Sport.              Spis treści:

Ośrodek Bushido

Rybnicki Klub Taekwon-do Feniks-Arete

RKM ROW Rybnik

Aeroklub ROW

Reprezentacja Polski w akrobacji szybowcowej

MOSiR w Rybniku

Aeroklub ROW

STRUKTURA I WŁADZE AEROKLUBU
Najwyższą władzą Aeroklubu jest Walne Zgromadzenie Członków, które powołuje (na okres dwóch lat) ośmioosobowy Zarząd. Funkcję prezesa sprawuje obecnie Olgierd Jeremiasz. Zastępcą prezesa jest Jerzy Makula. Dyrektorem aeroklubu, a więc osobą odpowiedzialną za jego bieżącą działalność, jest Ireneusz Kopeć. Główną funkcją zbierającego się zwykle raz w miesiącu Zarządu jest nadzorowanie bieżącej działalności Aeroklubu oraz wytyczanie celów na najbliższy okres.
Stowarzyszenie tworzą wszyscy (czynnie działający i opłacający składki) członkowie poszczególnych sekcji wchodzących w skład Aeroklubu ROW:
- samolotowej
- szybowcowej
- spadochronowej
- balonowej
- modelarskiej.
Stowarzyszenie zrzesza obecnie około 150 osób.
Nowi członkowie zwykle rekrutują się z grona osób pragnących rozpocząć szkolenie w ramach jednej z sekcji. Szkolenie zaczyna się kwalifikacyjnymi badaniami lekarskimi, po których następuje cykl szkolenia teoretycznego (w zimie) i praktycznego. Ukończywszy kurs, kandydaci ubiegają się o akceptację Zarządu dla ich członkostwa w Stowarzyszeniu, która stanowi formalny warunek przyjęcia. Członkostwo w stowarzyszeniu daje możliwość czynnego uczestniczenia w życiu aeroklubu, w tym zwłaszcza korzystania ze sprzętu, jakim klub dysponuje. Osoby spoza stowarzyszenia również mogą korzystać ze sprzętu (jeśli mają do tego odpowiednie kwalifikacje), choć w tym przypadku ponosi się znacznie większe koszty jego użytkowania. Roczna składka członkowska wynosi 200 zł – jej charakter jest raczej „symboliczny”, bowiem zaledwie w niewielkim stopniu pokrywa ona ogromne koszty utrzymania sprzętu (w tym bardzo drogich remontów i niezbędnych zakupów) oraz samych budynków stanowiących własność aeroklubu.

CZŁONKOWIE AEROKLUBU są w różnym wieku i wywodzą się z różnych środowisk. Zjawiskiem jednak zauważalnym w ostatnich latach jest wyraźne podniesienie średniej wieku uczestników – rosnące koszty lotów oraz obowiązkowych szkoleń (mimo znacznych dotacji ze strony aeroklubu) sprawiają, że coraz rzadziej stać na nie ludzi bardzo młodych (ta grupa wyraźnie dominowała na przykład w latach osiemdziesiątych); obecnie młodzież zaczynają „zastępować” osoby w średnim wieku i ustabilizowanej sytuacji zawodowej.
Różna jest motywacja szkolących się w klubie osób – dominuje jednak to, co w sporcie najważniejsze: pasja, ambicje sportowe, pragnienie osiągania sukcesów i przekraczania kolejnych barier na drodze własnego rozwoju. Motywacja ta jest powszechna zwłaszcza w przypadku amatorów szybownictwa. W odniesieniu do adeptów pilotażu samolotów, sytuacja jest nieco odmienna – olbrzymie jak na polskie warunki koszty nauki i pilotażu sprawiają, że dominują często inne motywy: na przykład pragnienie uzyskania możliwości szybkiego przemieszczania się, związanego z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą. Posiadanie własnego samolotu, zdolność do jego samodzielnego prowadzenia i związane z tym oszczędności (zwłaszcza czasu) dla menedżerów wielkich firm stanowi już samo w sobie wystarczające uzasadnienie do podjęcia nauki w tym kierunku. W sumie osób czynnie działających w szeroko rozumianym sporcie lotniczym i biorących regularnie udział w zawodach (na różnym etapie szkolenia) jest w rybnickim aeroklubie około 40.

SZKOLENIA
Podstawową funkcją Aeroklubu jest organizacja działalności sportowej (lotniczej, szybowcowej, spadochronowej i balonowej). Temu celowi głównie podporządkowany jest prowadzony w oparciu o aeroklub cykl szkoleń. Zajmują się nimi etatowi instruktorzy (trzy osoby), którzy – wraz z kilkoma tzw. instruktorami społecznymi – prowadzą również poszczególne sekcje aeroklubu. Zakończone uzyskaniem odpowiedniego certyfikatu szkolenie uprawnia do startów w zawodach sportowych organizowanych w Polsce i zagranicą.

SEKCJE
Członkowie rybnickiej sekcji samolotowej obecnie raczej nie startują w zawodach sportowych, choć do niedawna jeszcze akrobacje lotnicze świętowały w Rybniku znaczące sukcesy. Wynika to przede wszystkim z braku odpowiedniego (bardzo drogiego! – trzeba zaznaczyć) sprzętu koniecznego do uprawiania tej dyscypliny. Zawodnicy sekcji spadochronowej biorą udział w zawodach na celność oraz w tzw. „relativie” (skoki w czwórkach). Prężnie działają sekcje balonowa i modelarska – zawodnicy startują w licznych zawodach organizowanych dla tych właśnie dyscyplin sportu.

AKROBACJA SZYBOWCOWA
Szczególną rolę w aeroklubie odgrywa - działający w ramach sekcji szybowcowej - nurt akrobacji szybowcowej. Rybnik jest nie tylko polską „kolebką” tej ciekawej dyscypliny, ale również nieformalną siedzibą jej Kadry Narodowej. Pasjonaci akrobacji szybowcowej wywodzą się głównie z Aeroklubu ROW, tutaj się szkolili i tutaj przygotowują się do startów w zawodach na całym świecie. W Polsce nie ma innego ośrodka prowadzącego zawodników akrobacji szybowcowej na podobnym poziomie – jest to bez wątpienia ewenement nie tylko na skalę krajową! Piloci, którzy chcą osiągnąć jakieś znaczące wyniki w tej dyscyplinie, muszą się oprzeć o rybnicki aeroklub.
Wyrazem uznania dla osiągnięć rybnickiej akrobacji szybowcowej jest powierzenie Aeroklubowi ROW organizacji Mistrzostw Europy, jakie odbędą się w lipcu 2006 roku na gotartowickim lotnisku.
Innym, niejako równoległym nurtem w szybownictwie jest tzw. latanie na przeloty szybowcowe (loty po wytyczonych trasach). W tej dyscyplinie rybnicki aeroklub również notuje spektakularne sukcesy – ostatnio na przykład Mistrzostwo Polski juniorów Marcina Szymury oraz wicemistrzostwo Polski seniorów Marka Mrozka.

