Zofia de Ines-Lewczuk

Jej kariera artystyczna rozpoczęła się od debiutanckiego projektu kostiumów do „Białego małżeństwa” Tadeusza Różewicza, który był realizowany w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu pod reżyserią Kazimierza Brauna w 1975 roku. Rok później, na tej samej scenie, Zofia de Ines-Lewczuk kontynuowała swoją twórczość teatralną, tworząc scenografie do takich dzieł jak: „Kleopatra i Cezar” Cypriana Kamila Norwida oraz „Operetka” Witolda Gombrowicza.

W ciągu swojej kariery, zrealizowała ponad sto projektów scenograficznych, współpracując z licznymi prominentnymi reżyserami, takimi jak Henryk Baranowski, Jerzy Jarocki, oraz Marek Weiss-Grzesiński. Jej prace są także znane dzięki współpracy z Krzysztofem Zaleskim i Wojciechem Misiuro w Gdyni oraz z Ewą Wycichowską w Polskim Teatrze Tańca w Poznaniu.

Warto dodać, że przez wiele lat artystka współpracowała z jednym z pionierów polskiego teatru pantomimy, Henrykiem Tomaszewskim, z którym stworzyła m.in. spektakle takie jak „Rycerze króla Artura”. Jej twórczość w obszarze scenografii operowej obejmuje również liczne projekty dla scen operowych w Polsce, w tym dla Opery Narodowej, gdzie jej prace można odnaleźć w takich dziełach jak „Faust” Gounoda czy „Rigoletta” Verdiego.

W 2001 roku Zofia de Ines-Lewczuk stworzyła scenografię i dekoracje (we współpracy z Sławomirem Lewczukiem) do „Strasznego dworu” Moniuszki, które miały miejsce w Teatrze Wielkim. Kolejne jej realizacje w tych latach obejmowały spektakle, takie jak „W krainie czarodziejskiego fletu” w 2007 roku oraz „Magiczny Doremik” Ptaszyńskiej w 2008 roku. Jej ostatnie prace to m.in. projekty kostiumów do „Rigoletta” w Operze Krakowskiej oraz „Smutnej królewny” Michała Walczaka.

W 2013 roku została uhonorowana Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, co dodatkowo podkreśla jej wkład w polski świat kultury i sztuki scenicznej.