lidze. Prezesem tego klubu był mgr Tadeusz Trawiński, dyrektor
ekonomiczny Rybnickiego Zjednoczenia PW., który zorientowany w trudnej
sytuacji kadrowej i sprzętowej przejętej Sekcji, rozpatrzywszy możliwości
utworzenia z niej silnego zespołu sportowego, powołał do współpracy
wypróbowanych ofiarnych działaczy, takich jak: Alojzy Polak, Antoni Fic,
Karol Pasternak, Jan Zieleźniak, Jerzy Kubik, Albin Liszka, Zygmunt Krzyżak,
Karol Drewniok, Emil Kołodziej. W tatach 70-tych zasilili szeregi ww.
działaczy Ludwik Draga, mgr inż. Zygmunt Hanak, mgr inz. Stanisław Jankowski,
mgr Brunon Sobel, dr Adam Bezeg, mgr Mieczysław Korbasiewicz, mgr Ryszard
Pawelec, mgr inz. Jerzy Pająk a w latach 80-tych Stefan Stęchły i Henryk
Tomaszewski. JAK W RODZINIE Opracowany kolektywnie w roku 1954 z ówczesnymi
działaczami szczegółowy plan pracy był systematycznie realizowany pod
kierownictwem T. Trawińskiego, który bez reszty - poza pracą zawodową -
poświęcił się pracy sportowej. Przystąpiono natychmiast do zwiększenia
ilości zajęć ogólnorozwojowych oraz treningów na torze. Po każdym treningu
odbywały się pogadanki, na których na gorąco omawiano błędy popełnione przez
zawodników. Zwiększono ilość zebrań szkoleniowych na tematy: postawy
sportowej zawodników, bezwarunkowej konieczności prowadzenia sportowego
trybu życia, zasad koleżeńskości i szacunku dla starszych zasłużonych
zawodników. Wprowadzono zasady jazdy zespołowej na torze. Wynajęto w
śródmieściu lokal klubowy z dużą salą, którą wyposażono w sprzęt do gier
sportowych. Zmodernizowano warsztat mechaniczny wraz z wyposażeniem go w
brakujące narzędzia, ułatwiające remonty motocykli, latem w niedziele wolne
od zawodów urządzano dla sportowców, działaczy i ich rodzin wspólne
wycieczki do Ustronia, Wisły lub Szczyrku. W ten sposób powstała w
rybnickiej sekcji żużlowej jedna wielka rodzina, mająca poważny wpływ na
wyniki sportowe. Efekty tej kolektywnej współpracy wkrótce zaczęły owocować.
Przygotowana odpowiednio pod każdym względem rybnicka drużyna żużlowa
zdobyła w roku 1955 drużynowe mistrzostwo II ligi i automatyczny awans do I
ligi, a w latach następnych tj. w 1956, 1957 i 1958 trzy razy z rzędu
zdobyła tytuł drużynowego mistrza Polski. W tych osiągnięciach wyróżnili się
Paweł Dziura, Józef Wieczorek, Marian Philipp, Joachim Maj, Stanisław Tkocz,
Stanisław Siemek i Jan Bąkała. W trosce o stałe utrzymanie najwyższego
poziomu kadry zawodniczej utworzono - jako pierwszą w polskim sporcie
żużlowym - szkółkę w której systematycznie i intensywnie szkolono
utalentowany narybek żużlowy. W wyniku ofiarnej pracy szkoleniowców Józefa
Wieczorka i następców Joachima Maja, Stanisława Tkocza i innych, znaleźli
się w kadrze klubowej: Andrzej Wyglenda, Antoni Woryna, Jerzy Gryt, Andrzej
Tkocz, do których kolejno w nastepnych latach dołączali: Piotr Pyszny,
Antoni Fojcik, Jerzy Wilim, Karol Peszke, Alojzy Norek, Antoni Masłowski,
Waldemar Motyka, Mieczysław Kmieciak, Antoni Shupień, Henryk Bem. W roku
1962 drużyna rozpoczęła drugą serię wspaniałych wyników zdobywając siedem
razy z rzędu tytuł druzynowego rnistrza Polski, a Woryna i Wyglenda jako
pierwsi z polskich zawodników stali na podium mistrzów Świata i Europy,
rozsławiając polski sport żużlowy. Wtedy z Rybnika do Londynu nie było