CYKL STARTÓW w dyscyplinach lotniczych różni się nieco od większości sportów zespołowych – przede wszystkim nie obowiązuje tu, charakterystyczny dla większości dyscyplin, podział na ligi krajowe. W pewnym sensie odpowiednikiem pierwszej ligi (w przypadku żużla: ekstraklasy) są Mistrzostwa Polski seniorów. Zawodnicy, którzy uzyskują tam najlepsze wyniki, powoływani są następnie do Kadry Narodowej. Analogiczna sytuacja występuje w odniesieniu do juniorów – którzy niezależnie od swojej klasy wiekowej, mogą również startować w mistrzostwach seniorów i walczyć z najlepszymi w swej dyscyplinie.
Odpowiednikiem „drugiej ligi” są zawody rangi krajowej, skąd najlepsi dostają kwalifikacje do mistrzostw Polski.
Aeroklub ROW, jako całość, nie jest oczywiście ujęty w żadnym sportowym rankingu (zawodnicy startują indywidualnie), nie mniej jednak, ze względu na ogólny poziom wyszkolenia zawodników, ich osiągnięcia, niewątpliwie można uznać, że należy do ścisłej polskiej – a w niektórych dyscyplinach, jak na przykład w akrobacjach szybowcowych – nawet europejskiej czołówki.

SPECYFIKA KLUBU
Rybnicki aeroklub, w porównaniu do innych (około 50) polskich aeroklubów, jest jednym z mniejszych, zwłaszcza jeśli chodzi o zajmowaną przestrzeń, bowiem wykorzystywany pas startowy liczy niewiele ponad 600 metrów. Mimo tych ograniczeń, jest jednym z najprężniej działających. Znamienne jest przyznanie mu organizacji Mistrzostw Europy w 2006 roku przez światowe władze sportu lotniczego i szybowcowego. O sile klubu decyduje w dużej mierze jego kilkudziesięcioletnia tradycja (aeroklub istnieje od 1964 roku) oraz „szczęście” do wielkich sportowców, które określiły jego obecny poziom (zwłaszcza takie „sztandarowe” postacie sportu lotniczego jak Jerzy Makula). Duże znaczenie miało również to, że jako jeden z pierwszych aeroklubów w Polsce podjął samodzielną aktywność gospodarczą, która zapewniła mu stałe źródło finansowania i rozwoju. Należy zaznaczyć, że tzw. działalność statutowa (sportowa) jest dotowana głównie z tego właśnie źródła.

PLANY
Jednym z najważniejszych obecnie planów jest powstanie specjalistycznego ośrodka szkoleń lotniczych, który funkcjonowałby w oparciu o rybnicki aeroklub. Dzięki niemu baza szkoleniowa wzbogaci się o znacznie większe niż obecnie zaplecze lokalowe, kadrę instruktorską, możliwość „komputerowego” zdawania egzaminów itd. Realizacja tego ambitnego planu zapewniłaby w dużej mierze samofinansowanie statutowej (sportowej) działalności klubu. Powstanie ośrodka pozwoli na znaczne zwiększenie liczby szkolonych obecnie osób (1-2 pilotów samolotowych oraz 8-10 pilotów szybowców rocznie).
Innym planem jest uruchomienie szkoleń dla pilotów samolotów ultralekkich.
Klub planuje również pewne zmiany strukturalne – idące głównie w kierunku pełnego usamodzielnienia się (również finansowego) poszczególnych sekcji. Zwiastunem tego działania jest usamodzielnienie się sekcji balonowej, która wzięła na siebie odpowiedzialność za posiadany sprzęt, w tym jego remonty oraz niezbędne w tym kierunku inwestycje.

FINANSOWANIE
Aeroklub jest organizmem samofinansującym się. Pewne dotacje na działalność sportową pochodzą z różnych instytucji, m.in.  Urzędu Marszałkowskiego i Urzędu Miasta Rybnika. Przeznaczone są one nie tyle na bieżącą działalność klubu, co raczej na konkretne cele, organizowane przedsięwzięcia (na przykład szkolenie dzieci i młodzieży). Zdecydowana większość środków na działalność sportową pochodzi jednak z własnej aktywności gospodarczej klubu – na przykład w 2004 udało się na ten cel przeznaczyć blisko ćwierć miliona zł. Część z tych pieniędzy pochodzi z opłat za szkolenia pilotów, pozostałe środki przynoszą remonty hydrauliki siłowej dla kopalń (wykonywane w ciągu technologicznym istniejącym na zapleczu lotniska), dzierżawa stacji benzynowej oraz kilka innych przedsięwzięć gospodarczych.

MOCNE I SŁABE STRONY
Mocną stroną Aeroklubu jest zwłaszcza jego wieloletnia tradycja. Składają się na nią między innymi rezultaty osiągane przez sportowców, którzy wielokrotnie stawali na najwyższym podium w prestiżowych zawodach, w tym mistrzostwach Europy i świata. O sile rybnickiego aeroklubu i jego pozycji na sportowej mapie Polski decyduje również znakomita kadra instruktorów (etatowych i społecznych), którzy szkolą młodych adeptów lotnictwa.
Słabszą stroną, a raczej problemem, z jakim aeroklub musi nieustannie się zmagać, jest brak odpowiednich funduszy, które zapewniłyby mu niezbędne inwestycje oraz szybszy rozwój, odpowiedni do ogromnego potencjału kadry instruktorskiej i umiejętności zawodników. Pewnym problemem jest także konieczność powiązania działalności sportowej z gospodarczą – status stowarzyszenia, jaki klub posiada, nie ułatwia bynajmniej skutecznej aktywności w tym obszarze. Znajduje to przełożenie na trudniejsze uzyskiwanie gwarancji bankowych w przetargach, negocjowanie warunków ubezpieczeń – mimo, że w dziedzinach, w jakich stowarzyszenie się wyspecjalizowało, działa z powodzeniem już kilkanaście lat i wśród odbiorców swoich usług wyrobiło sobie znakomitą markę.

