Ligota (Rybnik)

Dzielnice

Ligota, znana również pod niemiecką nazwą Ellguth oraz dawnymi określeniami Ligota Górna i Ligota Rybnicka, to interesująca część Rybnika, która znajduje się na wschód od tętniącego życiem centrum miasta. Główną osią komunikacyjną tego rejonu jest ulica Żorska, która stanowi ważny szlak dla mieszkańców oraz odwiedzających.

Do 1926 roku Ligota miała status samodzielnej wsi oraz gminy, co podkreśla jej bogatą historię oraz rozwój w regionie. Współcześnie, Ligota nie funkcjonuje już jako odrębna jednostka, lecz wchodzi w skład większej dzielnicy, która obejmuje również Kuźnię Ligocką oraz Raszowiec. Te trzy lokalizacje razem tworzą dzielnicę znaną jako Ligota-Ligocka Kuźnia, która jest istotnym punktem w strukturze miejskiej Rybnika.

Historia

Ligota w osiemnastym wieku pełniła funkcję typowej osady rolniczej. Jej nazwa prawdopodobnie wywodzi się od słowa „lgota”, oznaczającego wolniznę – w ten sposób chłopi, którzy zakładali tę osadę, zyskali czasowy immunitet od świadczeń na rzecz swojego pana.

W roku 1740 na terenie Ligoty ustanowiono dwa pierwsze piece hutnicze, za sprawą Franciszka Karola Węgierskiego. W latach 1821–1822 zmodernizowano hutę, która zyskała młoty napędzane przez wodę z rzeki Ruda. Koryto rzeki zostało przekształcone specjalnie w tym celu, co świadczy o rozwijającym się przemyśle w tym regionie.

Jednakże, pod koniec XIX wieku, działalność huty stała się nieopłacalna, co doprowadziło do jej zamknięcia. Od tego okresu Ligota zaczęła funkcjonować jako odrębna gmina jednostkowa w powiecie Rybnik; w roku 1871 gmina Ellguth liczyła już 972 mieszkańców.

Pod koniec 1922 roku Ligota znalazła się w Polsce, w województwie śląskim, w powiecie rybnickim. Z dniem 1 sierpnia 1924 zlikwidowano obszar dworski Ligota Rybnicka, a tym samym włączono go do ogólnej gminy. Natomiast 15 października 1926 roku gmina Ligota Rybnicka została zniesiona i włączona do miasta Rybnik.

Przypisy

  1. Die Gemeinden und Gutsbezirke des Preussischen Staates und ihre Bevölkerung (1874)
  2. Ligota-Ligocka Kuźnia
  3. Historia
  4. Ligota (22), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 227.
  5. a b GUS. Rejestr TERYT
  6. Dz.U. Śl. 1924 Nr 17 poz. 68
  7. a b Dz.U.Śl. 1922 nr 13 poz. 43
  8. a b Gazeta Urzędowa Woj. Śl. nr 30 z 1926 r.

Oceń: Ligota (Rybnik)

★★★★★
Średnia ocena:4.51 Liczba ocen:21