daleko....... Woryna, Wyglenda, Maj, Gryt, bracia Stanisław i Andrzej
Tkoczowie, Pyszny i inni znani byli ze swoich pięknych osiągnięć
indywidualnych na torach krajowych i zagranicznych. Po tych wspaniałych
sukcesach sportowych rybnickich żużlowców - mistrzów czarnego toru, sekcja
jeszcze dwa razy zdobyła (w latach 1970 - 1972) tytuł drużynowego mistrza
Polski, czyli razem 12 razy, oraz 8 razy tytuł drużynowego wicemistrza
Polski. W 1964 roku po połączeniu się dwóch klubów górniczych: Rybnickiego
RKS ,,Górnik" z chwałowickim KS "Górnik" powstał w Rybniku wielosekcyjny
(liczący 13 sekcji) klub pod nazwą: Klub Sportowy Rybnickiego Okręgu
Węglowego ,,ROW". Rybniczanie po opisanych wyżej zwycięstwach zespołowych w
latach 80-tych obniżyli loty. Stało się to przede wszystkim dlatego, że
najlepsi, czołowi zawodnicy jak: Woryna, Wyglenda, Maj, Stanisław Tkocz,
Gryt i kilku innych na skutek poważnych kontuzji zmuszonych było
przedwcześnie wycofać się z dalszych startów, a prowadząc nadal
systematycznie szkolenie nie nadążało z wypełnieniem tak dużych luk. Ponadto
w znacznym stopniu zmniejszyła się ilosć talentów. Wykruszyli się też
ofiarni działacze, którzy bez reszty poświecili się tej dyscyplinie
sportowej. Wypada jednak nadmienić, ze w roku 1980 dzięki usilnym staraniom
wiceprezesa ds. żużla Stanisława Jankowskiego oraz zarządu klubu ,,ROW"
drużyna żużlowa została wyposażona w nowoczesny sprzęt wyczynowy.
W sezonie 1992 sekcję
żużlową dzierżawi Roman Niemyjski a w rozgrywkach ligowych występuje pod
nazwą JEANETTE ROW RYBNIK. Po rozpadzie wielosekcyjnego KS ROW Rybnik, w
1994 roku powstaje nowy klub RKM Rybnik, który przejmuje sekcję żużlową.
W rozgrywkach ligowych drużyna występuje od pierwszej ich edycji w 1948
roku. W drużynie która przez wiele lat należała do najlepszych w Polsce
występowało wielu czołowych polskich zawodników medalistów MŚ i MP.
W latach 1949-54, 1956-82, 1984-91, 1993 rybnicka drużyna występowała w I
lidze zdobywając aż 12 tytułów Drużynowego Mistrza Polski, co jest do tej
pory rekordem kraju.
Na czele
stowarzyszenia (w takiej formule prawnej działa RKM) jest ZARZĄD, który
kieruje działalnością klubu, wyznacza jego cele i nadzoruje ich wykonanie
przez drużynę, trenerów oraz zatrudnione w klubie osoby. Zarząd klubu
tworzą: Aleksander Szołtysek (prezes), Przemysław Malinowski, Henryk
Myszor, Piotr Wilaszek, Dariusz Sado, Tadeusz Kuczera, Wiesław Jakubiak,
J. Cycuła (kierownik).
W klubie
zatrudnionych jest kilka osób, które zajmują się organizacją wszelkich
działań pozwalających na prawidłowe przeprowadzenie zawodów: począwszy od
przygotowania i kolportażu afiszy, programu meczów, przygotowania i
utrzymania sprzętu (należy podkreślić, iż w przypadku tej dyscypliny
sportu jest on niezwykle "wymagający" pod względem zarówno nakładów
finansowych, jak i pracy mechaników), a skończywszy na utrzymaniu toru,
którym zajmują się specjalnie do tego przygotowane osoby: toromistrze,
odpowiadający za właściwy stan nawierzchni. Wszystko te działania wymagają
sporych nakładów finansowych. Środki pozyskiwane są częściowo ze sprzedaży
biletów, częściowo zaś od sponsorów, którzy reklamują się na stadionie
oraz w przygotowywanych przez klub programach zawodów.