SUKCESY, WYBITNE POSTACIE AEROKLUBU
„Sztandarową” postacią rybnickiego aeroklubu i jego najlepszą „wizytówką” jest niewątpliwie JERZY MAKULA, wielokrotny mistrz świata, Europy i Polski, prawdziwa sława polskiego lotnictwa.
Do tego ekskluzywnego grona należy również zaliczyć wielu innych wybitnych sportowców:
- Tadeusz Mężyk, wielka postać rybnickiego i polskiego lotnictwa szybowcowego, utytułowany reprezentant Polski, obecnie również trener Kadry Narodowej i jednocześnie instruktor aeroklubu, który wyszkolił liczną rzeszę akrobatów szybowcowych
- Ireneusz Boczkowski, szef wyszkolenia aeroklubu, reprezentant Polski w akrobacji szybowcowej.
W ostatnim czasie do tego grona dołączają kolejne „pokolenia” pilotów, wśród których wymienić można takie nazwiska, jak:
- Krzysztof Brząkalik, wicemistrz świata
- Marek Mrozek, Mistrz Polski seniorów w przelotach szybowcowych
- Marcin Szymura, wielka nadzieja rybnickiego aeroklubu, w 2005 roku Mistrz Polski juniorów.
Wielkie sukcesy odnotowuje rybnicka sekcja modelarska, która wkrótce – podobnie jak ich koledzy z akrobacji szybowcowej - również tworzyć będzie Polską Kadrę Narodową.

HISTORIA AEROKLUBU, WAŻNIEJSZE DATY
1927- Powstanie w Rybniku Ligi Ochrony Powietrznej i Przeciwgazowej, przy której zorganizowano Koło Lotnicze.
1928 - Wybudowanie pierwszego hangaru oraz zakup pierwszego szybowca "Kocynder". Rozpoczęto szkolenie lotnicze. Wojna i okres okupacji przerywają rozpoczętą działalność lotniczą.
1946 - Powołanie w Rybniku Ligi Lotniczej. Reaktywowano działalność modelarni.
1959 - Powołanie Społecznego Komitetu Organizacyjnego Aeroklubu z naczelnym dyrektorem Rybnickiego Zjednoczenia Węglowego, prof. dr inż. Jerzym Kucharczykiem na czele.
1963 - Zakończono budowę płyty lotniska, a w rok później wznoszenie hangaru na terenie udostępnionym przez KWK "Jankowice". W listopadzie zapada uchwała Zarządu Głównego Aeroklubu PRL, powołująca z dniem 01.01.1964 Aeroklub Rybnickiego Okręgu Węglowego jako samodzielnej jednostki.

HISTORIA I OSIĄGNIĘCIA AEROKLUBU ROW W LATACH 1927 - 1995

do góry

MOSiR w Rybniku

Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji w Rybniku został powołany w 1975 roku.

Przedmiotem jego działania jest organizacja i prowadzenie działalności w zakresie sportu i rekreacji. Do szczególnych zadań należy m. in.:
- organizowanie zawodów i imprez sportowych i rekreacyjnych
- tworzenie, utrzymywanie oraz udostępnianie bazy sportowo-rekreacyjnej
- administrowanie obiektami i urządzeniami sportowo-rekreacyjnymi
- świadczenie usług z zakresu sportu i rekreacji
- organizacja wypoczynku letniego dla dzieci i młodzieży

MOSiR zatrudnia obecnie 74 pracowników. Pierwotną jego siedzibą był Ośrodek w Kamieniu obejmujący hotel "Olimpia", kamping nr 200 oraz kąpielisko z przyległymi terenami. W późniejszym czasie do struktur MOSiR włączone zostały: Stadion Miejski w Rybniku, Kąpieliska "Ruda" i Chwałowice, Kryta pływalnia, hala widowiskowo - sportowa w Boguszowicach wraz z kompleksem boisk, boiska w Niedobczycach, Chwałowicach, Ochojcu. Pierwszym Dyrektorem MOSiR był pan Wiktor Golisz, któremu udało się stworzyć w Kamieniu bazę dla piłkarskiej kadry narodowej. W latach 1990 - 1997 Dyrektorem był Józef Śliwka, który zapoczątkował szereg imprez, kontynuowanych do dziś, z których najpopularniejszą i znajdującą największy oddźwięk w środowiskach sportowych z całej Polski jest Bieg Niepodległości, który znajduje coraz więcej zwolenników i miał już 8 edycji. w 2002 r. w Biegu wzięło udział ponad 700 zawodników. W 1993 roku odbyły się również pierwsze półkolonie charytatywne, które potem przerodziły się w organizowane w Dobie na Mazurach letnie obozy dla rybnickich dzieci.

Od roku 1993 zapraszamy również młodzież z Ukrainy na wakacje, jednocześnie pomagając w budowie i ukończeniu Polskiego Domu Parafialnego w Iwano-Frankowsku. Pomoc ta trwa nadal, a dzieci od 5 lat przyjeżdżają do Polski rok w rok dwukrotnie na obozy mazurskie i śródroczny pobyt szkolny do Rybnika. Cała działalność zwrócona na Ukrainę i Litwę jest charytatywna. Są to działania kładące nacisk na wzajemną wymianę doświadczeń - nawiązywanie przyjaźni i podejmowanie wspólnych działań na rzecz dzieci i młodzieży.

Obecnym Dyrektorem MOSiR od 1998 roku jest mgr Rafał Tymusz, który kontynuuje rozpoczętą przez poprzedników działalność, wprowadzając jednocześnie do kalendarza imprez wiele nowych pozycji uatrakcyjniających ofertę wypoczynku i rekreacji dla mieszkańców Rybnika.

Najbardziej popularnymi i cyklicznymi imprezami rekreacyjno-sportowymi organizowanymi przez MOSiR są:
- Bieg Niepodległości
- Rynek Basket
- Ferie zimowe na sportowo
- Rybnicka Amatorska Liga Koszykówki
- Rybnicka Amatorska Liga Piłki Nożnej Halowej
- Rajdy rowerowe z MOSiR-em.

do góry

Reprezentacja Polski w akrobacji szybowcowej

Kadra składa się z sześciu osób startujących we wszystkich międzynarodowych zawodach w akrobacji szybowcowej – z mistrzostwami Europy i świata na czele.
Wszyscy reprezentanci Polski w tej dyscyplinie sportowej są członkami Aerolubu ROW.

Aeroklub ROW stanowi nieoficjalne polskie centrum akrobacji szybowcowej. Tutaj znajduje się odpowiednie zaplecze do szkoleń i treningów – inne osoby czynnie uprawiające tę dyscyplinę, chcąc nie chcąc, muszą przyjeżdżać do Rybnika i korzystać z wiedzy trenerów oraz tutejszej bazy – głównie specjalistycznych szybowców i samolotów do holowania.
Znaczenie rybnickiego ośrodka szkoleniowego znacznie przekracza granice Polski, często w Rybniku pojawiają się zawodnicy z wielu krajów Europejskich (Niemcy, Holandia, Irlandia), a także z USA i Japonii. Adepci lotnictwa szybowcowego trenują tutaj pod okiem szkoleniowców oraz „mistrza” (w cudzysłowie i dosłownie) Jerzego Makuli – to głównie jego nazwisko i sportowa sława przyciąga z różnych zakątków świata rzesze pasjonatów tej formy akrobacji.

