Kościół Matki Bożej Bolesnej w Rybniku

---

Historia

Znany jako Stary Kościół, został zbudowany jako centralna i najważniejsza świątynia Rybnika, aż do momentu powstania nowego kościoła pw. św. Antoniego na początku XX wieku.

Prace budowlane ruszyły w 1794 roku. Architekt Franciszek Ilgner zainicjował całą zaplanowaną przebudowę. Dwa lata później, w 1796 roku, zlikwidowano dawną kaplicę św. Jana, zlokalizowaną w pobliżu figury św. Jana Nepomucena z Aniołami, co miało na celu przygotowanie placu pod nową budowlę.

W 1797 roku zrealizowano pierwsze wykopy pod fundamenty, a na plac budowy sukcesywnie zwożono niezbędne materiały, takie jak piasek, wapno, kamienie, cegły oraz drewno. W tym samym czasie rozpoczęto także rozbiórkę pierwszej murowanej świątyni w Rybniku, znanej jako „na Górce”, z której pozyskiwane cegły były wykorzystywane do nowej budowy.

W latach 1798-1799 wykonano kluczowe prace murarskie, które zakończyły się ułożeniem dachówek. Mistrz murarski Karol Tietze z Raciborza oraz ciesielskie prace prowadzone przez Jakuba Włodarz z Żor przyczynili się do ostatecznego kształtu świątyni.

Reszta robót wykończeniowych trwała kolejne dwa lata, a poświęcenie kościoła miało miejsce w niedzielę, 15 listopada 1801 roku, dokonane przez opata Bernarda Galbierza. Fundusze na budowę wniósł w dużej mierze król Prus Fryderyk Wilhelm III Hohenzollern oraz hrabia Antoni Węgierski, wówczas „pan na Rybniku”.

W tej świątyni chrzest przyjął ksiądz Franciszek Blachnicki, którego życie na zawsze wpisało się w historię kościoła. Świątynia była wielokrotnie odnawiana, a remonty miały miejsce w latach 1858, 1926 oraz w latach 1995/1996.

Architektura

Świątynia, o której mowa, to przykład barokowo-klasycystycznej architektury murowanej. Posiada jedną nawę, co nadaje jej wyjątkowy charakter. Wieża z kopulastym hełmem, znajdująca się nad wejściem, jest jednym z wyróżniających się elementów całej budowli.

Wyposażenie wnętrza jest skromne, ale wciąż zachowało pewne oryginalne detale. W prezbiterium szczególną uwagę przyciągają późnogotyckie rzeźby, które niegdyś zdobiły tryptyk w przestrzeni dawnej świątyni farnej pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.

Po obydwu stronach ołtarza znajdują się ołtarze z roku 1800, które wzbogacają estetykę i historyczną wartość tego miejsca.

Organy

W 1962 roku zbudowano instrument, który zastąpił 18-głosowe organy firmy Dürschlaga. Ta historyczna zmiana przyczyniła się do wzbogacenia muzycznego dziedzictwa Kościoła Matki Bożej Bolesnej w Rybniku.

Dyspozycja instrumentu:

Manuał I	Manuał II	Manuał III	Pedał
1. Pryncypał 8′	1. Pryncypał flet 8′	1. Flet major 8′	1. Kontrabas 16′
2. Holflet 8′	2. Viola di gamba 8′	2. Pryncypał 4′	2. Subbas 16′
3. Salicet 8′	3. Vox coelestis 8′	3. Bachflet 4′	3. Pryncypałbas 8′
4. Bourdon 8′	4. Kwintaton 8′	4. Flet minor 4′	4. Fletbas 8′
5. Oktawa 4′	5. Szpicflet 4′	5. Nasard 2 2/3′	5. Chorałbas 4′
6. Rurflet 4′	6. Róg nocny 4′	6. Flet leśny 2′	6. Mikstura 3ch
7. Super oktawa 2′	7. Picolo 2′	7. Tercja 1 3/5′	7. Puzon 16′
8. Mikstura 3ch	8. Kwintflet 1 1/3′	8. Cymbel 3ch	_
9. Trompet 8′	9. Szarf 4ch	9. Vox humana 8′	_
_	10. Obój 8′	_

---

Oceń: Kościół Matki Bożej Bolesnej w Rybniku

---