Głównym celem klubu
jest nawiązanie do wielkich sukcesów, jakie w historii rybnickiego żużla
miały miejsce. Obecnie RKM jest na dobrej drodze do jego osiągnięcia,
uzyskiwane wyniki stwarzają realne szanse na powrót do ekstraklasy
żużlowej i nawiązanie równorzędnej walki o tytuł mistrza Polski z
najlepszymi drużynami w kraju. Do spełnienia celu przybliża również fakt,
iż obecna drużyna RKM poszczycić się może najniższą średnią wieku
zawodników (poniżej 22 lat! - stanowi to prawdziwy ewenement na tle innych
polskich klubów żużlowych). Przy zauważalnym wyraźnie dynamizmie rozwoju
ich umiejętności, można mieć nadzieje na znakomite starty w lidze i
nawiązanie do najlepszych tradycji rybnickiego żużla.
Na tle innych
rybnickich klubów sportowych, RKM wyróżnia się przede wszystkim skalą
zainteresowania, jakie wzbudzają organizowane zawody, na które przychodzi
regularnie po kilka tysięcy kibiców. Wyróżniającym elementem jest także
sięgająca lat międzywojennych tradycja żużla w Rybniku, na którą składają
się spektakularne, znaczące w skali międzynarodowej sukcesy. Po upadku
przed wielu laty rybnickiej piłki nożnej, która na stadionie przy ulicy
Gliwickiej również swego czasu święciła tryumfy, jedynie żużel zachował na
sportowej mapie miasta szczególną pozycję i stanowi jedną z jego
"wizytówek".
Zawodnicy RKM w
większości są wychowankami klubu, co w dużej mierze określa - obok ich
młodego wieku - specyfikę rybnickiej drużyny; takiego komfortu pracy inne
polskie kluby mogą jedynie pozazdrościć.
Ważnym atutem klubu
jest duża grupa wiernych kibiców, którzy tworzą "oprawę" każdego meczu,
również towarzyszą (oczywiście z flagami i innymi emblematami klubu)
drużynie na meczach wyjazdowych. Fani nie tylko wspierają swoich
zawodników, ale tworzą specyficzny klimat rozgrywanych pojedynków. Nie
jest to jednak grupa funkcjonująca w konkretnych ramach organizacyjnych -
oficjalnie zarejestrowany "klub kibica" (składający się głównie ze
starszego pokolenia sympatyków rybnickiej drużyny) działa niezależnie od
wspomnianej grupy młodych pasjonatów, którzy w przyszłości być może
również się "formalnie" zorganizują, co stworzy lepsze możliwości
współpracy z zarządem klubu i ułatwi wspólnie podejmowane działania.
Kolejnym atutem klubu jest użytkowany przezeń stadion - po niedawnej
renowacji i gruntowanej modernizacji, stanowi on niewątpliwie jeden z
najładniejszych tego typu obiektów (w sposób szczególny przystosowany do
rozgrywania zawodów żużlowych) nie tylko w Polsce. Właścicielem stadionu
jest miasto Rybnik, które użycza obiekt kilku drużynom - obok klubu
żużlowego, działa tu również sekcja piłkarska i lekkoatletyczna. Za
mankament klubu można uznać brak sponsora strategicznego, który w zamian
za "wejście w nazwę", przejąłby na siebie zasadniczy ciężar finansowania
działalności RKM.