Skład reprezentacji narodowej w akrobacjach szybowcowych (podobnie zresztą dzieje się w innych dyscyplinach lotniczych) ustalany jest na podstawie wyników osiąganych w mistrzostwach Polski (tradycyjnie pierwsza szóstka przechodzi automatycznie do kadry).

Reprezentację Polski tworzą obecnie:
- Jerzy Makula (pięciokrotny mistrz świata!)
- Małgorzata Margańska
- Krzysztof Brząkalik
- Lucjan Fizia
- Stanisław Makula
- Michał Ombach
Trenerem kadry jest Tadeusz Mężyk.

Kadra z roku na rok „starzeje się”, mistrzowie od dawna są niepokonani i nic nie zapowiada w najbliższym czasie „rewolucji” na tym polu - umiejętności reprezentantów rosną, podobnie zresztą jak zdobywane na zawodach doświadczenie sportowe. Tym samym rośnie również dystans dzielący ich od zawodników młodszego pokolenia - mimo wielkiego talentu i pasji, czeka ich jeszcze sporo lat pracy, aby swoim poziomem wyszkolenia dorównać mistrzom.

W 2005 roku na mistrzostwach świata w Moskwie kadra Polski wywalczyła drugie miejsce na podium (pierwsze ustąpili gospodarzom). Wbrew pozorom, nie traktuje się tego, jako wielkiego sukcesu (w każdej innej dziedzinie sportu tak właśnie by było – wyobraźmy sobie na przykład polskich piłkarzy zdobywających wicemistrzostwo świata!). W przypadku akrobatów szybowcowych, srebrny medal (zdobyty drużynowo oraz indywidualnie przez Jerzego Makulę) stanowi raczej swego rodzaju... "wpadkę" rybnickich lotników - ponieważ od wielu lat regularnie zajmują najwyższe miejsce na podium tych prestiżowych zawodów.

Cykl przygotowań do zawodów odbywa się w formie treningów i szkoleń prowadzonych na terenie Aeroklubu ROW. Do imprezy tej rangi, jak mistrzostwa Europy czy świata zawodnicy muszą odbyć około stu lotów ćwiczeniowych – wyjątkiem jest tutaj Jerzy Makula, którego umiejętności osiągnęły już taki poziom, że osobiste przygotowanie wymaga zdecydowanie mniejszej ilości treningów.

Zaplecze techniczne tworzą 3 szybowce akrobacyjne:
- FOX - dwuosobowy (własność Aeroklubu Polskiego)
- Swift - jednoosobowy (własność Aeroklubu Polskiego)
- FOX solo - jednoosobowy (prywatny) na którym startują: J. Makula i S. Makula

Treningi kadry odbywają się głównie na terenie rybnickiego aeroklubu. Co pewien czas organizowane są grupowe wyjazdy do innych miejsc – na przykład ośrodka lotniczego na górze Żar (nad zalewem żywieckim). Nie praktykuje się tego zbyt często, ponieważ podobny wyjazd pociąga za sobą ogromne koszty, które nadmiernie napinają i tak skromny budżet zespołu. Nie wszyscy zawodnicy biorą udział w treningach jednocześnie – zresztą w przypadku mieszkających obecnie w Warszawie (choć regularnie wracających do Rybnika) Jerzego Makuli i Małgorzaty Margańskiej, nie byłoby to możliwe.
Trenerem odpowiedzialnym za szkolenia, rozwój i utrzymanie znakomitej formy rybnickich pilotów jest Tadeusz Mężyk; podkreślić jednak należy, iż umiejętności, jakie obecnie reprezentują jego podopieczni osiągnęły taki poziom, że trener znajduje się tutaj w prawdziwie komfortowej sytuacji – zawodnicy w dużej mierze szkolą się sami i poprzez przykład, udzielane sobie nawzajem uwagi doskonalą swe umiejętności.

Podstawowym problemem, z jakim boryka się kadra jest brak odpowiedniego samolotu do holowania. Loty na akrobacje zaczynają się z wysokości 1200 metrów – i na ten pułap trzeba szybowiec wyprowadzić. Samoloty, którymi obecnie dysponuje rybnicki aeroklub zużywają na to około 15-20 minut. Aeroklub posiada bardzo dobry samolot ZLIN 526 Ml, czeski płatowiec wyposażony w znakomity amerykański silnik, który potrafi szybowiec wyholować na wymaganą wysokość w granicach 6 minut (trzykrotnie szybciej!); problem w tym, że maszyna od dłuższego czasu jest remontowana i będzie przygotowana do lotów dopiero na wiosnę 2006 roku.

Olbrzymie koszty związane z uprawianiem akrobacji szybowcowej: sprzęt, holowanie (pojedynczy hol wyceniony jest na 150 złotych – a przypomnijmy: do poważnych zawodów konieczne jest odbycie setki lotów treningowych!) sprawiają, że jest to niewątpliwie sport bardzo elitarny – w Polsce czynnie uprawia go około 20 osób (na świecie kilkaset). Koszt szybowca służącego do akrobacji liczony jest w dziesiątkach tysięcy dolarów (w Europie najczęściej spotyka się sytuację, kiedy to kilku zawodników kupuje go na „na spółkę”). Nieliczne osoby stać na opłacenie cyklu przygotowań, niektórych sponsorują macierzyste aerokluby – w przypadku zawodników rybnickich, znaczącego wsparcia udziela tutaj Aeroklub ROW, korzystając z podejmowanej przez siebie działalności gospodarczej na zapleczu lotniska. Problemy finansowe częściowo łagodzą szkolący się w Rybniku (na własny koszt oczywiście) piloci zagraniczni. Zarobione na tym polu pieniądze przelewane są na szkolenia zawodników polskich.

Inicjatorem stworzenia ośrodka akrobacji szybowcowej w Rybniku był Jerzy Makula. W 1984 roku, wraz z kilkoma innymi pilotami, postanowił czynnie zająć się sportem szybowcowym. Wspólnie udało im się sprowadzić do Rybnika pierwsze szybowce akrobacyjne, które wówczas nie cieszyły się najlepszą opinią, ponieważ nie nadawały się raczej do bardziej popularnych wśród pilotów przelotów szybowcowych. Porozumiano się w tej sprawie z jednym z ośrodków zajmujących się sportami szybowcowymi w Niemczech (wówczas RFN), który odstąpił im taki właśnie sprzęt. Po wykonaniu niezbędnych remontów, można już było z nich korzystać – i tak zaczęła się „era akrobacji szybowcowych” w rybnickim aeroklubie, które z czasem stały się w pewnym sensie jego „wizytówką”.

Starty w ramach akrobacji szybowcowej składają się z sześciu lotów w trzech konkurencjach:
- wiązanka dowolna (zawodnik sam ją sobie układa)
- wiązanka znana (układa ją komisja akrobacji, natomiast zawodnicy dostają ją na kilka miesięcy przed zawodami, tak aby mieli odpowiednio długi czas na przygotowanie się do jej wykonania)
- wiązanka nieznana (którą zawodnik dostaje 24 godziny przed lotem – nie ma więc możliwości przygotowania się do niej).
Pojedynczy lot (po odczepieniu od samolotu holującego) trwa około 4 minuty.

Wyrazem uznania dla osiągnięć rybnickich pilotów szybowcowych oraz całego aeroklubu jest powierzenie Rybnikowi organizacji Mistrzostw Europy w akrobacji szybowcowej, jakie odbędą się w lipcu 2006 roku.

do góry

RKM ROW Rybnik

W 1930 roku z istniejącego koła motocyklistów narodził się w Rybniku sport żużlowy pod szyldem "Rybnicki Sport Motocyklowy".

Założycielem, a zarazem pierwszym prezesem tego klubu został nieżyjący już mgr Zdzisław Bysiek, młody aptekarz znający języki obce, który organizując w Rybniku sport żużlowy wzorował się na wiadomościach zaczerpniętych z czasopisma angielskiego ,,Speedway". Pierwszymi zawodnikami tego klubu byli: wspomniany już wyżej mgr Zdzisław Bysiek, Józef Draga, Mieczysław Mydlak, Eryk Pierchała - jeżdżący na motocyk1ach ,,Ariel" 500 ccm, inż. Jan Kidoń i Ryszard Kopiec, na maszynach,,Norton" 350 ccm, Karol Tomanek i Edward Wrocławski, na motorach ,,Ariel" 350 ccm, Hubert Jung -,,Rudge" 350 ccm, Józef Janyga, -,,Praga" 250 ccm, Józef Musiolik -,,Royal" 350 ccm oraz Józef Stallmach - junior jeżdżący na motocyklu ,,Ariel" 500 ccm. Początki rozwoju w Rybniku speedway'a były trudne, z powodu braku toru żużlowego, postanowiono organizować zawody indywidualne latem na placu targowym, na każdorazowo przygotowanym torze o długości około 200 metrów, przy czym bandę ochronną stanowiły worki (tylko na wirażach) wypełnione piaskiem. Natomiast w okresie zimowym urządzano zawody na zamarzającym stawie ,,Ruda", gdzie długość toru wynosiła około 300 metrów Bandy ochronnej nie zrobiono gdyż publika stała na brzegu stawu ANGIELSKIE WZORY Publiczności podobały się jedne i drugie zawody, toteż chętnie na nie przychodziła. W imprezach tych, oprócz rybniczan brali udział również obcy zawodnicy, jak Baron, Myga i bracia Gayerowie z Bielska-Białej. Natomiast rybniczanie uczestniczyli w podobnych imprezach w Bytomiu, Chorzowie, Mysłowicach i innych miastach, gdzie również raczkował sport żużlowy i organizowano podobne zawody. Spośród rybnickich żużlowców wyróżniali się w tym okresie techniką jeździecką i bojowością: Józef Dziura, Zdzisław Bysiek i Edward Wrocławski, który w 1937 roku zdobył ,,Zloty Kask". Organizacja imprez oraz zasady startu zawodników odbywały się według wzorów angielskich. Uczestnicy startowali na własnych motocyklach i we własnym ekwipunku sportowym. Szybkość zawodników mierzona była przez sędziów stoperami wg kategorii maszyn a wyniki zapisywane do protokółu. Wybuch II wojny światowej przerwał działalność Rybnickiego Klubu Motocyklowego. * * * Wznowienie nastąpiło dopiero w Latach 1946-47. Do czasu powrotu z Wojska Polskiego prezesa klubu mgr. Byśka co nastąpiło w roku 1947, prezesami tego klubu byli kolejno mgr inż. Franciszek Kozubski i Eryk Pierchała. Kierownictwo Rybnickiego Klubu Motocyklowego stanęło wobec problemu, jak zdobyć środki materialne na przebudowę bieżni lekkoatletycznej na tor żużlowy - na stadionie przy ulicy Gliwickiej oraz na zakup motocykli żużlowych - ,,Martinów", produkowanych w Anglii. Bieżnia lekkoatletyczna była zbyt wąska na tor żużlowy o przepisowych wymiarach i aby ją poszerzyć, trzeba było zbudować długi i głęboki mur oporowy, wzdłuż starego koryta rzeki ,,Ruda", Co połączone było z wysokimi kosztami i brakiem deficytowych materiałów: cementu, kamienia, żwiru i stali. W tym celu kierownictwo klubu nawiązało kontakt z dyrekcją Przedsiębiorstwa Budownictwa Przemysłowego w Rybniku, a w szczególności z pracownikiem technicznym tego przedsiębiorstwa, ofiarnym i bardzo operatywnym działaczem sportowym Janem Konstantym, z którego inicjatywy w kilka lat później zbudowano w Krakowie - Nowej Hucie tor żużlowy i założono klub pod nazwą,,Wanda" BUDOWLANI.

 W 1948 roku po przejęciu klubu przez Przedsiębiorstwo Budownictwa Przemysłowego w Rybniku zmieniono nazwę klubu na Klub Sportowy BUDOWLANI Rybnik (w 1948 roku w rozgrywkach ligowych drużyna występuje pod nazwą RKM (Budowlani Rybnik).

W roku 1948  Przedsiębiorstwo Budowlane przejęło Rybnicki Klub Motocyklowy i nadało mu nazwę ,,Klub Sportowy Budowlani - Sekcja Motorowa Rybnik", a następnie wielkim nakładem kosztów zbudowano prawidłowy - na ówczesne czasy tor żużlowy. Kierownikiem tej sekcji motorowej został wspomniany już Jan Konstanty, a zawodnikami byli: Eryk Pierchała, Bolesław Rybka, Jan Sanecznik, Ludwik Draga, Jan Paluch, Paweł Dziura, Józef Wieczorek, Robert Nawrocki, Emil Spyra, Marian Philipp, Stanisław Siemek, Joachim Maj i inni. Był to okres pierwszych powojennych osiągnięć rybnickiego sportu żużlowego. Eryk Pierchała zdobył w roku 1947 tytuł mistrza Polski, Ludwik Draga w 1948 r. tytuł mistrza Polski, a Emil Spyra w 1951 roku tytuł wicemistrza Polski.