Klub posiada
oficjalną stronę internetową www.rkm.rybnik.pl - na której prezentowane są
wyniki klubu, szczegóły dotyczące historii, prezentacje zawodników, plany
itp. Strona prowadzone jest i "autoryzowana" przez klub - co odróżnia ją
od analogicznych stron prowadzonych przez różne grupy kibiców. Niezależnie
od tego, informacje o wynikach drużyny RKM ukazują się regularnie na
stronach portalu "Sportowe Fakty", z którym blisko współpracuje rzecznik
prasowy klubu, pani Justyna Jurczyk. RKM współpracuje z wieloma różnymi
organizacjami: szkołami, domami dziecka, organizacjami młodzieżowymi,
które często zwracają się do klubu z prośbą o gadżety klubowe, lecz przede
wszystkim o możliwość spotkania z zawodnikami, ich udział w różnego
rodzaju festynach, imprezach. Ze strony klubu raczej nie zdarzają się
odmowy wobec podobnych próśb, zwłaszcza jeśli kierowane są one przez
młodzież czy dzieci - przyszłych kibiców i być może również zawodników
klubu. Dzięki tego rodzaju spotkaniom zawodnicy nie są jedynie dostępni z
odległości trybun stadionu (w kasku, na motorze), ale prezentują się jako
"zwyczajne" osoby, których śladem można w przyszłości podążyć.
Ciekawym elementem
działalności klubu - zupełnie niespotykanym w przypadku innych dyscyplin
sportowych istniejących w Rybniku - jest bardzo duża frekwencja kibiców na
treningach. Zwyczajem stały się towarzyszące im rozmowy kibiców i
młodzieży z zawodnikami; dzięki nim również tworzą się silne więzi
rybnickich pasjonatów żużla z drużyną RKM. Treningi pierwszego zespołu
odbywają się zwykle w piątki późnym popołudniem. W pozostałe dni tygodnia
trenuje (również popołudniami) szkółka żużlowa i młodzieżowcy.
RKM współpracuje
także z działającym w Rybniku Chwałowicach dziecięco-młodzieżowym klubem
miniżużla "Rybki", który z "dorosłym" żużlem łączy m.in. osoba
prowadzącego klub pana Skulskiego ( wcześniej członka zarządu RKM).
Współpraca ta podyktowana jest nie tylko zbieżnością uprawianej dyscypliny
sportu, ale także ma charakter perspektywiczny - młodzi chłopcy trenujący
w miniżużlu wkrótce osiągną wiek, który kwalifikować ich będzie do startów
w szkółce żużlowej RKM i być może część "rybek" przeistoczy się w
przyszłości w waleczne "rekiny", zdobywające punkty na "prawdziwym" torze.
Symbolicznym gestem zapowiadającym w perspektywie najbliższych lat
dokonującą się zmianę pokoleniową w drużynie było wprowadzenie zawodników
RKM na prezentację drużyny, jaka odbyła się w lutym 2005 roku w Teatrze
Ziemi Rybnickiej przez dzieci startujące w miniżużlu.
opracowano na podstawie
stron: rkm.rybnik.pl i kolos100.webpark.pl
do góry
Rybnicki Klub Taekwon-do Feniks-Arete
Taekwon-do ITF (International Taekwon-do Federation)
pojawiło się w Rybniku w 1993 roku. Wtedy to Robert Rusiniak wrócił z
Kołobrzegu, założył Rybnicki Klub Sportowy ARETE i rozpoczął prowadzenie
treningów w szkole podstawowej nr 34 w Rybniku. Po pokazie pełnym
efektownych kopnięć z obrotu i wyskoku - co jest cechą charakterystyczną
TKD - na treningu pojawiło się ponad 120 osób!
W 1998 roku trener Robert Rusiniak postanowił wyjechać z Rybnika. Ówczesny
zawodnik Klubu - Rafał Poleszak - po nieporozumieniach
z nowymi władzami RKT ARETE postanowił otworzyć własny Klub do którego
przeszła część zawodników RKS ARETE. w październiku 1998 roku powstał
Rybnicki Klub Taekwon-do FENIKS-ARETE, który istnieje do dziś.