W roku 1951 po zmianie kierownictwa w/w Przedsiębiorstwa Budowlanego, które zostało powołane do budowy Nowej Huty w Krakowie rybnicką sekcję żużlową przejął Klub Sportowy ,,Ryf" przy Rvbnickiej Fabryce Maszyn w Rybniku, którego prezesem był mgr inż. Ludwik Peist, ówczesny dyrektor tej fabryki. W roku 1954 rybnicką sekcję żużlową przejęło Terenowe Koło ZS ,,Górnik", istniejące przy dyrekcji Rybnickiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego w Rybniku, kt6re następnie zmieniło nazwę na Rybnicki Klub Sportowy „Górnik". Na skutek reorganizacji polskiego sportu żużlowego przez powołaną do życia Główną Komisję Sportową PZM w Warszawie - ówczesny sport żużlowy został podzielony na trzy sekcje w skali krajowej. W wyniku tego podziału rybnicki klub żużlowy znalazł się w II lidze. Prezesem tego klubu był mgr Tadeusz Trawiński, dyrektor ekonomiczny Rybnickiego Zjednoczenia PW., który zorientowany w trudnej sytuacji kadrowej i sprzętowej przejętej Sekcji, rozpatrzywszy możliwości utworzenia z niej silnego zespołu sportowego, powołał do współpracy wypróbowanych ofiarnych działaczy, takich jak: Alojzy Polak, Antoni Fic, Karol Pasternak, Jan Zieleźniak, Jerzy Kubik, Albin Liszka, Zygmunt Krzyżak, Karol Drewniok, Emil Kołodziej. W tatach 70-tych zasilili szeregi ww. działaczy Ludwik Draga, mgr inż. Zygmunt Hanak, mgr inz. Stanisław Jankowski, mgr Brunon Sobel, dr Adam Bezeg, mgr Mieczysław Korbasiewicz, mgr Ryszard Pawelec, mgr inz. Jerzy Pająk a w latach 80-tych Stefan Stęchły i Henryk Tomaszewski. JAK W RODZINIE Opracowany kolektywnie w roku 1954 z ówczesnymi działaczami szczegółowy plan pracy był systematycznie realizowany pod kierownictwem T. Trawińskiego, który bez reszty - poza pracą zawodową - poświęcił się pracy sportowej. Przystąpiono natychmiast do zwiększenia ilości zajęć ogólnorozwojowych oraz treningów na torze. Po każdym treningu odbywały się pogadanki, na których na gorąco omawiano błędy popełnione przez zawodników. Zwiększono ilość zebrań szkoleniowych na tematy: postawy sportowej zawodników, bezwarunkowej konieczności prowadzenia sportowego trybu życia, zasad koleżeńskości i szacunku dla starszych zasłużonych zawodników. Wprowadzono zasady jazdy zespołowej na torze. Wynajęto w śródmieściu lokal klubowy z dużą salą, którą wyposażono w sprzęt do gier sportowych. Zmodernizowano warsztat mechaniczny wraz z wyposażeniem go w brakujące narzędzia, ułatwiające remonty motocykli, latem w niedziele wolne od zawodów urządzano dla sportowców, działaczy i ich rodzin wspólne wycieczki do Ustronia, Wisły lub Szczyrku. W ten sposób powstała w rybnickiej sekcji żużlowej jedna wielka rodzina, mająca poważny wpływ na wyniki sportowe. Efekty tej kolektywnej współpracy wkrótce zaczęły owocować. Przygotowana odpowiednio pod każdym względem rybnicka drużyna żużlowa zdobyła w roku 1955 drużynowe mistrzostwo II ligi i automatyczny awans do I ligi, a w latach następnych tj. w 1956, 1957 i 1958 trzy razy z rzędu zdobyła tytuł drużynowego mistrza Polski. W tych osiągnięciach wyróżnili się Paweł Dziura, Józef Wieczorek, Marian Philipp, Joachim Maj, Stanisław Tkocz, Stanisław Siemek i Jan Bąkała. W trosce o stałe utrzymanie najwyższego poziomu kadry zawodniczej utworzono - jako pierwszą w polskim sporcie żużlowym - szkółkę w której systematycznie i intensywnie szkolono utalentowany narybek żużlowy. W wyniku ofiarnej pracy szkoleniowców Józefa Wieczorka i następców Joachima Maja, Stanisława Tkocza i innych, znaleźli się w kadrze klubowej: Andrzej Wyglenda, Antoni Woryna, Jerzy Gryt, Andrzej Tkocz, do których kolejno w nastepnych latach dołączali: Piotr Pyszny, Antoni Fojcik, Jerzy Wilim, Karol Peszke, Alojzy Norek, Antoni Masłowski, Waldemar Motyka, Mieczysław Kmieciak, Antoni Shupień, Henryk Bem. W roku 1962 drużyna rozpoczęła drugą serię wspaniałych wyników zdobywając siedem razy z rzędu tytuł druzynowego rnistrza Polski, a Woryna i Wyglenda jako pierwsi z polskich zawodników stali na podium mistrzów Świata i Europy, rozsławiając polski sport żużlowy. Wtedy z Rybnika do Londynu nie było daleko....... Woryna, Wyglenda, Maj, Gryt, bracia Stanisław i Andrzej Tkoczowie, Pyszny i inni znani byli ze swoich pięknych osiągnięć indywidualnych na torach krajowych i zagranicznych. Po tych wspaniałych sukcesach sportowych rybnickich żużlowców - mistrzów czarnego toru, sekcja jeszcze dwa razy zdobyła (w latach 1970 - 1972) tytuł drużynowego mistrza Polski, czyli razem 12 razy, oraz 8 razy tytuł drużynowego wicemistrza Polski. W 1964 roku po połączeniu się dwóch klubów górniczych: Rybnickiego RKS ,,Górnik" z chwałowickim KS "Górnik" powstał w Rybniku wielosekcyjny (liczący 13 sekcji) klub pod nazwą: Klub Sportowy Rybnickiego Okręgu Węglowego ,,ROW". Rybniczanie po opisanych wyżej zwycięstwach zespołowych w latach 80-tych obniżyli loty. Stało się to przede wszystkim dlatego, że najlepsi, czołowi zawodnicy jak: Woryna, Wyglenda, Maj, Stanisław Tkocz, Gryt i kilku innych na skutek poważnych kontuzji zmuszonych było przedwcześnie wycofać się z dalszych startów, a prowadząc nadal systematycznie szkolenie nie nadążało z wypełnieniem tak dużych luk. Ponadto w znacznym stopniu zmniejszyła się ilosć talentów. Wykruszyli się też ofiarni działacze, którzy bez reszty poświecili się tej dyscyplinie sportowej. Wypada jednak nadmienić, ze w roku 1980 dzięki usilnym staraniom wiceprezesa ds. żużla Stanisława Jankowskiego oraz zarządu klubu ,,ROW" drużyna żużlowa została wyposażona w nowoczesny sprzęt wyczynowy.

W sezonie 1992 sekcję żużlową dzierżawi Roman Niemyjski a w rozgrywkach ligowych występuje pod nazwą JEANETTE ROW RYBNIK. Po rozpadzie wielosekcyjnego KS ROW Rybnik, w 1994 roku powstaje nowy klub RKM Rybnik, który przejmuje sekcję żużlową.
W rozgrywkach ligowych drużyna występuje od pierwszej ich edycji w 1948 roku. W drużynie która przez wiele lat należała do najlepszych w Polsce występowało wielu czołowych polskich zawodników medalistów MŚ i MP.
W latach 1949-54, 1956-82, 1984-91, 1993 rybnicka drużyna występowała w I lidze zdobywając aż 12 tytułów Drużynowego Mistrza Polski, co jest do tej pory rekordem kraju.

Na czele stowarzyszenia (w takiej formule prawnej działa RKM) jest ZARZĄD, który kieruje działalnością klubu, wyznacza jego cele i nadzoruje ich wykonanie przez drużynę, trenerów oraz zatrudnione w klubie osoby. Zarząd klubu tworzą: Aleksander Szołtysek (prezes), Przemysław Malinowski, Henryk Myszor, Piotr Wilaszek, Dariusz Sado, Tadeusz Kuczera, Wiesław Jakubiak, J. Cycuła (kierownik).

W klubie zatrudnionych jest kilka osób, które zajmują się organizacją wszelkich działań pozwalających na prawidłowe przeprowadzenie zawodów: począwszy od przygotowania i kolportażu afiszy, programu meczów, przygotowania i utrzymania sprzętu (należy podkreślić, iż w przypadku tej dyscypliny sportu jest on niezwykle "wymagający" pod względem zarówno nakładów finansowych, jak i pracy mechaników), a skończywszy na utrzymaniu toru, którym zajmują się specjalnie do tego przygotowane osoby: toromistrze, odpowiadający za właściwy stan nawierzchni. Wszystko te działania wymagają sporych nakładów finansowych. Środki pozyskiwane są częściowo ze sprzedaży biletów, częściowo zaś od sponsorów, którzy reklamują się na stadionie oraz w przygotowywanych przez klub programach zawodów.

Głównym celem klubu jest nawiązanie do wielkich sukcesów, jakie w historii rybnickiego żużla miały miejsce. Obecnie RKM jest na dobrej drodze do jego osiągnięcia, uzyskiwane wyniki stwarzają realne szanse na powrót do ekstraklasy żużlowej i nawiązanie równorzędnej walki o tytuł mistrza Polski z najlepszymi drużynami w kraju. Do spełnienia celu przybliża również fakt, iż obecna drużyna RKM poszczycić się może najniższą średnią wieku zawodników (poniżej 22 lat! - stanowi to prawdziwy ewenement na tle innych polskich klubów żużlowych). Przy zauważalnym wyraźnie dynamizmie rozwoju ich umiejętności, można mieć nadzieje na znakomite starty w lidze i nawiązanie do najlepszych tradycji rybnickiego żużla.

Na tle innych rybnickich klubów sportowych, RKM wyróżnia się przede wszystkim skalą zainteresowania, jakie wzbudzają organizowane zawody, na które przychodzi regularnie po kilka tysięcy kibiców. Wyróżniającym elementem jest także sięgająca lat międzywojennych tradycja żużla w Rybniku, na którą składają się spektakularne, znaczące w skali międzynarodowej sukcesy. Po upadku przed wielu laty rybnickiej piłki nożnej, która na stadionie przy ulicy Gliwickiej również swego czasu święciła tryumfy, jedynie żużel zachował na sportowej mapie miasta szczególną pozycję i stanowi jedną z jego "wizytówek".

Zawodnicy RKM w większości są wychowankami klubu, co w dużej mierze określa - obok ich młodego wieku - specyfikę rybnickiej drużyny; takiego komfortu pracy inne polskie kluby mogą jedynie pozazdrościć.

Ważnym atutem klubu jest duża grupa wiernych kibiców, którzy tworzą "oprawę" każdego meczu, również towarzyszą (oczywiście z flagami i innymi emblematami klubu) drużynie na meczach wyjazdowych. Fani nie tylko wspierają swoich zawodników, ale tworzą specyficzny klimat rozgrywanych pojedynków. Nie jest to jednak grupa funkcjonująca w konkretnych ramach organizacyjnych - oficjalnie zarejestrowany "klub kibica" (składający się głównie ze starszego pokolenia sympatyków rybnickiej drużyny) działa niezależnie od wspomnianej grupy młodych pasjonatów, którzy w przyszłości być może również się "formalnie" zorganizują, co stworzy lepsze możliwości współpracy z zarządem klubu i ułatwi wspólnie podejmowane działania. Kolejnym atutem klubu jest użytkowany przezeń stadion - po niedawnej renowacji i gruntowanej modernizacji, stanowi on niewątpliwie jeden z najładniejszych tego typu obiektów (w sposób szczególny przystosowany do rozgrywania zawodów żużlowych) nie tylko w Polsce. Właścicielem stadionu jest miasto Rybnik, które użycza obiekt kilku drużynom - obok klubu żużlowego, działa tu również sekcja piłkarska i lekkoatletyczna. Za mankament klubu można uznać brak sponsora strategicznego, który w zamian za "wejście w nazwę", przejąłby na siebie zasadniczy ciężar finansowania działalności RKM.

Klub posiada oficjalną stronę internetową www.rkm.rybnik.pl - na której prezentowane są wyniki klubu, szczegóły dotyczące historii, prezentacje zawodników, plany itp. Strona prowadzone jest i "autoryzowana" przez klub - co odróżnia ją od analogicznych stron prowadzonych przez różne grupy kibiców. Niezależnie od tego, informacje o wynikach drużyny RKM ukazują się regularnie na stronach portalu "Sportowe Fakty", z którym blisko współpracuje rzecznik prasowy klubu, pani Justyna Jurczyk. RKM współpracuje z wieloma różnymi organizacjami: szkołami, domami dziecka, organizacjami młodzieżowymi, które często zwracają się do klubu z prośbą o gadżety klubowe, lecz przede wszystkim o możliwość spotkania z zawodnikami, ich udział w różnego rodzaju festynach, imprezach. Ze strony klubu raczej nie zdarzają się odmowy wobec podobnych próśb, zwłaszcza jeśli kierowane są one przez młodzież czy dzieci - przyszłych kibiców i być może również zawodników klubu. Dzięki tego rodzaju spotkaniom zawodnicy nie są jedynie dostępni z odległości trybun stadionu (w kasku, na motorze), ale prezentują się jako "zwyczajne" osoby, których śladem można w przyszłości podążyć.