Do dnia dzisiejszego siedem osób w naszym klubie doszło do
czarnego pasa, a wielu zawodników zdobyło medale na zawodach
makroregionalnych i ogólnopolskich. Treningi w RKT FENIKS-ARETE prowadzone
są na najwyższym poziomie pod okiem doświadczonych instruktorów
i z zachowaniem maksymalnych zasad bezpieczeństwa. Zajęcia prowadzone są w
3
sekcjach:
w Rybniku, Boguszowicach oraz Kamieniu. W tym roku planowane jest otwarcie
sekcji w Żorach, a po nowym roku także w Wodzisławiu Śląskim.
Główną misją Klubu i jego instruktorów jest danie dzieciom i młodzieży
możliwości pożytecznego spędzenia czasu. Zajęcia w Klubie rozwijają nie
tylko kondycję fizyczną i koordynację ruchową ale również pozwalają
uwierzyć w siebie, budują ambicję, podnoszą samoocenę, uczą dyscypliny
i wpajają silne zasady moralne.
Taekwon-do to nie tylko sztuka walki, to styl życia i narzędzie, które
pozwala stawać się coraz lepszym człowiekiem.
do góry
Ośrodek Bushido
W końcu lat 70-tych
grupa ludzi skupiona w Ognisku Specjalistycznym TKKF "Bushido" postanowiła
rozbudować swą siedzibę i stworzyć ośrodek, którego działalność oparta
byłaby o filozofię dalekowschodnich sztuk walki. Pasja tych ludzi oraz
bezinteresowne oddanie idei doprowadziła w efekcie końcowym do powstania
Centrum Rekreacji i Rehabilitacji.
Nazwa ośrodka pozostała
ta sama - "BUSHIDO" (średniowieczny kodeks honorowy głoszący zasady
wierności, odwagi, szacunku, lojalności, hartu ducha, dbania o zdrowie,
prawości i etyki). W międzyczasie nieco zmieniono misję obiektu, ale
pracownicy i sympatycy "Bushido" dalej z pasją i zaangażowaniem chcą
służyć mieszkańcom Rybnika.
Dzisiaj "Bushido" jest
miejscem wyspecjalizowanych usług rehabilitacyjnych i cieszy się dużym
uznaniem ze strony lekarzy i terapeutów. Posiadamy sprzęt najwyższej klasy
i profesjonalnie przygotowany personel. Z zabiegów fizjoterapeutycznych
mogą korzystać tu osoby z wszelkimi schorzeniami, szczególnie po urazach
ortopedycznych.
Intensywny,
indywidualnie zaplanowany trening i kompleksowa opieka zespołu
specjalistycznego złożonego z fizjoterapeutów, lekarza ortopedy,
internisty i laryngologa pozwalają na maksymalizację efektów. W
niedalekiej przyszłości powstanie Przychodnia Sportowo-Lekarska, która
obejmie swoją opieką profilaktyczną kilka tysięcy dzieci i młodzieży
uprawiających sport kwalifikowany.
W "Bushido"
stworzyliśmy warunki dla tych wszystkich, którzy kierują się maksymą "W
ZDROWYM CIELE, ZDROWY DUCH". Zapraszamy na zajęcia aerobiku, samoobrony,
ćwiczeń w "Szkole Pleców" i na siłowni. Czekamy na Całe Rodziny, jeżeli
mama będzie w solarium, a tata na siłowni, my zajmiemy się Waszymi
dziećmi.
Celem naszej pracy jest
uzyskanie nie tylko poprawy stanu ruchowego, ale również przywrócenie
radości życia, bowiem wierzymy, że potrzeby emocjonalne każdego człowieka
są równie ważne jak sprawność fizyczna. Wspieramy więc naszych klientów
poprzez stosowanie skutecznych technik terapeutycznych oraz odprężających
zabiegów w saunie i hydroterapii stwarzając przyjazną, ciepłą, przesyconą
optymizmem atmosferę. Rozwiń naszą stronę i sprawdź co proponujemy dla
Ciebie i Twojej rodziny.
do góry
Przepraszamy - strona w budowie
|
|