Ciekawym elementem działalności klubu - zupełnie niespotykanym w przypadku innych dyscyplin sportowych istniejących w Rybniku - jest bardzo duża frekwencja kibiców na treningach. Zwyczajem stały się towarzyszące im rozmowy kibiców i młodzieży z zawodnikami; dzięki nim również tworzą się silne więzi rybnickich pasjonatów żużla z drużyną RKM. Treningi pierwszego zespołu odbywają się zwykle w piątki późnym popołudniem. W pozostałe dni tygodnia trenuje (również popołudniami) szkółka żużlowa i młodzieżowcy.

RKM współpracuje także z działającym w Rybniku Chwałowicach dziecięco-młodzieżowym klubem miniżużla "Rybki", który z "dorosłym" żużlem łączy m.in. osoba prowadzącego klub pana Skulskiego ( wcześniej członka zarządu RKM). Współpraca ta podyktowana jest nie tylko zbieżnością uprawianej dyscypliny sportu, ale także ma charakter perspektywiczny - młodzi chłopcy trenujący w miniżużlu wkrótce osiągną wiek, który kwalifikować ich będzie do startów w szkółce żużlowej RKM i być może część "rybek" przeistoczy się w przyszłości w waleczne "rekiny", zdobywające punkty na "prawdziwym" torze. Symbolicznym gestem zapowiadającym w perspektywie najbliższych lat dokonującą się zmianę pokoleniową w drużynie było wprowadzenie zawodników RKM na prezentację drużyny, jaka odbyła się w lutym 2005 roku w Teatrze Ziemi Rybnickiej przez dzieci startujące w miniżużlu.

opracowano na podstawie stron: rkm.rybnik.pl i kolos100.webpark.pl

do góry

Rybnicki Klub Taekwon-do Feniks-Arete

Taekwon-do ITF (International Taekwon-do Federation) pojawiło się w Rybniku w 1993 roku. Wtedy to Robert Rusiniak wrócił z Kołobrzegu, założył Rybnicki Klub Sportowy ARETE i rozpoczął prowadzenie treningów w szkole podstawowej nr 34 w Rybniku. Po pokazie pełnym efektownych kopnięć z obrotu i wyskoku - co jest cechą charakterystyczną TKD - na treningu pojawiło się ponad 120 osób!
W 1998 roku trener Robert Rusiniak postanowił wyjechać z Rybnika. Ówczesny zawodnik Klubu - Rafał Poleszak - po nieporozumieniach
z nowymi władzami RKT ARETE postanowił otworzyć własny Klub do którego przeszła część zawodników RKS ARETE. w październiku 1998 roku powstał Rybnicki Klub Taekwon-do FENIKS-ARETE, który istnieje do dziś.
Do dnia dzisiejszego siedem osób w naszym klubie doszło do czarnego pasa, a wielu zawodników zdobyło medale na zawodach makroregionalnych i ogólnopolskich. Treningi w RKT FENIKS-ARETE prowadzone są na najwyższym poziomie pod okiem doświadczonych instruktorów
i z zachowaniem maksymalnych zasad bezpieczeństwa. Zajęcia prowadzone są w 3 sekcjach:
w Rybniku, Boguszowicach oraz Kamieniu. W tym roku planowane jest otwarcie sekcji w Żorach, a po nowym roku także w Wodzisławiu Śląskim.
Główną misją Klubu i jego instruktorów jest danie dzieciom i młodzieży możliwości pożytecznego spędzenia czasu. Zajęcia w Klubie rozwijają nie tylko kondycję fizyczną i koordynację ruchową ale również pozwalają uwierzyć w siebie, budują ambicję, podnoszą samoocenę, uczą dyscypliny
i wpajają silne zasady moralne.
Taekwon-do to nie tylko sztuka walki, to styl życia i narzędzie, które pozwala stawać się coraz lepszym człowiekiem.

do góry

Ośrodek Bushido

W końcu lat 70-tych grupa ludzi skupiona w Ognisku Specjalistycznym TKKF "Bushido" postanowiła rozbudować swą siedzibę i stworzyć ośrodek, którego działalność oparta byłaby o filozofię dalekowschodnich sztuk walki. Pasja tych ludzi oraz bezinteresowne oddanie idei doprowadziła w efekcie końcowym do powstania Centrum Rekreacji i Rehabilitacji.

Nazwa ośrodka pozostała ta sama - "BUSHIDO" (średniowieczny kodeks honorowy głoszący zasady wierności, odwagi, szacunku, lojalności, hartu ducha, dbania o zdrowie, prawości i etyki). W międzyczasie nieco zmieniono misję obiektu, ale pracownicy i sympatycy "Bushido" dalej z pasją i zaangażowaniem chcą służyć mieszkańcom Rybnika.

Dzisiaj "Bushido" jest miejscem wyspecjalizowanych usług rehabilitacyjnych i cieszy się dużym uznaniem ze strony lekarzy i terapeutów. Posiadamy sprzęt najwyższej klasy i profesjonalnie przygotowany personel. Z zabiegów fizjoterapeutycznych mogą korzystać tu osoby z wszelkimi schorzeniami, szczególnie po urazach ortopedycznych.

Intensywny, indywidualnie zaplanowany trening i kompleksowa opieka zespołu specjalistycznego złożonego z fizjoterapeutów, lekarza ortopedy, internisty i laryngologa pozwalają na maksymalizację efektów. W niedalekiej przyszłości powstanie Przychodnia Sportowo-Lekarska, która obejmie swoją opieką profilaktyczną kilka tysięcy dzieci i młodzieży uprawiających sport kwalifikowany.

W "Bushido" stworzyliśmy warunki dla tych wszystkich, którzy kierują się maksymą "W ZDROWYM CIELE, ZDROWY DUCH". Zapraszamy na zajęcia aerobiku, samoobrony, ćwiczeń w "Szkole Pleców" i na siłowni. Czekamy na Całe Rodziny, jeżeli mama będzie w solarium, a tata na siłowni, my zajmiemy się Waszymi dziećmi.

Celem naszej pracy jest uzyskanie nie tylko poprawy stanu ruchowego, ale również przywrócenie radości życia, bowiem wierzymy, że potrzeby emocjonalne każdego człowieka są równie ważne jak sprawność fizyczna. Wspieramy więc naszych klientów poprzez stosowanie skutecznych technik terapeutycznych oraz odprężających zabiegów w saunie i hydroterapii stwarzając przyjazną, ciepłą, przesyconą optymizmem atmosferę. Rozwiń naszą stronę i sprawdź co proponujemy dla Ciebie i Twojej rodziny.

do góry